Να «σώσει ό,τι δεν σώζεται» αποπειράθηκε με την τηλεοπτική του εμφάνιση την Πέμπτη το βράδυ ο Γάλλος πρόεδρος. Δηλαδή τις μεγαλόστομες διακηρύξεις περί «τολμηρής αναδιαπραγμάτευσης του δημοσιονομικού συμφώνου σταθερότητας», «σκληρής στάσης απέναντι στη Γερμανία», «επανεξέτασης των προτεραιοτήτων και άρνηση της λιτότητας», της δήθεν «φορολογίας των πλουσίων», στις οποίες εξάλλου στηρίχτηκαν διάφορες οπορτουνιστικές δυνάμεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας, για να εμφανίσουν τον δήθεν «άνεμο αλλαγής στην Ευρώπη», που θα έφερνε ο «σοσιαλιστής» Φρανσουά Ολάντ.

Με την παρουσία του προσπάθησε να ψελλίσει κάτι για τη λιτότητα, αν και πλέον με τις περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, τη σταθερή αύξηση της ανεργίας, τη σταθερή μείωση της αγοραστικής δύναμης των Γάλλων εργαζομένων, και τις αλλεπάλληλες αποφάσεις μεγάλων εταιρειών είτε για κλείσιμο εγκαταστάσεων είτε για «σχέδια αναδιάρθρωσης», - που εννοείται ότι προβλέπουν απολύσεις, μείωση μισθών κλπ-, τα λόγια του είναι «κενά περιεχομένου». Προσπάθησε να δικαιολογήσει και το νέο «εργασιακό πλαίσιο» που προώθησε σε συνεργασία με τους εργοδότες και τα συμβιβασμένα συνδικάτα που χαντακώνουν τα εργατικά δικαιώματα.

Ο Ολάντ είναι προφανές ότι δεν άλλαξε μέσα σε λίγους μήνες. Ηταν και είναι εκπρόσωπος της αστικής τάξης, τα συμφέροντα του γαλλικού κεφαλαίου εξυπηρετεί, όπως αυτό φαίνεται ανάγλυφα και με την ιμπεριαλιστική επέμβαση που βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και 3 μήνες στο Μάλι, με το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας και στην πραγματικότητα για την καταλήστευση του τεράστιου φυσικού πλούτου αυτής της αφρικανικής χώρας.