Επιγραμματικά, σύμφωνα με όσα προβλέπονται στο νομοσχέδιο, από την 1η του Νοέμβρη 2002 οι θαλάσσιες μεταφορές «είναι ελεύθερες». Οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες χωρίζονται με κριτήριο το κέρδος των εφοπλιστών: Σε γραμμές «ελεύθερης δρομολόγησης», δηλαδή στις γραμμές-«φιλέτα», στις οποίες επειδή ακριβώς συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον των εφοπλιστών προβλέπεται καθεστώς πλήρους ασυδοσίας. Σε γραμμές «δημοσίου συμφέροντος» και «άγονες», δηλαδή στους «φτωχοσυγγενείς». Για τις γραμμές αυτές προβλέπεται μέχρι η επιδότηση των εφοπλιστών από το κράτος, ενώ η επιδότηση αυτή θα εξασφαλίζεται με το «χαράτσι» του επιναύλου, που θα επιβάλλεται στα εισιτήρια! Δηλαδή, θα τους πληρώνουν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι!
Οι «άδειες σκοπιμότητας», σύστημα που εξασφάλιζε κάποιο στοιχειώδη κρατικό προγραμματισμό για την απρόσκοπτη συγκοινωνιακή σύνδεση των νησιών, καταργούνται. Τη θέση τους παίρνουν οι «διεθνείς διαγωνισμοί», με τους οποίους θα μοιράζεται η «λεία» ανάμεσα στις ξένες και ντόπιες ναυτιλιακές εταιρίες. Ενώ δεν εξασφαλίζεται ούτε μία θέση εργασίας για τους Ελληνες ναυτεργάτες.