Οι αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέων Διοικητικών Συμβουλίων των Συλλόγων Δασκάλων/Νηπιαγωγών πραγματοποιούνται λίγες μέρες πριν από τις νέες βουλευτικές εκλογές.

Οποια κυβέρνηση και αν προκύψει, κεντροδεξιά ή κεντροαριστερή, αυτή θα είναι στον αυτόματο πιλότο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, θα είναι από χέρι «δεξιόστροφη» και αντιλαϊκή.

Φιλολαϊκή λύση μέσα στο «στόμα του λύκου», στο πλαίσιο της ΕΕ και των θυσιών για τη σωτηρία της Ευρωζώνης δεν μπορεί να υπάρξει, ούτε ...στη Δευτέρα Παρουσία!!!

Η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει. Τσακίζει ζωές και δικαιώματα. Χωρίς ένα κίνημα ισχυρό, ταξικό, ένα κίνημα που θα ενώνει όλα τα λαϊκά στρώματα, στον αγώνα για την ικανοποίηση των αναγκών τους, στη σύγκρουση με τα μονοπώλια και την ΕΕ δε θα μπορέσουμε να βάλουμε φρένο, να σταματήσουμε, να ανατρέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική. Η ζωή μας θα χειροτερεύει.

Πάρε μέρος στη λειτουργία και τη δράση του σωματείου, στις Γενικές Συνελεύσεις. Πάρε μέρος στους νέους αγώνες, αξιοποίησε τις αρχαιρεσίες στο σωματείο σου. Αλλαξε τους συσχετισμούς. Δώσε δύναμη στις δυνάμεις της ταξικής πάλης, της φιλολαϊκής προοπτικής, στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ.

Είναι το ταξικό κίνημα που επιδιώκει να γίνει «όλη η Ελλάδα μια Χαλυβουργία», ώστε να μην περάσει ο οδοστρωτήρας που ισοπεδώνει τις εργασιακές σχέσεις. Είναι το κίνημα που διακηρύσσει σε όλους τους εργαζόμενους «χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά». Είναι το κίνημα που δίνει μάχες καθημερινά στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια, στα γραφεία, στα σχολεία, παντού! Μόνο αυτό το κίνημα, αυτοί οι ταξικοί αγώνες μπορούν να φέρουν αποτελέσματα, σαν αυτό με την πρόσφατη υπογραφή Κλαδικής Σύμβασης Εργασίας στον κλάδο των Τροφίμων-Ποτών, όπου οι εργαζόμενοι πέτυχαν να μη γίνει καμιά μείωση μισθού και επιδομάτων για όλους, ακόμα και για τους νεοεισερχόμενους κάτω των 25 ετών.

Γι' αυτό χτυπούν το ταξικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, νύχτα - μέρα κυβέρνηση και πλουτοκρατία, κράτος και τραπεζίτες, ΣΕΒ και Τρόικα, τα κανάλια των εφοπλιστών και του μεγάλου κεφαλαίου, συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και κρατικοδίαιτοι «διανοούμενοι». Είναι το κίνημα που δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι και γι' αυτό θέλουν να το τσακίσουν. Μην το επιτρέψεις, είναι το δικό σου κίνημα, η δική σου φωνή!

Ποιο κίνημα είναι σε θέση να τους εμποδίσει, να τους σταματήσει, να αποτελέσει το αντίπαλο δέος στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, να αλλάξει τα πράγματα.

