Η κωμωδία αυτή του Κάπρα απέχει παρασάγγας από το κυρίως έργο του σκηνοθέτη, ο οποίος είθισται να αποκαλείται «Classic Populist» («Κλασικός Λαϊκιστής») γιατί «η ζωή, η ελευθερία και το κυνήγι της ευτυχίας» αναφαίρετα δικαιώματα του ανθρώπου που ενέπνευσαν τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, βρήκαν την πιο ολοκληρωμένη και ατόφια τους έκφραση στις ταινίες του. Ο σικελικής καταγωγής Φρανκ Κάπρα (1867-1991) μετανάστευσε το 1903, σε ηλικία 6 ετών στο Λος Αντζελες. Αποφοίτησε με δίπλωμα χημικού μηχανικού από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας αλλά μη βρίσκοντας δουλειά στον κλάδο του ασχολήθηκε με την συγγραφή gags, δίπλα σε χολιγουντιανούς παραγωγούς. Το εντελώς φρέσκο βλέμμα του Κάπρα λειτούργησε σαν αποστακτήρας της πεμπτουσίας του αμερικάνικου ονείρου, όπερ ουσιαστικά σημαίνει, των ιδανικών της λαϊκίστικης μεσαίας τάξης - γιατί αυτή η κοινωνική τάξη συντηρούσε και αναπαρήγαγε τις θεμελιώδεις αξίες της κοινωνίας. Ο ίδιος ο Κάπρα αναφέρει κάπου: «Ολη μου η φιλοσοφία εγγράφεται στις ταινίες μου». Ο ιδιοφυής Κάπρα μέσα από μια ντουζίνα αριστουργημάτων δημιούργησε ένα αειφόρο κληροδότημα ως προς το «πνεύμα του λαϊκισμού» που, όπως όλα τα κινήματα έχει τη μυθολογία του και όπως για όλα τα κινήματα, η μυθολογία αυτή, πολύ συχνά αποδεικνύεται πολύ πιο σημαντική από τα ίδια τα γεγονότα...