Δηλώνει ο Δ. Παπαδημούλης στην «Ημερησία»: «Η ιστορία της Ευρώπης βασίζεται σε μια συνεχή διαπραγμάτευση και αμοιβαίους συμβιβασμούς (...) Η διαπραγμάτευση είναι διεκδίκηση. Είναι ένας μικρός πόλεμος (...) Αν δεν διεκδικείς τίποτα, όπως το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, τότε δεν παίρνεις τίποτα (...) Η Ελλάδα μόνη της δεν μπορεί. Χρειάζεται ασφαλώς και διεθνή στηρίγματα και συμμαχίες. Ωστόσο, ένα ηχηρό μήνυμα του ελληνικού λαού ότι "δεν πάει άλλο" θα έρθει να συνδυαστεί με αντίστοιχα μηνύματα τα οποία ενισχύονται σε όλη την Ευρώπη».

Και η Ρένα Δούρου στο «Κόκκινο»: «Μετά από τόσους μήνες κρίσης και εμμονής στην αδιέξοδη λιτότητα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες αρχίζουν τώρα να ψελλίζουν τη λέξη "ανάπτυξη". Για να φτάσουν στο σημείο αυτό, χρειάστηκε το ανατρεπτικό αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών στην Ελλάδα και των προεδρικών στη Γαλλία».

Τι λέει, δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό; Κάτσε στη γωνιά σου και περίμενε να διαπραγματευτούμε εμείς για λογαριασμό σου, να διεκδικήσουμε εμείς αντί για σένα και κάτι θα πετύχουμε. Τι δε λέει ο ΣΥΡΙΖΑ; Οτι θέλει το λαό στην αδράνεια, το εργατικό λαϊκό κίνημα παροπλισμένο. Οτι στην ΕΕ, οι όποιες διαπραγματεύσεις εκκινούν από μία αφετηρία, το πώς θα διασφαλιστούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Και σήμερα διασφαλίζονται με την καταβύθιση των λαών στην εξαθλίωση. Εκπτώσεις δε γίνονται. Ούτε υποχωρήσεις. Υποχώρηση και μάλιστα άτακτη θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ απ' τις ανέξοδες υποσχέσεις που μοιράζει δεξιά αριστερά για να υφαρπάξει ψήφους. Οσο για τα στηρίγματα και τις συμμαχίες που ισχυρίζονται ότι μπορεί να υπάρξουν, μπορεί πράγματι να υπάρξουν, αλλά για να στηρίξουν τα μονοπώλια όχι τους λαούς. Ο Ολάντ ήδη το επιβεβαιώνει κι ας παριστάνουν οι του ΣΥΡΙΖΑ ότι δε βλέπουν και δεν ακούν τα μηνύματα του νέου Γάλλου Προέδρου.