• Η ελπίδα σήμερα βρίσκεται σε ένα κίνημα που θα οργανώνει τη λαϊκή αντεπίθεση, θα απορρίπτει διλήμματα, ιδεολογήματα και εκβιασμούς, όπως ευρώ ή δραχμή, Ευρωπαϊκή Ενωση ή χάος. Οσο η εξουσία θα βρίσκεται στα χέρια της πλουτοκρατίας, είτε με ευρώ, είτε με δραχμή, η ζωή σου θα γίνεται χειρότερη. Οσο για το χάος, αυτό ήδη το ζεις. Το χάος είναι ο ευρωμονόδρομος, η εκμετάλλευση, οι μισθοί των 400 ευρώ, τα νηστικά παιδιά στα σχολεία, η εξαθλίωση, η φτώχεια, η πείνα, η ανεργία, οι άρρωστοι που δεν έχουν γιατρό και φάρμακα...
• Η ελπίδα βρίσκεται σε ένα κίνημα που θα παλεύει για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, για την αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ, την ανατροπή του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, το λαό στο τιμόνι της εξουσίας και της φιλολαϊκής διακυβέρνησης. Μια εξουσία που θα κάνει κοινωνική, λαϊκή περιουσία τον πλούτο που παράγεται, όπου η Εκπαίδευση, η Υγεία, η Πρόνοια, η Ασφάλιση θα είναι αποκλειστικά δωρεάν και για όλους, όπου κάθε άνθρωπος θα έχει το δικαίωμα στη σταθερή και μόνιμη δουλειά, το δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο, στην ψυχαγωγία, στην ξεκούραση, στον πολιτισμό, στη μόρφωση.

Τούτες τις ώρες βρίσκεσαι αντιμέτωπος όχι μόνο με την καπιταλιστική κρίση και τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις, αλλά και με τις γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ - ΔΟΕ - ΟΛΜΕ. Αν οι εργαζόμενοι δεν απαλλαγούν, δεν ξεπεράσουν αυτές τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, οι αγώνες δε θα μπορέσουν να γίνουν αποτελεσματικοί και νικηφόροι. Γι' αυτό πρέπει να αλλάξουν οι συσχετισμοί, να φύγουν από το τιμόνι της ΔΟΕ, αλλά και των Πρωτοβάθμιων Συλλόγων οι πλειοψηφικές ηγεσίες των ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ. Οι ηγεσίες αυτές έχουν συμβιβαστεί με την καπιταλιστική κρίση, με την υπάρχουσα κατάσταση, είναι μέρος του προβλήματος. Ολα αυτά χρόνια «σήκωσαν τα μανίκια» για να περάσει η αντιλαϊκή πολιτική.

Στη ΔΟΕ, οι συνδικαλιστικές αυτές ηγεσίες των ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ έχουν συμφωνήσει με την αξιολόγηση, με το νέο σχολείο της αγοράς και της επιχειρηματικότητας, με την προώθηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας στην εκπαίδευση, με την επιλογή των νέων στελεχών εκπαίδευσης-manager.

• Δηλώνουν δύναμη αντιμνημονιακή και την ίδια στιγμή συμφωνούν με το πιο μεγάλο μνημόνιο, με το μνημόνιο των μνημονίων, τη συνθήκη του Μάαστριχτ. Πριν «αλέκτορα λαλήσαι τρεις» ο ΣΥΡΙΖΑ «έκανε γαργάρα» την κατάργηση του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης, τώρα πια μιλά για διμερή επαναδιαπραγμάτευση, δίνει διαβεβαιώσεις και όρκους πίστης στο ευρώ και στην ΕΕ.
• Υποκρίνονται και μπλοφάρουν όταν προτείνουν την «ενότητα της αριστεράς»! Μιλούν για την «ενότητα της αριστεράς» με προαπαιτούμενο την αποδοχή της ΕΕ, ενώ στο συνδικαλιστικό κίνημα μιλούν για κοινή δράση και ενότητα των αριστερών δυνάμεων «πάνω σε 5-10 σημεία», αφήνοντας απ' έξω και στο απυρόβλητο τη μήτρα της αντιλαϊκής πολιτικής, την ΕΕ.
• Μιλούν για «ενότητα της αριστεράς» και την ίδια στιγμή ενώνονται, συμμαχούν με τον κυβερνητικό-εργοδοτικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και πολεμούν νύχτα - μέρα το ΠΑΜΕ με τις θέσεις της σοσιαλδημοκρατίας.

