Το έργο ο καλός (πρόθυμος), ο κακός (ο λιγότερο πρόθυμος) και ο άσχημος (ο υπουργός Οικονομικών που όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει) ανεβάζει ο θίασος της συγκυβέρνησης μπροστά στη νέα άγρια σφαγή των μισθών, των συντάξεων και των κοινωνικών δαπανών ύψους 11,5 δισ. ευρώ. Ασφαλώς και υπάρχουν αδιέξοδα και ζόρια στη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης, που τρομάζουν ακόμα και τα πλέον αφοσιωμένα κυβερνητικά στελέχη, ωστόσο το κυρίαρχο δεν είναι οι ενδοιασμοί ή η «αδυναμία» ορισμένων υπουργών να υποδείξουν συγκεκριμένα μέτρα για τον περιορισμό των δημοσίων δαπανών, αλλά η στρατηγική επιλογή της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης εξ ολοκλήρου στο λαό προκειμένου να διασωθεί η πλουτοκρατία και η κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι αυτή η στρατηγική θα εφαρμοστεί πλήρως και απαρέγκλιτα, παρά τις όποιες διαφωνίες και αψιμαχίες μεταξύ των υπουργών για τον επιμερισμό των βαρών. Το εγγυάται εξάλλου ο ίδιος ο πρωθυπουργός που διαμήνυσε προς τους υπουργούς «ή προχωράτε σε μειώσεις των δαπανών ή θα τις αναλάβει ο πρωθυπουργός». Σε κάθε περίπτωση οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα δεν μπορεί να τρέφουν φρούδες ελπίδες ότι τάχα η «αντίσταση» κάποιων υπουργών ή στελεχών μπορεί να σώσει κάποια ψίχουλα ή να καθυστερήσει λίγο την αναπόφευκτη σφαγή. Το έργο το έχουν δει δεκάδες φορές τα τελευταία χρόνια και γνωρίζουν πολύ καλά ποιο είναι το «τέλος» του. Μπορεί να αλλάξει μόνο αν ο λαός γίνει ο ίδιος πρωταγωνιστής, παίρνοντας την απόφαση να σωθεί στηριζόμενος στις δικές του δυνάμεις και στον οργανωμένο αγώνα για τη διεκδίκηση ικανοποίησης των αναγκών του, που θα στοχεύει όμως κατευθείαν στην καρδιά τον αντίπαλο, δηλαδή στην πολιτική και στην εξουσία των μονοπωλίων.