Εκδήλωση για την επέτειο της απελευθέρωσης της Αθήνας από τον ΕΛΑΣ, στις 12 Οκτώβρη 1944, διοργάνωσαν χτες ο Κεντρικός Τομέας της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής του ΚΚΕ και ο Κεντρικός Τομέας της Οργάνωσης Αττικής της ΚΝΕ, στην πλατεία Δουργουτίου στο Νέο Κόσμο. Ο Γιώργος Κρητικός, Γραμματέας της Αχτίδας Α' Αθήνας - Γαλατσίου της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, σημείωσε, μεταξύ άλλων, στην κεντρική ομιλία της εκδήλωσης:

«Η πείρα της περιόδου δράσης του ΕΑΜ είναι πολύτιμη για το λαϊκό κίνημα και μάλιστα για τη σχέση αντικειμενικών συνθηκών - υποκειμενικού παράγοντα. Στο ΕΑΜ είχε συγκροτηθεί η συμμαχία ανάμεσα στην εργατική τάξη, την αγροτιά και άλλα λαϊκά στρώματα των πόλεων.

Το ΕΑΜ ήταν κοινωνικοπολιτική συμμαχία. Το ΕΑΜ συσπείρωσε χιλιάδες και χιλιάδες απλούς ανθρώπους, που πάλευαν κατά της Κατοχής, αλλά και προσβλέποντας σε καλύτερες μέρες για το λαό μετά την Κατοχή. Δεν έδιναν τη ζωή τους για να επανέλθει ο τόπος σε χρόνια σαν της 4ης Αυγούστου και της δικτατορίας του Μεταξά, ούτε και στα χρόνια πριν απ' αυτή, που ο λαός γνώρισε απίστευτες στερήσεις, περιπέτειες, εξαθλίωση.

Βεβαίως, δεν υπήρχε ο ίδιος βαθμός συνειδητοποίησης σε όλα τα τμήματα αυτού του πελώριου κινήματος, πράγμα φυσικό. Ομως, ακριβώς επειδή το ΕΑΜ καλούσε σε πάλη για να είναι ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του, ακριβώς γι' αυτό μπορούσε και η πάλη του κατά των Γερμανών, των Ιταλών και των Βουλγάρων κατακτητών να είναι πιο αποφασιστική, πιο μαζική, πιο ουσιαστική, να συνεπαίρνει χιλιάδες εργάτες και αγρότες, τη νεολαία. Αυτό δεν το ήθελαν γι' αυτό και δεν μπορούσαν να το κάνουν οι άλλες αντιστασιακές οργανώσεις.

Είναι γεγονός ότι όσο πλησίαζε η απελευθέρωση, όσο πλησίαζε το τέλος της Κατοχής, οι συνθήκες άλλαζαν και έμπαινε στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της εξουσίας. Ο πόλεμος διαμόρφωσε συνθήκες όξυνσης των κοινωνικών - ταξικών αντιθέσεων στο εσωτερικό κάθε καπιταλιστικής χώρας στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.

Η αντίθεση εργασίας - κεφαλαίου περιεχόταν και στην αντιφασιστική πάλη. Το Κόμμα μας δεν κατόρθωσε να διαμορφώσει τις υποκειμενικές προϋποθέσεις μιας πορείας που, μαζί με άλλους παράγοντες, θα μπορούσε να οδηγήσει στη νίκη, στη λαϊκή εξουσία, στην επαναστατική κατάσταση που δημιουργήθηκε με την απελευθέρωση της Αθήνας.

Ενας παράγοντας που οδήγησε σε αυτό είναι ότι εκφράστηκε αδυναμία επεξεργασίας επαναστατικής στρατηγικής. Δεν μπόρεσε, δηλαδή, να διαμορφώσει στρατηγική μετατροπής του απελευθερωτικού αγώνα ενάντια στην ξένη κατοχή σε πάλη για την κατάκτηση της εξουσίας σε συνθήκες μεγάλης όξυνσης κοινωνικών, ταξικών αντιθέσεων.

Το Πρόγραμμα του Κόμματος έπρεπε να στοχεύει, το διώξιμο του κατακτητή να λυθεί προς τα εμπρός με την εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας, με ανατροπή δηλαδή του καπιταλισμού και οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Με αυτήν τη γραμμή έπρεπε να ετοιμάζεται το λαϊκό κίνημα και αυτό πρέπει να μείνει ως κύριο βασικό χρήσιμο συμπέρασμα. Επίσης, ότι στην εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό η εργατική τάξη είναι η μόνη δύναμη που θα απελευθερώσει όλα τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα με την εξουσία της υπογραμμίζει αυτή την αναγκαιότητα.

Το ΚΚΕ μελετά την Ιστορία του, όχι για να απολογηθεί στην αστική τάξη, αλλά γιατί οφείλει στην εργατική τάξη και στην αποστολή που έχει να βγάλει χρήσιμα διδάγματα από την εμπειρία του. Σήμερα είμαστε πιο ώριμοι και προετοιμασμένοι ως Κόμμα να πολεμήσουμε μέχρι τη νίκη.

Τα διδάγματα 67 σχεδόν χρόνια μετά τη λήξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου έχουν μεγάλη σημασία. Επιβεβαιώνεται ότι ανάμεσα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό δε μεσολαβεί κάποιο ενδιάμεσο κοινωνικό σύστημα και ενδιάμεση εξουσία μεταξύ της αστικής και της επαναστατικής εξουσίας της εργατικής τάξης.

Η μελέτη αυτής της περιόδου επιβεβαιώνει ότι η πάλη του εργατικού και του ευρύτερου λαϊκού κινήματος για τα δικαιώματά του μπορεί να πάρει διάφορες μορφές, ανάλογα με το συσχετισμό των δυνάμεων και τις ανάγκες της ταξικής πάλης. Από την πιο απλή μορφή, μέχρι την ένοπλη πάλη. Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν τη μορφή πάλης που θέλουν. Κάθε λαός έχει αυτό το δικαίωμα.

Η ιστορική πείρα και οι Αποφάσεις των Συνεδρίων του Κόμματός μας και του 18ου για το Σοσιαλισμό, δίνουν δυναμική για τη λαϊκή αντεπίθεση απέναντι στην πλουτοκρατία και τα κόμματά της. Αξιοποιούμε την πείρα, έχοντας καθαρό ότι οφείλουμε σήμερα να ανταποκριθούμε ως ΚΚΕ, τα κομματικά μέλη και τα μέλη της ΚΝΕ, οι φίλοι και οι οπαδοί, στο μεγάλο καθήκον να κτίσουμε μέσα από τους καθημερινούς ταξικούς αγώνες, μια ισχυρή Λαϊκή Συμμαχία της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς που έχουν συμφέρον να αντιπαρατεθούν και να έλθουν σε ρήξη με την εξουσία των μονοπωλίων, να την ανατρέψουν και να επιβάλουν τη λαϊκή εξουσία.

Εχουμε χρέος να στεκόμαστε, σε κάθε φάση, στο ύψος της ευθύνης μας, στο ύψος της δοξασμένης Ιστορίας μας, για να ετοιμάσουμε το δρόμο της αντεπίθεσης και της ανατροπής. Ετσι τιμάμε εμείς τους νεκρούς του αγώνα, έτσι τιμάμε την Ιστορία μας, στην πρώτη γραμμή της πάλης για την ανατροπή του καπιταλισμού για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.