Ο χαιρετισμός του Κ. Παρασκευά, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος, στο συνέδριο της ΓΣΕΕ
«Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με την πιο σκληρή αντιλαϊκή, αντεργατική και την πιο βαθιά αντιδημοκρατική επίθεση από τη μεταπολίτευση και δώθε...».
«Με τη μορφή της θύελλας επιχειρεί να σαρώσει τις κοινωνικές κατακτήσεις, τα εργασιακά δικαιώματα, να εντείνει την εκμετάλλευση των εργατοϋπαλλήλων, αλυσοδένει τους αγώνες, επιχειρεί να τρομοκρατήσει όσους αντιστέκονται, όσους αμφισβητούν αυτές τις πολιτικές. Τα φαινόμενα είναι καθημερινά, με ποιο χαρακτηριστικό, την πρόσφατη βίαιη επίθεση στους απολυμένους συμβασιούχους του ΤΕΒΕ. Μετατρέπει τους εργάτες σε σύγχρονους δούλους».
«Αν περάσουν ανεμπόδιστα τα μέτρα, οι συνέπειες θα είναι βαρύτατες. Πολύ περισσότερο τώρα, που αυτές οι αντιδραστικές αλλαγές προωθούνται σε μια περίοδο, που νέα σύννεφα πολέμου απλώνονται στη γειτονιά μας, λόγω της ιμπεριαλιστικής παρουσίας των φανερών ή συγκαλυμμένων ανταγωνισμών των δυνάμεων του κεφαλαίου».
«Απαιτείται τώρα καθολική αντίδραση, χωρίς καμιά καθυστέρηση. Να συναντήσουν την καθολική αγωνιστική αντίδραση των εργατοϋπαλλήλων, όλου του εργαζόμενου λαού. Αυτή η ανάγκη είναι επιτακτική. Υπάρχουν σήμερα οι δυνατότητες, αν υπάρξει φούντωμα του αγώνα να μην περάσουν τα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα. Να μπει φραγμός στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, στην επέκταση του πολέμου στα Βαλκάνια. Από το πώς θα σταθούμε σ΄ αυτή την απαίτηση των καιρών, θα κριθούμε όλοι μας από τους εργαζόμενους».
«Η άρχουσα τάξη της χώρας, ηγετικά τμήματα του δικομματισμού ανησυχούν και αγωνιούν από τη βαθιά δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση που υπάρχει μέσα στο λαό. Γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα μεγάλα προβλήματα της Οικονομίας και των αρνητικών συνεπειών, που αναπόφευκτα θα υπάρξουν για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Ανησυχούν, γιατί γνωρίζουν πως θα υπάρξουν αργά ή γρήγορα μεγάλες αντιδράσεις από τους εργαζόμενους. Γι' αυτό ακριβώς συνδυάζουν την παλιά τακτική του μαστιγίου και του καρότου».
«Σχεδιάζουν, ταυτόχρονα, πώς, με ποιο τρόπο θα ενσωματώσουν τις λαϊκές αντιδράσεις, ώστε να αποφύγουν τους κινδύνους που γεννά γι' αυτούς η λαϊκή αφύπνιση και ο οργανωμένος αγώνας των εργαζομένων. Γι? αυτό το σκοπό προωθούν επιλεκτικές συμμαχίες και τη λογική του διαίρει και βασίλευε.
Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα έχει χρέος να αντιδράσει, να έχει τη δική του συμβολή, ώστε να μην παγιδευτούν οι εργαζόμενοι».
«Θέλαμε, επίσης, αξιοποιώντας και τη σημερινή δυνατότητα - σεβόμενοι την αυτοτέλεια του συνδικαλιστικού κινήματος - να εκφράσουμε την άποψή μας και απ' αυτό το βήμα, που είναι: η κατηγορηματική μας αντίθεση για τον προσανατολισμό και την πορεία που ακολούθησαν τα τελευταία χρόνια και συνεχίζουν να ακολουθούν οι ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος.
