Παρ' όλα αυτά, ανερυθρίαστα ισχυρίστηκε ότι «τα εισοδήματα μισθωτών και συνταξιούχων μέχρι 25.000 ετησίως θα έχουν φορολογική ελάφρυνση με τους νέους συντελεστές» και εμφάνισε σαν καινοτομία τη σφαγή των επιδομάτων για τα παιδιά, υποστηρίζοντας «κάνουμε τη μεγάλη καινοτομία να δίνουμε επιδόματα σε κάθε παιδί, από το πρώτο παιδί».

Παρά την προσπάθεια, ο Αντ. Σαμαράς δεν μπόρεσε να κρύψει ότι ο χαρακτήρας και αυτής της φορολογικής μεταρρύθμισης είναι κατεξοχήν φιλομονοπωλιακός και έχει ως στόχο την παραπέρα μείωση των φορολογικών συντελεστών για τα κέρδη των επιχειρήσεων, στο όνομα της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας και της προσέλκυσης επενδύσεων.

«Σε τελική φάση, η συνολική επιβάρυνση των επιχειρήσεων θα πέσει χαμηλότερα από το 30%», είπε, και δεσμεύτηκε «να κάνουμε σύντομα πραγματικότητα το 15% φόρο στα κέρδη, στο σύνολο των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων»! Ο ίδιος ομολόγησε ότι η φορολογία πρέπει «να ενισχύει την ανταγωνιστικότητα και την επένδυση» και έδειξε σαν παράδειγμα προς μίμηση γειτονικές χώρες «που έχουν πολύ χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές και ισχυρά κίνητρα ιδιαίτερα για τις νέες επιχειρήσεις».

Συρραφή συνθημάτων από ομιλίες του Γ. Παπανδρέου, αλλά και του Αντ. Σαμαρά, όταν βρίσκονταν στον προθάλαμο της διακυβέρνησης, αποτέλεσε η ομιλία του Αλ. Τσίπρα, διανθισμένη με την αυταπάτη ότι με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, τα μονοπώλια θα κερδοφορούν και ο λαός θα ευημερεί. Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε καμία προσπάθεια να κρύψει το στόχο του για καπιταλιστική ανάπτυξη με μοχλό το μείγμα διαχείρισης που προκρίνουν ΔΝΤ και ΗΠΑ και που στον πυρήνα του έχει την τροφοδότηση με ζεστό χρήμα των μονοπωλίων.

Απλοχέρης απέναντι σε όλα τα τμήματα του κεφαλαίου, ζήτησε διευθέτηση του χρέους ώστε «να κινητοποιήσουμε πόρους για να φέρουμε ανάπτυξη». Να απελευθερωθούν, δηλαδή, κρατικά κονδύλια για το κεφάλαιο, ώστε να κάνει επενδύσεις, αλλά και να υπάρξει «δυνατότητα αποπληρωμής μελλοντικά σημαντικού μέρους των χρημάτων που έχουν δανείσει στην Ελλάδα».

Διαβεβαίωσε ακόμα τους κεφαλαιοκράτες ότι με μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα έχουν ένα δημόσιο τομέα σύμμαχο και αρωγό στις δραστηριότητές τους, δεσμευόμενος ότι «ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας θα λειτουργούν συμπληρωματικά».

Μάλιστα, πρόσθεσε ότι σκοπεύουν να ιδρύσουν και δημόσια επενδυτική τράπεζα που θα πρωταγωνιστεί στη «συντονισμένη προσπάθεια του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα για την αντιστροφή της ύφεσης», παραδεχόμενος πως «είναι δημαγωγικός ο ισχυρισμός ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να βγει από την (...) βαθιά και παρατεταμένη ύφεση με μαζικές ιδιωτικές επενδύσεις, που δεν μπορούν και δεν θα πραγματοποιηθούν σε τόσο μεγάλη κλίμακα».