Με πολυπληθές ακροατήριο πραγματοποιήθηκε (28/11) η εκδήλωση - αφιέρωμα της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών στο έργο και την προσφορά του αλησμόνητου κομμουνιστή αγωνιστή, συγγραφέα, δημοσιογράφου και αρχισυντάκτη του νόμιμου «Ριζοσπάστη» και προέδρου της Τάκη Αδάμου. Μεταξύ των παραβρισκομένων ήταν και οι σύντροφοί του στους αγώνες και στο «Ρ» Γιώργης Μωραϊτης και Χρήστος Τσιντζιλώνης.

Ο Γιάννης Παπαοικονόμου (μέλος του ΔΣ της ΕΕΛ) ανοίγοντας την εκδήλωση βιογράφησε συνοπτικότατα τους αγώνες του Τ. Αδάμου: «Το 1931, 17 ετών εντάσσεται στην ΟΚΝΕ και το 1935 στο ΚΚΕ. Στρατεύεται και συμμετέχει στη δημιουργία παράνομης Κομματικής Οργάνωσης στο Στρατό. Το 1940 πολεμά στο Αλβανικό Μέτωπο. Με την ίδρυση του ΕΑΜ εντάσσεται σ' αυτό και στη συνέχεια στον ΕΛΑΣ. Ταυτόχρονα, δημοσιογραφεί στις αντιστασιακές εφημερίδες "Φωνή της Ηπείρου" και "Αγωνιστής". Το 1946 συλλαμβάνεται και εξορίζεται στην Ικαρία, από όπου δραπετεύει, με εντολή του Κόμματος. Με το τουφέκι και την πένα του συμμετέχει στο γιγάντιο αγώνα του ΔΣΕ. Τραυματίζεται επτά φορές. Στην πολιτική προσφυγιά συνεχίζει τον αγώνα του. Το 1954 ορίζεται υπεύθυνος του περιοδικού "Νέος Κόσμος". Το 1960 περνά στο ραδιοσταθμό "Η φωνή της Αλήθειας". Το 1970 στέλνεται στο Λονδίνο ως διευθυντής της αντιχουντικής εφημερίδας "Ελεύθερη Πατρίδα". Με τη μεταπολίτευση επιστρέφει στην Ελλάδα και εντάσσεται στη Συντακτική Επιτροπή του "Ρ", του οποίου αναδείχνεται αρχισυντάκτης. Το 1981 εκλέγεται ευρωβουλευτής του ΚΚΕ».

«Κάθε άνθρωπος καθορίζει έναν τρόπο ζωής (...). Ετσι κι εγώ αγωνίζομαι σ' όλη μου τη ζωή, να προσθέσω ένα λιθαράκι για κάτι καλύτερο στην κοινωνία, χωρίς έπαρση και θόρυβο. Σαν συγγραφέας γράφω για "Μια άσπρη μέρα", όπως είναι ο τίτλος μιας συλλογής διηγημάτων μου. Και σαν δημοσιογράφος υπηρέτησα την ιδεολογία μου. Μια ζωή, δηλαδή, γεμάτη εθελοντική στράτευση, και το τονίζω αυτό». Με αυτά τα λόγια του Τάκη Αδάμου ξεκίνησε την εκτενή ομιλία της η Αννεκε Ιωαννάτου, αναδείχνοντας «την πεμπτουσία της στάσης του απέναντι στη ζωή», η οποία «διαπότιζε και όλο το έργο του». «Ενα βαθύ αίσθημα ενάντια σε κάθε βαρβαρότητα ήταν κυρίαρχο σ' όλη την πορεία του, είτε με το όπλο είτε με το μολύβι, "για να δέσει ο καρπός του πολιτισμού", όπως έλεγε, εννοώντας το πέρασμα της ανθρωπότητας στη φάση του πραγματικού εξανθρωπισμού του, το σοσιαλισμό», σημείωσε η ομιλήτρια, αναφερόμενη σε πολλά έργα του (πεζογραφικά, ποιητικά, δοκιμιακά), στο περιεχόμενο, στη μορφή, στη «λαϊκά πλούσια, σταράτη, ντόμπρα, παραστατική δημοτική γλώσσα του», σε συνταρακτικά πρόσωπα αγωνιστών και αγωνιστριών που έπλασε, αλλά και στην αταλάντευτη ιδεολογία του.

Η Μάνια Στεφανάκη (δικηγόρος) ξετύλιξε τη μνήμη της, για τη γνωριμία της - μέσω της Ελλης Αλεξίου και του Μάρκου Αυγέρη - με τον Τάκη Αδάμο, τις κοινές προσπάθειές της με τον Αδάμο, μετά τη μεταπολίτευση, για την απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας σε πολιτικούς πρόσφυγες, την «ανυποχώρητη μαχητικότητα», την «ξεχωριστή γενναιότητά του και πάντοτε με χαμόγελο, την απέραντη αγάπη του για όλους, ακόμη και για τους "απέναντι"».

Στην εκδήλωση παρεμβάσεις έκαναν ο Σοφοκλής Οικονομίδης (αρχιτέκτων, σύζυγος της κόρης του τιμώμενου, Ειρήνης Αδάμου) και η Αννα Μπουρατζή- Θώδα (ταμίας της ΕΕΛ).