Μια νέα διάσταση στους ανταγωνισμούς για την Ενέργεια που κορυφώνονται στη γειτονιά μας, δίνουν δημοσιεύματα σε Τουρκία και Ισραήλ. Σύμφωνα με αυτά οι δύο χώρες συνομιλούν παρασκηνιακά για την πιθανή κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού που θα ενώνει το κοίτασμα «Λεβιάθαν» με τη νότια Τουρκία και θα εξάγει το ισραηλινό φυσικό αέριο. Οπως σημειώνει η τουρκική εφημερίδα «Vatan», το Ισραήλ, το οποίο επιθυμεί την αναζωογόνηση των διμερών σχέσεων που πάγωσαν με την κρίση του «Μαβί Μαρμαρά», (η οξύτατη επίθεση της Τουρκικής κυβέρνησης στο Ισραήλ για την επίθεση που δέχτηκε το τουρκικό πλοίο που πήγε στη Γάζα), πρότεινε το φυσικό αέριο που βγάζει από τη Μεσόγειο να το πουλήσει φθηνά στην Τουρκία. Η εφημερίδα επικαλείται άλλο δημοσίευμα, της ισραηλινής εφημερίδας «Ahronot», σύμφωνα με το οποίο το Τελ Αβίβ παρουσίασε στο τουρκικό υπουργείο Ενέργειας ένα σχέδιο αγωγού που θα κατασκευαστεί από τη Μεσόγειο στην Τουρκία (πιθανότατα στο Τσεϊχάν) για την πώληση του αερίου στην Ευρώπη. Γίνεται επίσης αναφορά σε μυστικές επαφές που έγιναν δύο φορές τον τελευταίο καιρό στην Αγκυρα, με την Τουρκία να βλέπει θετικά το σχέδιο του αγωγού, με πιθανό κόστος τα 2 δισ. δολάρια. Προστίθεται ακόμα ότι ο πρωθυπουργός Νετανιάχου παρείχε πλήρη υποστήριξη στις επαφές αυτές. Αλλες πληροφορίες θέλουν τον τούρκικο όμιλο «Zorlu» να καταβάλει προσπάθειες ώστε να πείσει την ισραηλινή κυβέρνηση και όσους εκμεταλλεύονται το κοίτασμα «Λεβιάθαν» να εγκρίνουν την εξαγωγή του στην Τουρκία. Το σχέδιο, σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα «Haaretz», θα αφορά στην κατασκευή ενός υποθαλάσσιου αγωγού από το «Λεβιάθαν» στις νότιες ακτές της Τουρκίας. Ο αγωγός θα μπορούσε να μεταφέρει ετησίως 8 - 10 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα αερίου. Η εφημερίδα επισημαίνει ότι το ισραηλινό υπουργείο Εξωτερικών διεξήγαγε συζητήσεις για την εξαγωγή αερίου στην Τουρκία, αλλά εκπρόσωπος του γραφείου του πρωθυπουργού Νετανιάχου διέψευσε ότι ένας σύμβουλός του, ο Χαρέλ Λόκερ, επισκέφθηκε την Τουρκία για να βολιδοσκοπήσει το ενδεχόμενο μίας σχετικής συμφωνίας.

Είναι γεγονός οτι οι αντιθέσεις Τουρκίας-Ισραήλ, χρησιμοποιήθηκαν από την αστική τάξη και τις κυβερνήσεις της ως επιχείρημα για στη στρατηγική συμφωνία Ελλάδας-Ισραήλ. Και οτι μ'αυτήν η Ελλάδα έρχεται σε πλεονεκτική θέση έναντι της Τουρκίας. Είναι επίσης γεγονός οτι λόγω γεωστρατηγικής θέσης και της Τουρκίας και της Ελλάδας, οι αστικές τάξεις των δύο χωρών, ανταγωνίζονται για το ποια από τις δύο θα γίνει πύλη εισόδου ενέργειας στην Ευρώπη, αφού αυτό την αναβαθμίζει στην περιοχή ενώ ενισχύει τους επιχειρηματικούς ομίλους της χώρας, ενισχύει την κερδοφορία τους ιδιαίτερα στην ενέργεια αλλά και στη μεταφορά της.Η συγκεκριμένη εξέλιξη μεταξύ Τουρκίας-Ισραήλ, αποκαλύπτει οτι την ίδια ώρα που ανταγωνίζονται κάνουν ταυτόχρονα προσπάθειες συνεργασίας. Ετσι αντιφατικά αναπτύσσονται οι μεταξύ τους σχέσεις. Το ίδιο αντιφατικά αναπτύσσονται και οι σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας.

Ολα τα παραπάνω είναι ψηφίδες σ' ένα παζλ αντιθέσεων και συμμαχιών που αλλάζουν ταχύτατα, ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντα των μονοπωλίων, προμηνύοντας θύελλα για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς της περιοχής.