Γρηγοριάδης Κώστας |
Είναι ολοφάνερο ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με μια λογική που όχι μόνον παραβλέπει το κύριο, που δεν είναι άλλο από την οικονομική κρίση και τις πολλαπλές της επιπτώσεις σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, αλλά στοχευμένα επιχειρεί να κουκουλώσει τη φιλομονοπωλιακή πολιτική που ακολουθείται για την αντιμετώπισή της.
Είναι πολύ βαθιά νυχτωμένος όποιος τόσα χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης επιμένει να μιλάει για ευρύ δημόσιο τομέα, τη στιγμή που ο δημόσιος τομέας που υπάρχει σήμερα δεν έχει τίποτα κοινό με το δημόσιο τομέα του 2010. Κι αυτό δεν είναι λόγια. Είναι το αποτέλεσμα μιας ιδιαίτερα σκληρής και βαθιά αντιλαϊκής πολιτικής, που «κατάφερε» μέσα σε τέσσερα χρόνια να ανατρέψει όλα τα δεδομένα για το σύνολο των κρατικών δαπανών. Δεδομένα που στο φόντο της κρίσης αναποδογύρισαν με τον πλέον βίαιο τρόπο. Το κύριο είναι ότι οι κυβερνώντες - διαχειριστές της κρίσης, κατάφεραν μέσα σε ελάχιστο χρόνο να αναθεωρήσουν κάθε εκτίμηση και αξιολόγηση που υπήρχε για τις κρατικές δαπάνες. Ετσι, ενώ οι μισθοί και οι συντάξεις θεωρούνταν επί δεκαετίες «ανελαστικές δαπάνες», μέσα σε ένα βράδυ τις μετέτρεψαν σε ....ελαστικές, με αποτέλεσμα να ροκανιστούν, να μειωθούν, να καταβαραθρωθούν, ακόμα και ονομαστικά, όλοι οι μισθοί και όλες οι συντάξεις, ενώ με δεκάδες δισεκατομμύρια μπουκώθηκαν οι λογής λογής τραπεζίτες που θησαύρισαν και θησαυρίζουν με δάνεια προς το κράτος.
Παπαγεωργίου Βασίλης |