Αυτή η γενική μας αντίθεση είναι γνωστή σε σας. Θέλουμε όμως σήμερα, στο σύντομο χρονικό διάστημα που μας παραχωρείτε, να γίνουμε πιο σαφείς.
Δεν πρόκειται για μια απλά αντιπολιτευτική διαφοροποίηση, για μια διαφορετική γνώμη στα πλαίσια μιας κοινής πορείας, εξυπηρέτησης κοινών συμφερόντων.
Πρόκειται για κάτι βαθύτερο που θέλουμε και θα επιδιώξουμε να είναι καθαρό σε όλους τους εργαζόμενους.
Η αντίθεσή μας με τον προσανατολισμό και την πορεία των ηγεσιών του συνδικαλιστικού κινήματος πηγάζει από την εκτίμηση της αντικειμενικής πραγματικότητας. Γιατί αποδείχνεται πλέον ότι είναι ασυμβίβαστος αυτός ο προσανατολισμός με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων και των επίκαιρων αναγκών των εργαζομένων.
Γιατί βρίσκεται αυτή η πορεία σε αντίθεση με την αντικειμενική ανάγκη να υπερασπίσει αγωνιστικά το συνδικαλιστικό κίνημα τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων, που σήμερα αφαιρούνται με βίαιο τρόπο. Κατακτήσεις και δικαιώματα για τα οποία αγωνίστηκαν γενιές και γενιές πρωτοπόρων εργατών. Για τις οποίες υπήρξαν απερίγραπτες θυσίες, οι οποίες σήμερα λοιδορούνται και χλευάζονται από τους πιο ακραιφνείς υποστηρικτές της "κοινωνικής συναίνεσης".
Η αντίθεσή μας αυτή πηγάζει από τη διαπίστωση ότι η ακολουθούμενη πορεία ούτε τις κατακτήσεις είναι σε θέση να διασφαλίσει, ούτε πολύ περισσότερο να καλυτερεύσει τη θέση των εργαζομένων. Καλλιεργεί τη μοιρολατρία και το συμβιβασμό.
Ενώ, όπως είναι πλέον φανερό, οδηγεί το συνδικαλιστικό κίνημα στην παρακμή, στην αναξιοπιστία. Οδηγεί τους εργαζόμενους να γυρίζουν την πλάτη στα συνδικάτα. Εντείνει παραπέρα τα επικίνδυνα διαλυτικά και εκφυλιστικά φαινόμενα.
Μετατρέπει το συνδικαλισμό από μετερίζι για προσφορά, σε χώρο προνομίων και συναλλαγής με τις κοινωνικοπολιτικές δυνάμεις της εξουσίας.
Αυτή η πορεία είναι καταστροφική, επώδυνη για τους εργαζόμενους.
Εχει ήδη χρεοκοπήσει αυτός ο προσανατολισμός, γιατί το μόνο που πετυχαίνει είναι να παροπλίζει το συνδικαλιστικό κίνημα μπροστά στην πρωτοφανή επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου.
Αυτό που μένει είναι να καταδικαστεί από τους εργαζόμενους».
«Το ΚΚΕ στην 80χρονη πορεία του, ποτέ δεν κάθισε με σταυρωμένα χέρια μπροστά σε τέτοια φαινόμενα και τέτοιες καταστάσεις.
Εδώ και χρόνια προειδοποιήσαμε για τις αρνητικότατες συνέπειες αυτού του προσανατολισμού. Κάναμε σημαντικές προσπάθειες, για να ανακόψουμε μια τέτοια πορεία. Προσπαθήσαμε να καλλιεργήσουμε την ιδέα της αντίστασης και της ταξικής πάλης και να κρατήσουν ψηλά οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τη σημαία του αγώνα. Πήραμε και θα συνεχίσουμε να παίρνουμε πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση ανάπτυξης της αντίστασης, οργάνωσης και αγώνα. Ενίσχυσης της αγωνιστικής ενότητας. Ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού κινήματος με στήριξη του συντονισμού και της κοινής δράσης των εργαζομένων. Στηρίξαμε και στηρίζουμε τους αγώνες όλων των εργαζομένων και των συνδικάτων, ανεξάρτητα από πολιτική θέση και προτίμηση των δυνάμεων που ηγούνται».
