Εκείνο που κάνει ακόμα πιο δυσβάστακτες τις αυξήσεις των αντικειμενικών αξιών και τις αναμενόμενες ανατιμήσεις στα ακίνητα, ειδικά αυτή την περίοδο, είναι δύο ξεχωριστά γεγονότα. Το πρώτο συνδέεται με τις συνέπειες που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι εξαιτίας της πολυετούς πολιτικής εισοδηματικής λιτότητας. Το δεύτερο, ότι ήδη τα τελευταία χρόνια έχουν επιβληθεί ιδιαίτερα μεγάλες αυξήσεις στις τιμές των ακινήτων. Με άλλοθι το γεγονός ότι τα προηγούμενα χρόνια είχαν πράγματι παρατηρηθεί τάσεις ουσιαστικής μείωσης στα επιτόκια των στεγαστικών δανείων, οι μεγαλοεργολάβοι έσπευσαν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση, με αποτέλεσμα το όφελος που υποτίθεται πως θα είχαν οι υποψήφιοι αγοραστές ακινήτων από τα δάνεια με πιο χαμηλά επιτόκια, να τα έχουν ήδη καρπωθεί αυτοί. Τα δύο αυτά στοιχεία, σε συνδυασμό αφενός με το ότι δεν αναμένεται πλέον παραπέρα πτώση των στεγαστικών δανείων και αφετέρου πως οι τιμές στα ακίνητα οσονούπω θα εκτοξευθούν σε νέα ύψη, μετατρέπει την ελπίδα απόκτησης ιδιόκτητης στέγης σε εφιάλτη για χιλιάδες και χιλιάδες οικογένειες εργαζομένων.
Σε ό,τι αφορά τα περισπούδαστα των κυβερνώντων ότι οι αυξήσεις αντικειμενικών αξιών δεν αφορούν τις θεωρούμενες λαϊκές περιοχές, η επιλογή των 10 μεγαλύτερων ανατιμήσεων, όπως εμφανίζονται στο σχετικό πίνακα με τις...«πρωτιές», τόσο στις ακριβές όσο και τις φτηνές ζώνες των δήμων της Αττικής δίνει αποστομωτική απάντηση. Εκεί συναντά κανείς και την Καισαριανή και την Καλλιθέα και τον Πειραιά και το 2ο Διαμέρισμα της Αθήνας και το Ηράκλειο. Δηλαδή, αν αφαιρέσει κανείς τις περιοχές που αναφέρονται περισσότερο σε εξοχικές κατοικίες (Σπέτσες, Ανάβυσσος, Ωρωπός, Κορωπί) από τις 16 μεγαλύτερες αυξήσεις που επιβλήθηκαν σε ισάριθμες ζώνες, οι έξι αφορούν ζώνες στις περιοχές που υποτίθεται πως προσφέρονται για την απόκτηση στέγης από πλατιά λαϊκά στρώματα.
Για να υπολογίσει κανείς την αντικειμενική τιμή του ακινήτου που τον ενδιαφέρει, ώστε να γνωρίζει τους φόρους που του αναλογούν, μπορεί να κάνει ορισμένους σχετικά εύκολους υπολογισμούς. Μοναδική προϋπόθεση, να γνωρίζει την τιμή ζώνης στην οποία βρίσκεται το ακίνητο. Την τιμή ζώνης, μπορούμε να τη μάθουμε από την Εφορία, λέγοντας την ακριβή διεύθυνση του ακινήτου. Πάντως, ειδικά για τους 100 δήμους της Αττικής, κατά προσέγγιση υπολογισμοί μπορούν να γίνουν και με βάση τα στοιχεία του πίνακα, όπου φαίνονται οι νέες αντικειμενικές αξίες.