Τώρα που το κίνημα προσπαθεί να βγει στην κόντρα, να περάσει στην αντεπίθεση, στην κυριολεξία το αφοπλίζουν, το τσακίζουν, απαιτώντας από αυτό να στηρίξει μια κυβέρνηση διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, μια κυβέρνηση που θα είμαστε «μέσα όλοι μαζί» για τη σωτηρία της ΕΕ και της Ευρωζώνης, για να παζαρέψουμε ένα νέο, «πιο καλό» μνημόνιο. Εφτασαν στο σημείο, για δικές τους μικροκομματικές σκοπιμότητες, να «ξεθάψουν» τον Αρσένη της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και της καταστολής και να τον προτείνουν ως υπηρεσιακό πρωθυπουργό!

Η ενότητα αυτή είναι κίνδυνος-θάνατος για τους εργαζόμενους!

• Διαλαλούν πως μετά τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση δεν θα επιτρέψει νέες μειώσεις, θα επιβάλει το πάγωμα των μισθών. Δηλαδή, τι λένε; Πως πρέπει να ζήσεις με όσα παίρνεις σήμερα, μέσα στη φτώχεια, την ανέχεια, την ανεξέλεγκτη για το λαό χρεοκοπία και ότι τίποτα από αυτά που σου έκλεψαν τα τελευταία χρόνια δεν θα επιστραφεί! Ηδη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι μετά τις βουλευτικές εκλογές «θα χρειαστεί να γίνουν σκληρές θυσίες από την πλευρά του λαού».
• Δεν αμφισβητεί την ουσία του «νέου σχολείου», το ρόλο του ως μηχανισμού αναπαραγωγής της αστικής ιδεολογίας, αποδέχεται τη στρατηγική της ΕΕ για την εκπαίδευση. Αποδέχεται και στηρίζει την επιχειρηματική δραστηριότητα στο χώρο της Εκπαίδευσης αλλά και της Υγείας.

• Στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ πρωτοστάτησαν να συσταθεί η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου για να διαπιστωθεί πόσο από το χρέος είναι νόμιμο και πόσο παράνομο, δηλαδή να πληρώσουν οι εργαζόμενοι το «νόμιμο χρέος», την καπιταλιστική κρίση.
• Οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ αρθρώνουν υψηλούς αγωνιστικούς τόνους, αλλά στο περιεχόμενο της πάλης συμπορεύονται με τον κυβερνητικό-εργοδοτικό συνδικαλισμό. Υιοθετούν τη θέση των ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ ότι το ΠΑΜΕ «διασπά τους εργαζόμενους». Η συμμαχία τους, από τη μία, με τον κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό και τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και ο πόλεμος στο ΠΑΜΕ, από την άλλη, αποτελούν κριτήριο επιλογής για κάθε συνεπή αγωνιστή, για κάθε έντιμο συνάδελφο.
• Εχουν διαχρονικά στηρίξει πλευρές της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της ΕΕ και της κυβέρνησης (ευρωπαϊκά προγράμματα στην εκπαίδευση, διαθεματικότητα, Ζώνες Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας). Καλλιεργούν αυταπάτες πως μπορεί να υπάρξει «παιδαγωγική ελευθερία» στο πλαίσιο του σημερινού σχολείου και του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Οι εκλογές για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου είναι μια ευκαιρία. Από την κάλπη είναι ανάγκη να βγει η αλλαγή των συσχετισμών. Να βγουν ακόμα πιο ισχυρές οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ.

Εχεις και εσύ ευθύνη. Η ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ δεν αφορά στενά μόνο το ίδιο, είναι απάντηση στην καπιταλιστική κρίση, είναι συμβολή στην ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος.

Στήριξε το ΠΑΜΕ, ακόμα και αν δεν συμφωνείς σε όλα με αυτό.

Είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να γίνει το αντίπαλο δέος.