Μπορεί - για παράδειγμα - να εννοούν να μην εφαρμοστούν οι μνημονιακοί νόμοι για τους εργαζόμενους των ελληνικών φαρμακευτικών εταιρειών; Να υπογραφεί κλαδική ΣΣΕ που να κατοχυρώνει ή να επεκτείνει τα υπάρχοντα δικαιώματα; Να έχουν όλοι οι ασθενείς και οι ασφαλισμένοι δωρεάν πρόσβαση σε φάρμακο - θεραπεία;

Μάλλον κάπου αλλού το πάνε. Γι' αυτό το λόγο η ηγεσία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ιατρικών Επισκεπτών (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - «Αυτόνομη Παρέμβαση») πήρε πρωτοβουλία και συγκρότησε μια συντονιστική ομάδα με συνδικαλιστές του κλάδου, ώστε να διαπραγματευτούν με τους εργοδότες για υπογραφή κοινής κλαδικής ΣΣΕ για όλους τους εργαζόμενους σε Φάρμακο - Καλλυντικό και διατύπωσαν θέσεις για την πολιτική φαρμάκου. Μάλιστα στη συνδιάσκεψη όπου συγκροτήθηκε αυτή η ομάδα παραβρέθηκαν και «χαιρέτισαν» την πρωτοβουλία βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ (Μ. Γλέζος, Π. Κουρουμπλής, Αλ. Μητρόπουλος).

Οι παραπάνω συνδικαλιστικές δυνάμεις όχι μόνο αποδέχονται το φάρμακο ως μέσο πλουτισμού και κερδοφορίας, αλλά διατυπώνουν και... προτάσεις σαν κοινοί μάνατζερ των επιχειρηματιών του φαρμάκου. Ετσι ζητούν:

• «Να στηριχθεί εμπράκτως η ελληνική παραγωγή, η έρευνα και η ανάπτυξη της φαρμακοβιομηχανίας και στην Ελλάδα», γιατί με αυτό τον τρόπο θα στηριχθούν οι θέσεις εργασίας και τα ασφαλιστικά Ταμεία. Βέβαια, η ελληνική παραγωγή και φαρμακοβιομηχανία είναι στα χέρια επιχειρηματιών που δεν επένδυσαν στο φάρμακο για να θεραπεύεται ο κόσμος, ούτε για να ενισχύουν τα ασφαλιστικά Ταμεία, αλλά για να βγάζουν κέρδη. Ετσι, το τελευταίο διάστημα έχουν γίνει από ντόπιες και πολυεθνικές φαρμακευτικές επιχειρήσεις (ΚLEVA, ALAPIS, LAVIPHARM κ.ά.) μαζικές απολύσεις, διαθεσιμότητες, εκ περιτροπής εργασία κλπ. Πριν από ένα μήνα, γνωστή επιχείρηση ντόπιου φαρμακοβιομήχανου, αφού μάζεψε τους ιατρικούς επισκέπτες και τους είπε πως δεν τους χρειάζεται όλους, στη συνέχεια τους ζήτησε να αναφέρουν όσους συναδέλφους δεν δουλεύουν τόσο σκληρά, λέγοντάς τους: «Ολοι ξέρουμε πως υπάρχουν αυτοί. Ας μη θεωρηθεί ρουφιανιά»!.. Επιπλέον, οι εισφορές στα ασφαλιστικά Ταμεία θα μειώνονται όσο μειώνονται οι μισθοί και αυτό γίνεται με τους αντεργατικούς νόμους, αλλά και με τη στάση συνδικαλιστικών δυνάμεων που στηρίζουν τους εργοδότες. Ουσιαστικά βάζουν τους εργαζόμενους να συνταχθούν με μερίδα των μεγαλοεπιχειρηματιών, να παλέψουν για ξένα συμφέροντα και ν' αφήσουν στην μπάντα τις δικές τους ανάγκες και κατοχυρωμένες κατακτήσεις.
• «Τη συνταγογράφηση μόνο με το επώνυμο γενόσημο για την προστασία, ασφάλεια και προαγωγή της υγείας των πολιτών». Αυτή η πρόταση αποτελεί όντως στήριξη στην ντόπια φαρμακοβιομηχανία, που κατά κύριο λόγο παράγει αντίγραφα. Για τους ασφαλισμένους όμως τι σημαίνει; Οτι θα συνεχίσουν να πληρώνουν - πέρα από τη συμμετοχή - και το μισό της διαφοράς της τιμής ανάμεσα στο πρωτότυπο και το γενόσημο. Οποιος δεν έχει να πληρώσει, θα παίρνει αναγκαστικά το γενόσημο, το οποίο μπορεί να είναι μεν επώνυμο, αλλά να μη ρυθμίζει καλά τον ασθενή, ιδιαίτερα ασθενείς με χρόνιες παθήσεις που παίρνουν πολλά φάρμακα, να μην είναι το πιο αποτελεσματικό, κατάλληλο κλπ.
• «Τα φάρμακα που λήγει η πατέντα τους (off patend) να τιμολογούνται στο 80% των πρωτοτύπων, τα επώνυμα αντίγραφα στο 70% των πρωτοτύπων, τα ανώνυμα αντίγραφα στο 60%». Θα βάλουν τους εργαζόμενους να κρατήσουν και πανό με τα τιμολόγια των φαρμακευτικών ομίλων! Κατά τα άλλα το φάρμακο είναι «αγαθό», όπως συνηθίζεται να λέγεται ως... κοινή παραδοχή. Πάντως ακόμη και για τη λογική τους, ότι τα φάρμακα είναι σαν οποιοδήποτε άλλο εμπόρευμα, η τιμολόγηση που προτείνουν, εν πολλοίς ισχύει και σήμερα και όλο και περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση στα απαραίτητα φάρμακα.
• Αυτό το γνωρίζουν, εννοείται. Γι' αυτό προτείνουν: «Να αναπτυχθεί Μέτωπο Υγείας και κίνημα αλληλεγγύης, ενισχύοντας το ρόλο των κοινωνικών ιατρείων και των κοινωνικών φαρμακείων».

