Στις 50.000 και πλέον ανέρχονται αυτή τη στιγμή τα άτομα με αναπηρία ή χρόνιες παθήσεις που περιμένουν έως και 8 - 9 μήνες την εξέτασή τους από τις Υγειονομικές Επιτροπές των Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ), προκειμένου να πιστοποιηθεί η αναπηρία ή η πάθησή τους και να προσδιοριστεί ο βαθμός αναπηρίας τους. Η κατάσταση χαρακτηρίζεται από την Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρίες εκρηκτική, καθώς για όλο αυτό το διάστημα διακόπτεται η σύνταξή τους και το προνοιακό τους επίδομα, ενώ σε χιλιάδες δικαιούχους δεν έχουν καταβληθεί τα προνοιακά επιδόματα από τον Απρίλη. Παρόμοια δυσβάστακτα προβλήματα βιώνουν και οι έμμεσα ασφαλισμένοι, οι οποίοι επειδή έχει λήξει η πιστοποίηση αναπηρίας τους δεν μπορούν να συνεχίσουν την έμμεση ασφάλισή τους, έως ότου λάβουν τη νέα γνωμάτευση.

Γενικότερα, τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας λειτουργούν σαν πραγματικά σφαγεία, όπου κόβουν ποσοστά αναπηρίας, ώστε να κόβονται αναπηρικές συντάξεις, δωρεάν παροχές ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης κ.λπ. Ο ανάπηρος και ο χρονίως πάσχων αντιμετωπίζεται από το κράτος και τα ασφαλιστικά Ταμεία σαν κόστος, σαν βάρος και όχι σαν ένας άνθρωπος που χρειάζεται επιπρόσθετη φροντίδα και προστασία. Είναι χιλιάδες οι ανάπηροι που δε λαμβάνουν κανένα επίδομα ή σύνταξη, και όσοι δικαιούνται πρέπει να ζήσουν με πενιχρά ποσά. Συνθήκες μέσα στις οποίες αποκτά τραγικές διαστάσεις η «εξυγίανση» των δαπανών για Υγεία - Πρόνοια και ο «εξορθολογισμός» των δημόσιων δομών, στα οποία, βέβαια, έχει βάλει πλάτη και η ΕΣΑμεΑ. Η οποία έχει στηρίξει αντιαναπηρικές πολιτικές όπως τον Κανονισμό Εκτίμησης Βαθμού Αναπηρίας, τις περικοπές στο όνομα της δίωξης των «ανάπηρων - μαϊμού» κ.ά.

Ορισμένες από τις πολλές πτυχές υποβάθμισης, ταλαιπωρίας και περικοπών απέναντι στα άτομα με αναπηρίες είναι οι εξής:

• Δεν υπάρχουν διευθύνσεις ΚΕΠΑ σε πόλεις, κωμοπόλεις και νησιά. Οι κάτοικοι της επαρχίας - ιδιαίτερα των νησιών - ταλαιπωρούνται φριχτά και είναι μεγάλο το κόστος της μετακίνησής τους. Απαιτείται να ιδρυθούν κι άλλες διευθύνσεις ΚΕΠΑ και μέχρι τότε το κράτος να καλύπτει το κόστος μετακίνησης.
• Δεν υπάρχει σύστημα κατ' οίκον υγειονομικής εξέτασης για τα άτομα με βαριές και μη αναστρέψιμες αναπηρίες.
• Κάθε 1 ή 2 χρόνια επανεξετάζονται άτομα, που η αναπηρία τους βάσει ιατρικών δεδομένων είναι μη αναστρέψιμη και άρα χρόνια (π.χ. μεσογειακή αναιμία, ινσουλινοεξαρτώμενος διαβήτης ή ακρωτηριασμός κ.ά.).
• Η στελέχωση του Ειδικού Σώματος Ιατρών των ΚΕΠΑ είναι ανεπαρκής. Είναι ενδεικτικό πως λείπουν νευρολόγοι, ενώ παράλληλα δεν προβλέπονται διερμηνείς ελληνικής νοηματικής γλώσσας και οι κωφοί πρέπει να πληρώσουν για διερμηνέα.
• Μια σειρά γραφειοκρατικές διαδικασίες, ελλείψεις και καθυστερήσεις «καταδικάζουν» σε πολύμηνη αναμονή τα άτομα με αναπηρία, που έχουν καταθέσει αιτήσεις για συνταξιοδότηση και αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης. Τραγικά είναι τα προβλήματα και όσων προσέρχονται για επανεξέταση χορήγησης συνταξιοδότησης, αφού η σύνταξή τους ή το προνοιακό/ εξωιδρυματικό επίδομα - το μόνο εισόδημα της πλειοψηφίας - διακόπτεται κατά το χρόνο αναμονής επανεξέτασής τους.