Γρηγοριάδης Κώστας |
Κάποιοι μπορεί να απόρησαν με τον καθαρό λόγο του Π. Δούκα, αλλά με μια δεύτερη σκέψη εύκολα μπορεί να συνειδητοποιήσει κάποιος ότι αυτή ακριβώς είναι η τάση που καλλιεργείται στους κόλπους της άρχουσας τάξης, όλα τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι λίγοι οι μεγαλοκαπιταλιστές και άλλοι επιχειρηματίες, που, μαθαίνοντας ότι κάποιοι συνάδελφοί τους κάνουν μπίζνες σε χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία με μεροκάματα που είναι μικρότερα ακόμα και από τα 2 ευρώ και αναλογιζόμενοι ότι η μακρινή Ασία δύσκολα θα χωνέψει νεοφερμένους επενδυτές, σκέφτονται στα σοβαρά ότι, αντί να πάνε αυτοί εκεί, είναι προτιμότερο να μεταφέρουν το «εκεί» εδώ με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους και το μέλλον τους. Είναι κι αυτό ένα αποτέλεσμα, εν πολλοίς αντικειμενικό, του επιχειρηματικού ανταγωνισμού, στο σύγχρονο καπιταλισμό. Ενας ανταγωνισμός που θα σκορπάει όλο και μεγαλύτερη καταστροφή, μέχρι να έρθει η στιγμή να ανατραπεί η εξουσία του κεφαλαίου και των κεφαλαιοκρατών, συνολικά.