Σιγά μη χρειαζόταν «οργανωμένο σχέδιο για να συγκαλύψει τη δική μας προσπάθεια για κοινωνική συνοχή», όπως ισχυρίστηκε γελοιωδώς ο Κ. Σημίτης, προσφεύγοντας άλλη μια φορά στον αντικομμουνισμό και την επίθεση ενάντια σε όσους αντιστέκονται. Είναι τόσο εξόφθαλμα μέτρα - κοροϊδία τα μέτρα που εξήγγειλε, ώστε ακόμα και ο ίδιος προτίμησε να μην επικεντρώσει προπαγανδιστικά σε αυτά, αλλά να αναδείξει τον «εσωτερικό εχθρό» και τον «κομμουνιστικό δάκτυλο»! Ακόμα και ο φιλοκυβερνητικός Τύπος υποχρεώθηκε χτες να κρατήσει «χαμηλούς τόνους», ακριβώς γιατί μόνο για θριαμβολογία δεν προσφέρονται τα ψίχουλα που «θα» μοιράσει η κυβέρνηση τα επόμενα τρία χρόνια, αλλά τα διαφημίζει ελλείψει άλλης «κοινωνικής ευαισθησίας» από τώρα. Τα «Νέα», για παράδειγμα, στο κύριο άρθρο τους υποχρεώνονται να επισημάνουν ότι τα μέτρα «αποτελούν μια αρχή, για να συνοδευτούν και από άλλα μέτρα που δεν εξαντλούνται σε ετήσιες ενισχύσεις, αλλά θα επεκτείνονται σε αναπτυξιακά προγράμματα που θα διασφαλίζουν και τη σταθερή πορεία εξόδου από καταστάσεις ανέχειας». Επίσης η «Καθημερινή» χαρακτηρίζει «πενιχρή» τη δέσμη μέτρων που παρουσίασε η κυβέρνηση, η οποία «απέχει από τις προσδοκίες που δημιουργήθηκαν και βεβαίως δεν αιτιολογεί την περικοπή των αμυντικών δαπανών». Ο Κ. Σημίτης ήξερε βέβαια από πριν ότι δεν επρόκειτο να ξεγελάσει κανένα με τα μέτρα - απάτη. Αρα χρειαζόταν έναν αντιπερισπασμό και επέλεξε την επίθεση κατά του ΚΚΕ, φυσικά όχι μόνο γι' αυτό...