Πεπειραμένος διπλωμάτης, φλεγματικός Βρετανός και ...λόρδος, που δεν κινδυνεύει να χάσει τη σύνταξη, την ασφάλιση ή τα προνόμια του τίτλου του, με κατοχυρωμένη τη δουλιά του καλοπληρωμένου και προστατευμένου «μεσολαβητή», ήταν, μόλις προ ολίγων ημερών, ο μόνος ειλικρινής Δυτικός για τα όσα συμβαίνουν τώρα στην ΠΓΔΜ δύο ακριβώς χρόνια μετά τους σφαγιαστικούς βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στο Κόσσοβο και την υπόλοιπη Νέα Γιουγκοσλαβία.
Ο λόρδος Οουεν έγραψε στη ναυαρχίδα των εντύπων, που υπερασπίζουν και εκφράζουν το πολυεθνικό κεφάλαιο διεθνώς, την εφημερίδα «Γουόλ Στριτ Τζόρναλ», για το δυτικής αμερικανοΝΑΤΟικής νεοταξίτικης σχεδίασης βαλκανικό δράμα:
«Εκείνο που χρειάζεται σήμερα είναι μια διαβαλκανική λύση, η οποία θα δοθεί μέσω ενός συνεδρίου ανάλογου με το Κογκρέσο του Βερολίνου το 1878, η οποία θα περιλαμβάνει προσυμφωνημένες αλλαγές συνόρων...».
Την ίδια ώρα, ΝΑΤΟ και Ρόμπερτσον εδώ, μάλιστα, καμώνονται τους αυστηρούς κι ανήξερους ειρηνιστές, που απορούν πώς και με τι μέσα οι ...εξτρεμιστές λειτουργούν υπό το ...άγρυπνο βλέμμα 50.000 στρατιωτών τους. Αλλωστε, μια τέτοια προπαγάνδα προς πολίτες και πολιτικούς που θεωρούνται εκ των προτέρων είτε ηλίθιοι, είτε δούλοι, είναι στα καθήκοντα κάθε καλού ΥΠΕΞ - υπαλλήλου σαν τον δικό μας, που δήλωνε κομπαστικά, αλλά σε ...χαμηλούς πολιτισμένους τόνους σε συνέντευξή του προ ολίγων ημερών («Βήμα της Κυριακής»), ότι δε θα είχε αντίρρηση για ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου, αλλά χωρίς βία, με διάλογο και ηρεμία!..
Στα κράτη - προτεκτοράτα ή εκεί όπου θριαμβεύει προσωρινά η δημοκρατία «δυτικού τύπου», ευπρεπής και γκλαμουράτη υποταγή στο μεγάλο πολυεθνικό κεφάλαιο, οι δηλώσεις μικροηγετίσκων - περιφερειαρχών σαν αυτές των δικών μας κυβερνώντων, δε μετράνε. Γίνονται μόνο για εσωτερική κατανάλωση και για να εξασφαλίσουν οι πρωτο-δευτερο-τριτοκλασάτοι στελεχοπρόσκοποι μερικούς πόντους ύφασμα παραπάνω από ρετάλια, τσίτια, κασμίρια και χασέδες.
Το κομψό τουλπάνι ενός λόρδου Οουεν στραγγίζει τις υποκρισίες και τα ψεύδη και παραδίδει διάφανο το υλικό των μελλοντικών (ένα - δυο χρόνια υπόθεση είναι στην πραγματικότητα) τσιφλικιών στα κατακερματισμένα Βαλκάνια.
Το δίλημμα το ξαναβάζει η ζωή στην περιοχή μας εντός εκτός συνόρων (;) μας, ωμά και πιο κυνικά από τους λόρδους: Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα. Οσοι το απαντούν ευρωΝΑΤΟικά και αμερικανοκοσκωτικά, καλά θα κάνουν να στηθούν στην ουρά, μπας κι ο μέγας απελεύθερος του Κορυδαλλού τούς βρει καμιά δουλιά, τώρα που ανοίγει τα επιχειρηματικά του πανιά, περιστοιχισμένος από τους γενναίους του σύγχρονου Μπρανκαλεόνε.