Το ντοκιμαντέρ σκιαγραφεί το πορτρέτο του Μ. Βολανάκη, σε μια εποχή που ασχολείτο με τη μετατροπή παλιών λατομείων - του Βύρωνα, της Νίκαιας, της Πετρούπολης - σε υπαίθρια θέατρα. Ο σκηνοθέτης αναφέρεται στην ιδέα του σχετικά με την αξιοποίηση αυτών των χώρων και στα πλεονεκτήματα που προσφέρουν για την παρουσίαση του αρχαίου δράματος. Μιλάει για τη διαμόρφωση του παλιού λατομείου του Λυκαβηττού το 1965, όταν συνεργάστηκε με την Αννα Συνοδινού και θυμάται την παράσταση της «Μήδειας» με την Μέλινα Μερκούρη που ανέβασε στον ίδιο χώρο. Παρατίθενται στοιχεία για την καλλιτεχνική διαδρομή του, ενώ ο ίδιος καταθέτει τις απόψεις του για το θέατρο, το ρόλο του ηθοποιού και του σκηνοθέτη. Προσεγγίζεται, επίσης, η δημιουργική του πορεία στο εξωτερικό, όπως και η συνεισφορά του στην αρχαία τραγωδία μέσα από τη μεταφραστική του δραστηριότητα.
Την αφήγηση πλαισιώνει φωτογραφικό υλικό από έργα που ανέβασε, καθώς και αποσπάσματα από την παράσταση του «Οιδίποδα Τύραννου» για το Εθνικό Θέατρο το 1982, κατά την παρουσίασή του στο υπαίθριο θέατρο της Πετρούπολης. Παρουσιάζονται, επίσης, πλάνα αρχείου από το λατομείο της Πετρούπολης, κατά τη διάρκεια των αναγκαίων προετοιμασιών στο χώρο που προηγήθηκαν της παράστασης.
Ο Μίνως Βολανάκης δεν έδινε συχνά συνεντεύξεις, δεν επέτρεπε τη βιντεοσκόπηση των παραστάσεών του και δεν κρατούσε οργανωμένο αρχείο από τις δουλειές του.
Ο Μ. Βολανάκης γεννήθηκε το 1925 στην Αθήνα και αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, όπου και μετέφρασε κυρίως έργα του αμερικανικού ρεπερτορίου («Η ζωή με τον πατέρα», «Η μικρή μας πόλη» κ.ά.). Ως το 1960 σπούδασε σε Αγγλία και ΗΠΑ, όπου και ανέβασε τραγωδία και κωμωδία με δικές του μεταφράσεις στα αγγλικά. Οι πρώτες του σκηνοθεσίες στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκαν στο ΚΘΒΕ («Περιμένοντας τον Γκοντό» κ.ά.), ενώ παράλληλα συνεργάστηκε και με ιδιωτικούς θιάσους. Από το 1975 έως το 1978 διατέλεσε γενικός διευθυντής του ΚΘΒΕ, όπου ανέβασε, μεταξύ άλλων, Μπρεχτ, Πίντερ, την «Ηλέκτρα» με την Αννα Συνοδινού, τη «Μήδεια» με την Μελίνα Μερκούρη. Το 1982 είναι ο πρώτος που ουσιαστικά δημιουργεί τις Γιορτές των Βράχων (σε νταμάρια της Αττικής). «Εφυγε» στις 15 Νοέμβρη 1999.