Ο «στρατευμένος» στο μαρξισμό και σοσιαλισμό, ο μεγάλος ποιητής, πεζογράφος, δραματουργός, θεωρητικός, λιμπρετίστας, σκηνοθέτης και δάσκαλος, ο Μπρεχτ, του οποίου το πολύμορφο έργο, για τέσσερις σχεδόν δεκαετίες, αποτέλεσε όχι μόνο μια πρωτοπορία, αλλά και πολιτιστική «επανάσταση» στη Δυτική Ευρώπη του 20ού αιώνα. Μια επανάσταση που γνώρισε διεθνή απήχηση. Επηρέασε πολλούς καλλιτέχνες παγκοσμίως, αλλά και πολεμήθηκε πολύμορφα, όσο κανένα άλλο αισθητικό κίνημα, από δηλωμένους κι αδήλωτους εχθρούς, από «άσπονδους φίλους».

Ο συνθέτης των μπρεχτικών τραγουδιών και φίλος του Μπρεχτ, Χανς Αϊσλερ, έχει πει: «Οταν μιλάμε για τον Μπρεχτ, είμαστε σε θέση μάχης, ιδιαίτερα στις καπιταλιστικές χώρες. Αγωνιζόμαστε για τον Μπρεχτ. Είναι αναγκασμένοι να καταπιούν τον Μπρεχτ και δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να τον καταπιούν παρά μονάχα ολόκληρο, μαζί με τ' αγκάθια».

Ο κομμουνιστής διανοούμενος κληροδότησε στον παγκόσμιο πολιτισμό ένα έργο μερικών χιλιάδων σελίδων που περιλαμβάνει θεατρικά έργα, ποιήματα, πεζά, θεωρητικά κείμενα για το θέατρο, τον κινηματογράφο, την τέχνη, τη λογοτεχνία, μελέτες, σχόλια, σημειώσεις, ημερολόγια.

Ακριβή και βιώσιμη η προσφορά του Μπρεχτ καθώς με όλο του το έργο του και τις θέσεις του μας καλεί να αντιληφθούμε όλες τις μορφές τέχνης ως διαλεκτικό μέσο αλλαγής του κόσμου. Αυτό συνέβη χάρη στην καταλυτική επίδραση της φιλοσοφικής - αισθητικής θεώρησης στην περίοδο της «επιστημονικής εποχής», κατά την οποία η τέχνη, συνυφασμένη με τη διαλεκτική σκέψη, θα αξιοποιεί τα επιτεύγματα της επιστήμης και θα αποτελεί διαδικασία Γνώσης, όπως υπερασπιζόταν ο Μπρεχτ.