Ηθοποιός, σκηνοθέτης, δάσκαλος ο Δημήτρης Ροντήρης, είχε μια διαδρομή εξήντα χρόνων στο ελληνικό θέατρο, η οποία άφησε βαθιά ίχνη στην ιστορία του και γενικότερα στη θεατρική παιδεία του τόπου. Είναι ο άνθρωπος ο οποίος διαμόρφωσε τη φυσιογνωμία του Εθνικού Θεάτρου κατά τη δεκαετία του '30, επέβαλε το σκηνοθετικό ύφος στη σύγχρονη παρουσίαση της αρχαίας τραγωδίας και συνέβαλε στην προβολή του αρχαίου δράματος σε όλο τον κόσμο.
Οπως αναφέρει στο ντοκιμαντέρ ο θεατρικός κριτικός και συγγραφέας Κώστας Γεωργουσόπουλος, «ο Δημήτρης Ροντήρης ήταν μία από τις σημαντικότερες, ίσως η σημαντικότερη στο μεσοπόλεμο προσωπικότητα του θεάτρου, γιατί έκανε βαθιές τομές και μεγάλες ρωγμές στην ελληνική θεατρική πραγματικότητα. Ξεκίνησε ως ηθοποιός, ήταν μέγας ηθοποιός, μαθητής του Θωμά Οικονόμου, του Φώτου Πολίτη και του Σπύρου Μελά. Αργότερα όμως, όταν έφυγε στη Γερμανία με συστατική επιστολή του Δημήτρη Μητρόπουλου, σπούδασε δίπλα στο μεγαλύτερο σκηνοθέτη της Ευρώπης της εποχής εκείνης, τον Μαξ Ράινχαρτ, όπου έφτασε να είναι και βοηθός του. Ο Ροντήρης ήταν ο πρώτος ο οποίος με επαγγελματίες και με συστηματική μέθοδο έφερε το θέατρο το αρχαίο ελληνικό και την αναβίωσή του στα φυσικά αμφιθέατρα των αρχαίων».
Ο Ροντήρης πρωτοβγήκε στη σκηνή το 1919, στο Βασιλικό Θέατρο, παίζοντας το ρόλο του Φλοριζέλ στο «Χειμωνιάτικο παραμύθι» του Σαίξπηρ, με σκηνοθέτη τον Θωμά Οικονόμου. Το 1923 εντάχθηκε στο θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη, όπου σημείωσε μεγάλες καλλιτεχνικές επιτυχίες, και το 1928 έκανε το επίσημο σκηνοθετικό του ντεμπούτο με το μουσικό δράμα του Καλομοίρη «Το δαχτυλίδι της μάνας». Το 1930 πήγε στη Βιέννη και μαθήτευσε στο περίφημο σεμινάριο του Μαξ Ράινχαρτ, ενώ παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Και το 1932 ξεκίνησε την καριέρα του στο νεοϊδρυθέν τότε Εθνικό Θέατρο.
Το 1936 στο Ηρώδειο, και το 1938 για πρώτη φορά στα νεότερα χρόνια στην Επίδαυρο, ο Ροντήρης παρουσίασε την Ηλέκτρα του Σοφοκλή. Μεταπολεμικά ανέλαβε διευθυντής του Εθνικού και το 1954 εγκαινίασε το Φεστιβάλ Επιδαύρου με τον «Ιππόλυτο».
Την επόμενη όμως χρονιά διώχθηκε για πολιτικούς λόγους από το Εθνικό και ίδρυσε το Πειραϊκό Θέατρο με το οποίο μπόρεσε να πραγματοποιήσει το μεγαλόπνοο πολιτιστικό του σχέδιο της προβολής του αρχαίου δράματος στο εξωτερικό. Πραγματοποίησε μεγάλες περιοδείες στην κάθε γωνιά της Γης και μύησε το παγκόσμιο κοινό στο αρχαίο ελληνικό θέατρο.
Ο Δημήτρης Ροντήρης πέθανε στις 20 Δεκεμβρίου του 1981, κλείνοντας ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου. Για τη ζωή και το έργο του μιλούν στο ντοκιμαντέρ, εκτός από τον Κώστα Γεωργουσόπουλο, η κόρη του Κωστούλα Ροντήρη, η Ασπασία Παπαθανασίου, ο Τέλης Ζώτος και η Μάρω Κοντού.