Νέα μέτρα λιτότητας ύψους 40 δισεκατομμυρίων ευρώ το 2013 λαμβάνει η κυβέρνηση της Ισπανίας, ρίχνοντας νέα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων και του λαού για να βγει το κεφάλαιο αλώβητο από την καπιταλιστική κρίση. Η κυβέρνηση ενέκρινε χτες τα νέα αντιλαϊκά μέτρα στον προϋπολογισμό του 2013 με πρόσχημα τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Το κείμενο θα κατατεθεί στο κοινοβούλιο το Σάββατο και στη συνέχεια να διεξαχθεί συζήτηση και ψηφοφορία τη Δευτέρα. Νωρίτερα, ο Ισπανός πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι είχε υποστηρίξει πως «ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε και ξέρουμε ότι απαιτούνται θυσίες από ολόκληρη την ισπανική κοινωνία».

Πάντως, η αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Σοράγια Σαένζ ντε Σανταμαρία, ανακοίνωσε πως θα υπάρξουν περικοπές κατά 12% στις υπουργικές δαπάνες (με το υπουργείο Πολιτισμού να πλήττεται από περικοπές της τάξης του 30%), θα συνεχιστεί - για τρίτη χρονιά - το «πάγωμα» των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, θα υπάρχει μια νέα «ανεξάρτητη επιτροπή» για την εποπτεία των οικονομικών της κυβέρνησης κ.ά. Η ισπανική κυβέρνηση υποστηρίζει πως θα υπάρξουν 15 δισεκατομμύρια ευρώ από την πρόσφατη αύξηση του ΦΠΑ από το 18% στο 21% καθώς και 7 δισεκατομμύρια ευρώ από τις περικοπές των κονδυλίων για τις αυτόνομες περιφέρειες. Νωρίτερα, τα μέσα ενημέρωσης είχαν δημοσιεύσει πως αναμένονταν περιορισμοί στην πρόωρη συνταξιοδότηση, νέοι φόροι στις εκπομπές ρύπων και στις χρηματιστηριακές συναλλαγές, εξάλειψη ορισμένων φορολογικών απαλλαγών.

Τα αντιλαϊκά αυτά μέτρα έρχονται να προστεθούν στις περικοπές που ήδη εφαρμόζονται ύψους 27 δισεκατομμυρίων ευρώ καθώς και άλλων 10 δισεκατομμυρίων ευρώ στους τομείς της Παιδείας και της Υγείας και συγκεντρώνουν την οργή των λαϊκών στρωμάτων, που όλες αυτές τις μέρες αντιμετωπίζουν την έντονη καταστολή της αστυνομίας και υπάρχουν δεκάδες τραυματίες και συλληφθέντες. Ωστόσο, η κυριαρχία των μικροαστικών στρωμάτων, οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες των σοσιαλδημοκρατών και των οπορτουνιστών, που χρόνια αφόπλισαν τους εργαζόμενους, δυσκολεύουν την αποφασιστική απάντηση και με προοπτική του κινήματος για την αναγκαία σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου και όχι για αλλαγή μορφής διαχείρισης του καπιταλισμού. Σε αυτή την κατεύθυνση παλεύουν οι δυνάμεις του ΚΚ Λαών της Ισπανίας και οι αγωνιστικές ταξικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στις Επιτροπές Εργατικής Ενότητας.