Επίσης, αναβαθμίζει την παλαιστινιακή παρουσία σε συμβολικό διπλωματικό επίπεδο από «οντότητα» σε «κράτος» - έστω και αν για να κατοχυρωθεί αυτό χρειάζεται αναγνώριση και από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και διμερή συμφωνία - και ανοίγει την πόρτα στους Παλαιστινίους για να συμμετάσχουν σε υπηρεσίες και προγράμματα του ΟΗΕ, που μπορούν να προκαλέσουν μεγάλο πονοκέφαλο στο Ισραήλ, όπως είναι το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Παράλληλα, τους θέτει στο στόχαστρο νέων απειλών από ΗΠΑ και Ισραήλ για οικονομικό στραγγαλισμό, με Αμερικανούς γερουσιαστές να βγαίνουν ανοιχτά και ν' απειλούν την παλαιστινιακή ηγεσία ότι «αν δεν αρχίσει άμεσα άνευ όρων διαπραγματεύσεις και αν επιλέξει να αξιοποιήσει την πρόσβασή της στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο κατά του Ισραήλ, θα ενεργοποιηθεί σχετική αμερικανική νομοθεσία που προβλέπει πλήρη διακοπή οικονομικής βοήθειας σε όποιο κράτος, υπηρεσία, οργανισμό, οντότητα «στρέφεται εχθρικά» απέναντι στο Ισραήλ»! Επίσης, προειδοποίησαν και με «κλείσιμο» της παλαιστινιακής διπλωματικής αποστολής στις ΗΠΑ.

Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Νετανιάχου, χαρακτήρισε την απόφαση «άσχετη με την ειρηνευτική διαδικασία», εκτίμησε ότι «δημιουργεί επιπλέον προβλήματα» και κατέληξε ότι «παραβιάζει τις υπάρχουσες ισραηλινο-παλαιστινιακές συμφωνίες και κατά συνέπεια το Ισραήλ μελετά την επόμενη κίνησή του». Ο Ισραηλινός πρέσβης επιπλέον είχε, σχεδόν, προειδοποιήσει ότι όσες αποφάσεις και αν πάρει ο ΟΗΕ και οποιοσδήποτε οργανισμός «δεν αλλάζουν την 4.000 χρόνων σύνδεση του εβραϊκού λαού με τη συγκεκριμένη γη», και είχε κατηγορήσει τον Αμπάς ότι «αρνείται τις συνομιλίες και μιλά διαρκώς για ένα κράτος, το Παλαιστινιακό, αρνούμενος πεισματικά να αναγνωρίσει το Ισραήλ ως εβραϊκό κράτος».

Ο Αμπάς, που είχε προηγηθεί, απέφυγε επιμελώς να αναφερθεί στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, και επανέλαβε πολλάκις ότι η ΟΑΠ, εκ μέρους της οποίας κατατέθηκε το αίτημα αναβάθμισης, αναγνωρίζει το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ αλλά ζητά από τη διεθνή κοινότητα επιτέλους «να δώσει πιστοποιητικό γέννησης και στο παλαιστινιακό κράτος». Αναφέρθηκε στις δεκαετίες αγώνων, διωγμών και εγκλημάτων πολέμου, και ζήτησε να αποκατασταθεί επιτέλους «η ιστορική αδικία που ο παλαιστινιακός λαός πλήρωσε και πληρώνει με αίμα».

Κατά του παλαιστινιακού αιτήματος ψήφισαν εννιά χώρες: ΗΠΑ, Ισραήλ, Καναδάς, Τσεχία, Νησιά Μάρσαλ, Μικρονησία, Παλάου, Ναούρου, Παναμάς.