Μέχρι τις 28/4 συνεχίζεται η (πρώτη στην Ελλάδα) έκθεση ζωγραφικής του διεθνούς φήμης σκηνοθέτη, σκηνογράφου και συγγραφέα Χριστόφορου Χριστοφή, στο «Ιωνικό Κέντρο» (Λυσίου 11, Πλάκα). Τα έργα του, σε σχετικά μικρές διαστάσεις και δουλεμένα με λαδοπαστέλ, ζωντανεύουν αρχέγονα σύμβολα και μορφές ελληνικές και αποπνέουν μια μυθολογική, εξπρεσιονιστική αίσθηση που έχει ο ίδιος για την Ελλάδα και για τον κόσμο. Η μέχρι σήμερα άγνωστη αυτή δημιουργική πτυχή του Χριστοφή βρήκε για πρώτη φορά διέξοδο έκφρασης στη δεκαετία του '80, όταν πήγε στο Παρίσι, γνωρίστηκε με την περίφημη Ιταλίδα ζωγράφο Lila di Nobili, της οποίας υπήρξε μαθητής και μοντέλο και με την οποία ανέπτυξε ιδιαίτερη φιλία. Από τότε η ζωγραφική του Χριστοφή, διακριτικά και χαμηλόφωνα, αποτελεί μια διέξοδο πιο εσωστρεφή και προσωπική από τη σκηνοθεσία, τη σκηνογραφία και τη συγγραφή, τις κύριες ενασχολήσεις του.

Η έκθεση (επιμέλεια Πάνου Δημητρόπουλου) περιέλαβε και εκδηλώσεις, μεταξύ των οποίων και η παρουσίαση (22/4, 9 μ.μ.) θεατρικού αναλογίου με τίτλο «Τουλούζ Λωτρέκ: Η φαντασία της αμαρτίας» (έργο του Χριστοφή βασισμένο στη ζωή του μεγάλου ζωγράφου, στο Παρίσι του 1900, που επικεντρώνεται στον τελευταίο χρόνο της ζωής του).

• Στην γκαλερί «Καππάτος» (Αθηνάς 12, Μοναστηράκι, 210- 3217.931), παρουσιάζεται (έως 24/5) μια αναδρομική έκθεση έργων του Μιχάλη Κατζουράκη, με τίτλο «Windows 1974-2013». Πρόκειται για σειρά έργων του που εικονίζουν, συνήθως παλιά και κλειστά, παράθυρα σπιτιών και άλλων κτιρίων. Παράθυρα και ανοίγματα υπάρχουν στη δουλειά του καλλιτέχνη από τη δεκαετία του ΄70. Ωστόσο, η πρώτη φορά που εμφανίστηκε αυτός ο τίτλος ήταν όταν έκανε μια έκθεση με φωτογραφίες από παράθυρα βιτρινών στο Βερολίνο το 1998.

Ο τίτλος «Παράθυρα», είναι λογοπαίγνιο, γιατί το θέμα είναι τα παράθυρα και ο καλλιτέχνης θέλησε να συνδέσει τη δουλειά του με ένα σύγχρονο όρο, χωρίς καμία πραγματική φυσικά σχέση, τα γνωστά Windows. Εκτοτε, κάθε φορά που έκανε μιαν παρόμοια σειρά, χρησιμοποιούσε τον ίδιο τίτλο με την προσθήκη της εκάστοτε χρονιάς. λ.χ. «Windows '98», κ.λπ., όπως συμβαίνει και με τα προγράμματα στους υπολογιστές. Αφορμή είναι εκείνο το δομημένο περιβάλλον που αποτυπώνει ίχνη μιας περασμένης ζωής, ερειπωμένοι τοίχοι, κατεστραμμένες μεσοτοιχίες, σφραγισμένες πόρτες ή παράθυρα εγκαταλειμμένα κτίρια κ.ά.