Η τιμή της κάθε ζώνης, αφορά καινούρια ακίνητα - διαμερίσματα πρώτου ορόφου. Η αντικειμενική τιμή του κάθε ακινήτου, είναι το αποτέλεσμα του πολλαπλασιασμού που στηρίζεται στην εξής πράξη:
ΤΙΜΗ ΖΩΝΗΣ Χ ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΑ ΜΕΤΡΑ Χ ΕΙΔΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ Χ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗ ΟΡΟΦΟΥ Χ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗ ΠΑΛΑΙΟΤΗΤΑΣ
Οι διάφοροι συντελεστές υπάρχουν στο σχετικό πίνακα που δημοσιεύεται σε διπλανή στήλη. Για να υπολογιστεί για παράδειγμα η αντικειμενική αξία ενός ακινήτου 95 τετραγωνικών μέτρων που χτίστηκε το 1994 και βρίσκεται στον τρίτο όροφο πολυκατοικίας στη «φτηνή» ζώνη του δήμου Ζωγράφου, πρέπει να κάνουμε τις εξής πράξεις:
Ο «Ρ» παρουσιάζει και δύο παραδείγματα για να κατανοήσει κανείς το μέγεθος της φορολογικής επιβάρυνσης από τις νέες κυβερνητικές ρυθμίσεις.
Ας υποθέσουμε ότι μεταβιβάζεται ένα καινούριο διαμέρισμα 100 τετραγωνικών στον πρώτο όροφο πολυκατοικίας, στη «φτηνή» περιοχή του δήμου Ηρακλείου, όπου η τιμή ζώνης ήταν 280.000 δραχμές. Για το ακίνητο αυτό προχτές, ο φόρος θα υπολογιζόταν ως εξής: Αντικειμενική αξία ακινήτου (280.000 Χ 100) 28.000.000 δραχμές. Για τα πρώτα 4 εκατομμύρια υπολογίζεται φόρος με συντελεστή 11% (δηλαδή 440.000 δραχμές) και για τα υπόλοιπα 24 εκατομμύρια, φόρος με συντελεστή 13% (δηλαδή, 3.120.000 δραχμές). Συνολικά, δηλαδή, ο συγκεκριμένος φορολογούμενος θα έπρεπε να πληρώσει φόρο 3.560.000 δραχμές.
Σε περίπτωση που η μεταβίβαση γίνει αύριο, μέρα που θα ισχύσουν οι νέες αντικειμενικές αξίες και στο βαθμό που δημοσιευτούν στο ΦΕΚ οι νέοι συντελεστές φορολόγησης, η εικόνα θα είναι η εξής: Η τιμή της συγκεκριμένης ζώνης «πήγε» στις 450.000 και άρα η αντικειμενική αξία (100 Χ 450.000) στα 45.000.000 δραχμές. Για τα πρώτα 5 εκατομμύρια ο ενδιαφερόμενος θα πληρώσει φόρο με συντελεστή 9% (δηλαδή 450.000 δραχμές) και για τα υπόλοιπα 40 με συντελεστή 11% (δηλαδή 4.400.000 δραχμές) και άρα συνολικό φόρο 4.850.000 δραχμές. Στα καλά καθούμενα δηλαδή, θα επιβαρυνθεί με 1.290.000 δραχμές ή θα πληρώσει περισσότερο φόρο κατά 36,2%.
Ακόμα χειρότερη θα είναι η κατάσταση που θα αντιμετωπίσει κάποιος ο οποίος στοχεύει να αποκτήσει, για παράδειγμα, πρώτη κατοικία, στον Πειραιά. Ας υποθέσουμε ότι η οικογένεια είναι τριμελής (ζευγάρι με παιδί). Η αντικειμενική αξία στην περιοχή ήταν 350.000 δραχμές, ενώ το αφορολόγητο όριο για την τριμελή οικογένεια 32.750.000 δραχμές. Η αντικειμενική αξία του ακινήτου ήταν (100 Χ 350.000) 35.000.000 δραχμές και άρα ο φορολογούμενος θα έπρεπε να πληρώσει φόρο (35.000.000 - 32.750.000) για τα 2.250.000 δραχμές με συντελεστή 11%, δηλαδή 247.500 δραχμές.
Η τιμή της ζώνης στην περιοχή διαμορφώνεται τώρα στις 600.000 δραχμές, ενώ το αφορολόγητο όριο της οικογένειας γίνεται 40.000.000 δραχμές. Δηλαδή, η αντικειμενική τιμή «ανεβαίνει» στα 60.000.000 δραχμές και πρέπει να πληρωθεί φόρος για τα 20.000.000 δραχμές. Αυτός υπολογίζεται με συντελεστή 9% για τα πρώτα 5.000.000 (δηλαδή 450.000 δρχ.) και με συντελεστή 11% για τα υπόλοιπα 15.000.000 (δηλαδή 1.650.000 δρχ.) και άρα ο φόρος θα διαμορφωθεί στα 2.100.000 δραχμές!