Η μεγαλύτερη κυβέρνηση στην ιστορία της ισραηλινής πολιτικής επρόκειτο να ορκιστεί, αργά χτες το βράδυ, μετά από πολύωρη συνεδρίαση. Η εξασφάλιση ψήφου εμπιστοσύνης ήταν βέβαιη, αφού η κυβέρνηση των επτά κομμάτων συγκεντρώνει, με άνεση, την κοινοβουλευτική πλειοψηφία (73 βουλευτές). Εντούτοις, με την ανάληψη των καθηκόντων η νέα κυβέρνηση βρίσκεται στο στόχαστρο ποικίλων σχολίων τόσο από την άποψη της προστασίας των δημοκρατικών θεσμών όσο και από την άποψη της αποτελεσματικότητάς της.

Ανευ εκπλήξεων αναμενόταν να ολοκληρωθεί, τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα, η πρώτη συνεδρίαση της Κνεσέτ μετά από τις πρόωρες πρωθυπουργικές εκλογές. Η συζήτηση ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς για τον Αριέλ Σαρόν, αφού το ισραηλινό Κοινοβούλιο ενέκρινε, με 55 ψήφους υπέρ και 33 κατά, τον προϋπολογισμό του 2001. Για να παγιωθεί η απόφαση θα πρέπει να ακολουθήσουν άλλες τρεις νικηφόρες ψηφοφορίες, ανά άρθρο και στο σύνολο. Επίσης, πριν από την ψηφοφορία εμπιστοσύνης, η Κνεσέτ, με 72 ψήφους υπέρ, 37 κατά και 3 λευκά, κατήργησε τη νομοθεσία για χωριστές πρωθυπουργικές εκλογές, που είχε υιοθετηθεί το 1996, επαναφέροντας σε ισχύ το πρότερο σύστημα της ανάληψης της εξουσίας από τον αρχηγό του πρώτου κόμματος στις βουλευτικές εκλογές.

Εκτός διαδικασίας, επρόκειτο να κατατεθεί προς ψηφοφορία και νομοσχέδιο με το οποίο παρατείνεται κατά δύο χρόνια η αναβολή που μπορούν να πάρουν από το στρατό οι υπερορθόδοξοι Εβραίοι φοιτητές. Η υιοθέτηση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου αποκτά ιδιαίτερη σημασία καθώς το συγκυβερνών θρησκευτικό κόμμα «Σας» την έθετε ως όρο για την κυβερνητική συνεργασία του.

Ο στόχος του Αριέλ Σαρόν για σχηματισμό μιας ισχυρής κυβέρνησης «εθνικής ενότητας» λαμβάνει σάρκα και οστά. Στον κυβερνητικό σχηματισμό συμμετέχουν 7 κόμματα, που καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού φάσματος της χώρας: Το Εργατικό Κόμμα, το δεξιό Λικούντ, το ακροδεξιό κόμμα των Ρώσων μεταναστών «Ισραελ Μπ' Αλίγια», το θρησκευτικό «Ενα Εθνος», το ακροδεξιό Εθνική Ενωση, το, επίσης, ακροδεξιό «Ισραελ Μπεϊτένου» και το θρησκευτικό «Σας». Ο Αριέλ Σαρόν θα περιβάλλεται, σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, από 26 υπουργούς και 15 υφυπουργούς.

Οι Σιμόν Πέρες και Μπένιαμιν Μπεν Ελιέζερ, από το Εργατικό Κόμμα, αναλαμβάνουν, αντίστοιχα, τα υπουργεία Εξωτερικών και Αμυνας. Οι Ούζι Λαντάου και Σιλβάν Σαλόμ, του Λικούντ, τα υπουργεία Δημόσιας Ασφάλειας και Οικονομικών, αντίστοιχα. Ο Ελία Γισάι του «Σας» το υπουργείο Εσωτερικών, ο Νατάν Σαράνσκι («Ισραελ Μπ' Αλίγια»), το υπουργείο Υποδομής, ο Αβιγκντόρ Λίμπερμαν («Ισραελ Μπεϊτένου») το υπουργείο Εποικισμού και ο Ρεαβάμ Ζεβί (Εθνική Ενωση) το υπουργείο Τουρισμού. Ο Σιμόν Πέρες αναλαμβάνει επίσης καθήκοντα αναπληρωτή πρωθυπουργού.

Αίσθηση προκάλεσε η απόφαση του ακροδεξιού Εθνικού Θρησκευτικού Κόμματος να μη συμμετάσχει, τελικά, στην κυβέρνηση διαφωνώντας με την κατανομή των υπουργείων. Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι, για πρώτη φορά στην ισραηλινή ιστορία, την υφυπουργία Αμυνας αναλαμβάνει μια γυναίκα, η Ντάλια Ράμπιν-Πελόσοφ (κόρη του Γιτζάκ Ράμπιν), μοναδική βουλευτής του κόμματος Νέου Τρόπου. Ο ίδιος ο Σαρόν κρατά το υπουργείο Μετανάστευσης και Απορρόφησης.

«Πλήρη συναίσθηση της ευθύνης που βαραίνει τη νέα κυβέρνηση, ιδιαίτερα σε μια τόσο δύσκολη στιγμή για το Ισραήλ», δήλωνε ότι έχει ο Αριέλ Σαρόν, πριν την έναρξη της συνεδρίασης. Ο ηγέτης του Λικούντ απέφυγε επιμελώς να αποκαλύψει τα σχέδιά του για το μέλλον των σχέσεων με τους Παλαιστινίους αλλά και για τον τρόπο που μια τόσο «ευρεία» και πολυφωνική κυβέρνηση θα καταλήξει σε συγκεκριμένες επιλογές. Αρκέστηκε, απλώς, να δηλώσει ότι «η ενότητα του λαού είναι σημαντικότερη από όλα».

Οπως, πάντως, υπογράμμιζε, χτες, το σύνολο του ισραηλινού Τύπου, είναι απορίας άξιο πώς θα επιτευχθεί έστω και στοιχειώδης συναίνεση προκειμένου να χαραχτεί πολιτική, από μία κυβέρνηση στην οποία συνυπάρχουν, π.χ., ο Σιμόν Πέρες (υπέρμαχος της ειρηνευτικής διαδικασίας) και ο πρώτος Ισραηλινός Αραβας υπουργός, Σαλάχ Ταλίφ, με τους Αβιγκντόρ Λίμπερμαν και Ρεαβάμ Ζεβί, οι οποίοι ζητούν την ανακατάληψη των αυτόνομων εδαφών και τη συνολική εκδίωξη των Παλαιστινίων!

Εκτός, όμως, από αυτό, θέμα δημοκρατίας έθεσε ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου, Αβραάμ Μπουργκ, ο οποίος αναρωτήθηκε πώς ακριβώς θα λειτουργήσει η Κνεσέτ όταν τα 2/3, περίπου, των βουλευτών της συμμετέχουν σε μια κυβέρνηση και αποτελούν την εκτελεστική εξουσία, αφού στην πτέρυγα της αντιπολίτευσης δεν καταγράφονται παρά 28 έδρες.