Η επιστολή έχει ως εξής:
«Το πρωί της 21ης Απρίλη του 1967, το ραδιόφωνο έπαιζε στρατιωτικά εμβατήρια και πληροφορούσε το λαό ότι "λόγω της εκρύθμου καταστάσεως από του μεσονυκτίου ο στρατός ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας". Τανκς είχαν βγει στους δρόμους της Αθήνας, απαγορεύτηκε να μαζεύονται πάνω από τρεις άνθρωποι σε δημόσιους χώρους!
Εκείνη τη μέρα έγιναν χιλιάδες συλλήψεις. Εκείνη τη μέρα σκοτώθηκε ο μαθητής Βασίλης Πεσλής (15 ετών) και η Μαρία Καλαβρού (24 ετών). Ο δολοφόνος αυτής της κοπέλας είπε τα εξής: "Βγάζω το πιστόλι και "μπαμ" πυροβολώ την παλιο... γιατί με μούντζωσε. Καλά της έκανα"...
Το βιβλίο Ιστορίας της Γ' Λυκείου δε λέει τίποτα για το ποιοι ήταν πίσω από τη χούντα. Ο δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος π.χ. σε ομιλία τους προς τους εφοπλιστές (19 Μάρτη 1968) είπε: "Θα σας παράσχω το παν", τους είπε επίσης "Ελθέτε προς ημάς και πέστε μας τι θέλετε. Εκ προοιμίου σας βεβαιώ, ότι η κυβέρνησις θα σας το δώση".
Η χούντα λοιπόν δεν ήταν έργο μόνο ορισμένων "ακραίων". Αποδεικνύεται ότι ήταν ανάγκη του συστήματος για να προστατέψει τα συμφέροντα αυτών που είχαν τον πλούτο.
Σήμερα το ίδιο λέει και η Χρυσή Αυγή που καλεί το κράτος να στηρίξει παραπάνω τους καημένους τους εφοπλιστές με χρήμα και παραπάνω φοροαπαλλαγές. Η Χρυσή Αυγή αθωώνει τη στρατιωτική δικτατορία, που με τη βία και τα βασανιστήρια κατά του αγωνιζόμενου λαού και της νεολαίας υπηρέτησε τα μονοπώλια και το ΝΑΤΟ.
Η δικτατορία ήταν ένα καθεστώς τρόμου - με εξορίες, βασανιστήρια, φυλακές, εκτελέσεις - που υπεράσπιζε την εξουσία των εκμεταλλευτών. Τα μονοπώλια βγήκαν ενισχυμένα από τη χουντική διακυβέρνηση. Τα κέρδη τους εκτινάχθηκαν, ενώ εντάθηκε η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, το εργατικό κίνημα βίωσε το βούρδουλα της καταστολής.
Κάποιοι λένε ότι "τουλάχιστον τότε δεν υπήρχε διαφθορά. Δεν τα έτρωγε κανείς". Λένε ψέματα! Να μερικά από αυτά που έκαναν:
Η δικτατορία κράτησε επτά χρόνια. Τα πρώτα χρόνια μετά την επιβολή της δικτατορίας, κυριαρχούσε ακόμα ο φόβος και η ηττοπάθεια. Πολλοί ήταν αυτοί που λέγανε "η δικτατορία δεν πέφτει, είναι ανίκητη". Ομως ο λαός δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Οι εργάτες, οι αγρότες, η νεολαία βγήκαν στους δρόμους. Εγινε η εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973. Ο φασίστας Ντερτιλής που θεωρούν "ήρωα" οι ναζιστές της Χρυσής Αυγής σκότωνε τις μέρες του Πολυτεχνείου τους νέους που έτρεχαν να ξεφύγουν από τους αστυνομικούς. Να τι λέει ο οδηγός του για εκείνες τις μέρες:
"Μετά το φόνο ο Ντερτιλής σαν να μη συνέβαινε τίποτα μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη μου είπε: "Με παραδέχεσαι, ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!"...
Δεν τα λένε όλα αυτά τα σχολικά βιβλία. Το σύστημα δε θέλει να σκέφτεσαι τι είναι πίσω από τις ωραίες λέξεις "δημοκρατία" και "ελευθερία". Δεν θέλει να ρωτάς: δημοκρατία για ποιον; Για ποια δημοκρατία μιλάνε τάχα σήμερα υποκριτικά όλα τα άλλα κόμματα; Οποιος απεργεί απολύεται, όποτε ξεσηκώνεται ο λαός, του επιτίθενται. Μαθητές λιποθυμάνε στα σχολεία από την πείνα, και οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους για δημοκρατία!
Σου λένε επίσης: "τι τους θες τους αγώνες, δεν έφεραν αποτέλεσμα, η γενιά που αγωνίστηκε ενάντια στη χούντα κατέστρεψε τη χώρα".
Δεν πήγαν όλοι με την αστική εξουσία για να βολευτούν. Αρκετοί το έκαναν. Οι πραγματικοί αγωνιστές συνέχισαν και συνεχίζουν γιατί στην εξουσία βρίσκονται ακόμα οι εκμεταλλευτές.
Ο λαός ακόμα κι αν είναι "μικρός", όταν είναι οργανωμένος και ενωμένος, όταν ξέρει για τι παλεύει και "πολεμά" είναι ανίκητος!
Η πάλη για τις ανάγκες σου θα είναι σκληρή αλλά είναι δίκαιη. Ετσι ήταν πάντα!
Οργάνωσε τον αγώνα σου για τα δικαιώματά σου.
Διάβασε και μάθε την αληθινή ιστορία του λαού και του τόπου σου.
Απαίτησε να τη συζητήσεις μέσα στην τάξη, να τη λένε τα σχολικά βιβλία, να στην πουν οι καθηγητές σου!
"Οποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας
κι αφήνει άλλους ν' αγωνιστούν για την υπόθεσή του
πρέπει προετοιμασμένος να 'ναι: γιατί όποιος δεν έχει τον αγώνα μοιραστεί
θα μοιραστεί την ήττα.
Ούτε μια φορά δεν αποφεύγει τον αγώνα
αυτός που θέλει τον αγώνα ν' αποφύγει:
γιατί θ' αγωνιστεί για την υπόθεση του εχτρού
όποιος για τη δικιά του υπόθεση δεν έχει αγωνιστεί"
Μπ. Μπρεχτ».