Ηταν χτες το απόγευμα, πάνω από 100 ώρες μετά το φονικό σεισμό της Παρασκευής, όταν τα σωστικά συνεργεία έβγαλαν τη Σέφα από τα συντρίμμια του επταώροφου κτιρίου στο οποίο τη βρήκε το χτύπημα του Εγκέλαδου.

Η Σέφα Τσεμπετσί ανασύρθηκε ζωντανή σαν από θαύμα, στο κατεστραμμένο σχεδόν ολοκληρωτικά Ντούζτσε, μετά από τρεις ώρες αγωνιώδους προσπάθειας από τα σωστικά συνεργεία. Ενα ελικόπτερο τη μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη, όπου εισήλθε σε νοσοκομείο. Εχει, σύμφωνα με τους θεράποντες ιατρούς, σπασμένο το δεξί της χέρι και προβλήματα στο συκώτι, λόγω της αφυδάτωσης που υπέστη.

Ο γιατρός Τανέρ Οζτούρκ είπε πάντως ότι η διασωθείσα 47χρονη γυναίκα «βρίσκεται σε σταθερή κατάσταση».

Η Σέφα ήταν μάλλον από τους «τυχερούς» της ιστορίας - του σεισμού των 7,2 Ρίχτερ, από τον οποίο οι καταμετρημένοι νεκροί ξεπερνούν (σύμφωνα με το γραφείο αντιμετώπισης κρίσης του γραφείου του πρωθυπουργού, Μπουλέντ Ετσεβίτ) τους 500. Αλλες εκτιμήσεις μιλούν για 600 νεκρούς. Οι τραυματίες έχουν ξεπεράσει προ πολλού τους 3.500 χιλιάδες. Οι αγνοούμενοι είναι εκατοντάδες. Και οι άστεγοι χιλιάδες, τη στιγμή που ο καιρός είναι πρόβλημα ακόμη και γι' αυτούς που έχουν στέγη πάνω από τα κεφάλια τους.

Οι ομάδες διάσωσης είχαν σχεδόν εγκαταλείψει τις προσπάθειες όταν η γυναίκα βρέθηκε - με το σκεπτικό ότι οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες θα «αποτέλειωναν» τους επιζώντες. Δεν έπεσαν και τόσο έξω: ο σύζυγος της Σέφα ανασύρθηκε μερικά λεπτά αργότερα από την ίδια. Νεκρός.

«Τελείωσε. Δεν μπορείς να βρεις ζωντανούς μετά από 72 ώρες», είχε πει λίγο νωρίτερα ο Βέλγος πυροσβέστης Ζαν-Πολ Ντεζιτέ, φεύγοντας.

Η διάσωση της γυναίκας ήταν μάλλον το μόνο καλό νέο της ημέρας για τους Τούρκους, που βυθίζονται στην απελπισία. Αργά το βράδυ της Τρίτης, ένας μετασεισμός πανικόβαλλε και πάλι τους κατοίκους των πληγεισών περιοχών. Είχε μέγεθος 4,8 Ρίχτερ και ήταν ο ισχυρότερος από τους περίπου 12 που καταγράφηκαν, συνταράσσοντας το Μπόλου. Δεν αναφέρθηκαν θύματα ή σοβαρές ζημιές.

Επισήμως, 17.000 άνθρωποι χάθηκαν στο σεισμό της 17ης Αυγούστου, και ο λόγος που οι νεκροί δεν ήταν τόσοι πολλοί, σύμφωνα με παρατηρητές, ήταν πρωτίστως ότι η περιοχή που επλήγη την 12η Νοεμβρίου δεν ήταν τόσο πυκνοκατοικημένη όσο εκείνη που κτυπήθηκε τότε.

Οι επιζώντες του σεισμού προσπαθούν να ξανασυναρμολογήσουν ό,τι έχει μείνει όρθιο από τις ζωές τους. Αλλά σχεδόν τίποτε δεν είναι το ίδιο. Στο χωριό Χαμαμούστου, οι κάτοικοι, με σάκους γεμάτους τρόφιμα, περπατούν προσεκτικά: δίπλα στο δρόμο έχει ανοίξει ένα βαθύ ρήγμα. Το χωριό «βυθίστηκε» δυο μέτρα, λένε, πηγαίνοντας δύο μέτρα πιο κοντά σε μια παρακείμενη λίμνη. Ακόμη και η λίμνη άλλαξε. Κατά τη διάρκεια του σεισμού, απελευθερώθηκαν ποσότητες μεθανίου και αναδύθηκαν, έπιασαν φωτιά - κι ακολούθησε ένα τρομακτικό θέαμα: φωτιά πάνω στη λάσπη.

Ο μιναρές του χωριού έχει σωριαστεί στο έδαφος. Ενας άνδρας που έλεγε τις απογευματινές του προσευχές σκοτώθηκε.

Χειρότερα, η βοήθεια δύσκολα φθάνει στο χωριό - ο δρόμος για το οποίο βρίσκεται, κατά τραγική σύμπτωση, παράλληλα στο ρήγμα από το οποίο ξεκίνησε ο φονικός σεισμός. «Εχουμε πλαστικά καλύμματα και ξύλα για να φτιάξουμε καλύβια. Αυτό που μας λείπει είναι η τροφή», ομολογεί ένας κάτοικος, ο Αχμέτ.

Κι ενώ πολλοί από τους πληγέντες λένε ότι η κυβέρνηση έχει ακολουθήσει μια επίσημη πολιτική «αγνόησής» τους, ο Τύπος διατείνεται ότι «αυτή τη φορά δεν έγιναν λάθη» (όπως έλεγε και το χτεσινό πρωτοσέλιδο της «Milliyet». Ακόμη και η «Radikal», η εφημερίδα που είχε κάνει τη σκληρότερη κριτική μετά το σεισμό του καλοκαιριού, αυτή τη φορά επέλεξε να «χαιρετίσει» τις προσπάθειες του κρατικού μηχανισμού. Μόνο που πολλοί έχουν πάψει να πιστεύουν ότι η εικόνα που δίνει ο Τύπος έχει σχέση με την πραγματικότητα: το δράμα τους μόλις άρχισε. Ο χειμώνας τούς βρίσκει άστεγους, με τη ζωή τους να ξεκινά, σε πολλές περιπτώσεις, από το μηδέν. Εξάλλου, οι χιλιάδες αγνοούμενοι στις περιοχές που επλήγη τον Αύγουστο δε βρέθηκαν ποτέ - χωρίς ο Τύπος να συγκινηθεί ιδιαίτερα.