«Δε θεωρούμε αποκλειστικά δική μας υπόθεση αυτή την προσπάθεια. Ούτε θέλουμε εύσημα και πρωτοκαθεδρίες. Πιστεύουμε και γνωρίζουμε ότι υπάρχουν και άλλοι που αγωνίζονται, αμφισβητώντας αυτό τον καταστροφικό προσανατολισμό, που δυστυχώς κυριάρχησε τα τελευταία χρόνια. Πιστεύουμε ότι είναι υπόθεση της πλειοψηφίας των εργαζομένων η αλλαγή του προσανατολισμού, η αλλαγή της κατάστασης συνολικά στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αλλωστε, τα μηνύματα είναι ενθαρρυντικά. Ολο και περισσότερα τμήματα των εργαζομένων, παρά τα μεγάλα εμπόδια, αντιστέκονται, αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους».
«Παρακολουθώντας τις εξελίξεις καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι θα υπάρξουν μεγάλες λαϊκές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις. Νέα τμήματα των εργαζομένων θα ακολουθήσουν το δρόμο του αγώνα.
Σε όλους αυτούς απλώνουμε το χέρι, τους καλούμε σε κοινή δράση για τη συγκρότηση ενός ισχυρού συνδικαλιστικού κινήματος, ταξικά προσανατολισμένου, που θα καθορίζει τις εξελίξεις.
Η ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος και η συσπειρωτική του ικανότητα συνδέεται άρρηκτα με τον επανακαθορισμό της στρατηγικής του και του προσανατολισμού του, πράγμα που σημαίνει:
-Σαφής εναντίωση με τις δυνάμεις του μεγάλου κεφαλαίου, με τα μονοπώλια και τις πολυεθνικές, που αποτελούν τον πιο σκληρό πυρήνα του.
-Σαφής εναντίωση με τις δυνάμεις που φουντώνουν ξανά τη φωτιά του πολέμου στα Βαλκάνια, που στηρίζουν ή δικαιολογούν τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
-Ταυτόχρονα προβολή στόχων και αιτημάτων, που δεν περιορίζονται απλά σε κάποια κεκτημένα, αλλά εκφράζουν τις σύγχρονες ανάγκες, απαντούν στη διευρυνόμενη αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας.
-Αντίσταση και αντιπαράθεση με τις πολιτικές που έχουν στόχο το χτύπημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, τις εργασιακές σχέσεις, την κατάργηση του σταθερού ημερήσιου ωραρίου, των Συλλογικών Συμβάσεων, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας. Στην αφαίρεση, γενικότερα, των κοινωνικών δικαιωμάτων. Στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας των επιχειρήσεων και των υπηρεσιών.
Στις πολιτικές που διογκώνουν την ανεργία και αυξάνουν τη φτώχεια.
-Απόρριψη του κοινωνικού διαλόγου.
-Οργάνωση του αγώνα, αλληλεγγύη και συντονισμός της δράσης με τα άλλα τμήματα του εργαζόμενου λαού, που δίνουν ελπίδα και προοπτική βαθιών αλλαγών στην κοινωνία.
Ας αποτελέσει το 30ό Συνέδριο της ΓΣΕΕ, μια ευκαιρία για να μπει ένα ακόμα λιθαράκι στην προσπάθεια, για να ηττηθούν ο προσανατολισμός και η πορεία της κοινωνικής συναίνεσης και οι φορείς τους, σαν μια συνεισφορά για την ανάπτυξη της πάλης των εργαζομένων, για την υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων τους».