Οι θέσεις των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - «Αυτόνομης Παρέμβασης» για την πολιτική φαρμάκου, δεν μπορεί να πει κανείς πως φέρνουν σε δύσκολη θέση την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική στο Φάρμακο. Αλλά ούτε και στην αντεργατική νομοθεσία και στις αξιώσεις των φαρμακοβιομηχάνων «δείχνουν τα δόντια τους». Ετσι, το πλαίσιο διαπραγμάτευσης ΣΣΕ με τις φαρμακευτικές επιχειρήσεις, σπεύδει να κάνει λόγο για «αξιοπρεπή συμβιβασμό».

Κι αυτό τη στιγμή που σε αρκετούς εργασιακούς χώρους εφαρμόζεται ακόμα η ΣΣΕ του 2009 - που υπέγραψε η Ομοσπονδία Εργαζομένων Φαρμακευτικών και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας (ΟΕΦΣΕΕ) - αλλά με ατομικές συμβάσεις, καθώς οι φαρμακοβιομήχανοι αρνούνται να κατοχυρώσουν συλλογικά αυτούς τους όρους. Οι επιχειρηματίες του κλάδου έχουν αρνηθεί δεκάδες φορές να ανανεώσουν με την ΟΕΦΣΕΕ τη σύμβαση του 2009.

Τι είδους στήριξη ζητούν οι επιχειρηματίες του Φαρμάκου - Καλλυντικού και σπεύδουν οι συμβιβασμένοι συνδικαλιστές να προσφέρουν; Πάγιο αίτημα των φαρμακευτικών επιχειρήσεων είναι η κατάργηση μιας σειράς θεσμικών όρων (π.χ. Ωράριο, άδειες κλπ) τους οποίους δεν μπορούν να θίξουν μονομερώς στις ατομικές συμβάσεις. Ετσι, από το πλαίσιο της διαπραγμάτευσης απουσιάζουν σημαντικοί κατοχυρωμένοι όροι, όπως: Το ωράριο (σήμερα ισχύει 5ήμερο - 40ωρο, από Δευτέρα ως Παρασκευή), τα μισθολογικά κλιμάκια, η κατοχύρωση του κατώτερου μισθού στα 870 ευρώ κ.ά. Επίσης απουσιάζουν εντελώς το επίδομα 2% για τους αποφοίτους επαγγελματικών σχολών και οι ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα άτομα με περιορισμένη ικανότητα για εργασία (ΑμεΑ, χρόνια πάσχοντες κλπ). Μειώνονται κατά 1% - 2% διάφορα επιδόματα υπαλλήλων και εργατών (τριετίας, πολυετίας, 2ου πτυχίου ΑΕΙ, ζύγισης και ανάμειξης πρώτων υλών κά) και μάλιστα χωρίς να καθορίζεται το κατώτερο μεροκάματο στα 37 ευρώ που ισχύει σήμερα. Που σημαίνει ότι θα μειωθεί το μεροκάματο, άρα θα μειωθούν κι άλλο τα επιδόματα. Στους εργαζόμενους που αποχωρούν με πλήρη σύνταξη δίδεται επιπλέον εφάπαξ 1.000 ευρώ και στο πλαίσιο διαπραγμάτευσης έχει μειωθεί στα 750 ευρώ, μειώνεται το ποσό της ασφάλισης για τους εργαζόμενους που χρησιμοποιούν αυτοκίνητο ή δίκυκλο για τη δουλειά κ.ά.

Αυτό, λοιπόν, που εργοδότες εμποδίζονται από τη μνημονιακή νομοθεσία να καταργήσουν με ατομικές συμβάσεις, οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις σπεύδουν να τους το χαρίσουν με κλαδική ΣΣΕ! Αυτό ξεπερνάει και την εφαρμογή του μνημονίου στους χώρους δουλειάς, το οποίο οι εν λόγω συνδικαλιστικές δυνάμεις εμφανίζονται να αντιπαλεύουν...