Η ΟΓΕ δίνει έμφαση στις αιτίες από τις οποίες γεννιέται ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και στη στενή σχέση του με τις συνθήκες που δημιουργεί η καπιταλιστική κρίση: «Το βάθεμα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης εντείνει ταυτόχρονα τον ανταγωνισμό ανάμεσα στα μονοπώλια, στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Τμήματα της αστικής τάξης και στο εσωτερικό των χωρών, αλλά και σε διεθνές επίπεδο μάχονται μεταξύ τους για το ποιος θα πάρει μεγαλύτερα μερίδια πλουτοπαραγωγικών πηγών, οικονομικών σφαιρών επιρροής, γεωστρατηγικών θέσεων, ενεργειακών δρόμων κ.λπ., για να εξυπηρετήσουν καλύτερα τα συμφέροντά τους, να βγουν μπροστά στη μεταξύ τους κούρσα του ανταγωνισμού. Ετσι, όσο βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση αυξάνεται και ο κίνδυνος μιας γενικευμένης σύρραξης και στην περιοχή της Μεσογείου. "Παλιές" και "νέες" ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ετοιμάζονται να λύσουν τις διαφορές τους, για να μοιράσουν τα κοιτάσματα πετρελαίου, φυσικού αερίου και νερού, να χαράξουν τους δρόμους μεταφοράς και τους ενεργειακούς δρόμους κατά πως τους συμφέρει», σημειώνει η ΟΓΕ και υπογραμμίζει πως όλα αυτά «εγκυμονούν ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο εμπλοκής της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στο πλευρό της μιας ή της άλλης ιμπεριαλιστικής συμμαχίας».
Οσον αφορά στους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών για τη Συρία, η ΟΓΕ σημειώνει: «Στη Συρία εκδηλώθηκε επέμβαση και από το εξωτερικό, χρησιμοποιώντας ως μοχλό ομάδες αντικαθεστωτικών, αλλά και εισαγόμενες οπλισμένες δυνάμεις, τις ίδιες δυνάμεις που κάλεσαν τη ΝΑΤΟική εισβολή στη Λιβύη. Πρόκειται για επέμβαση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, αλλά και της Τουρκίας, του Κατάρ, της Σαουδικής Αραβίας για να ανατραπεί η Συριακή κυβέρνηση και να αναλάβει κάποια άλλη, που στις σημερινές συνθήκες θα εξυπηρετεί με καλύτερο τρόπο τα αντιπαρατιθέμενα συμφέροντά τους στην περιοχή. Η επικίνδυνη κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή, που γίνεται στο έδαφος των σκληρών ανταγωνισμών με τη Ρωσία και την Κίνα και περικλείει τον κίνδυνο γενικευμένης πολεμικής σύρραξης, αρχικά σε βάρος της Συρίας αλλά και του Ιράν, θα έχει ολέθριες συνέπειες για τους λαούς της περιοχής μας. Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που επεμβαίνουν με κάθε τρόπο -πολιτικό, διπλωματικό, οικονομικό, ή στρατιωτικό- στις εσωτερικές υποθέσεις της Συρίας, την ίδια ώρα με τα μέσα ενημέρωσης που διαθέτουν παραπληροφορούν τους λαούς για να δικαιολογήσουν ένα νέο ιμπεριαλιστικό πόλεμο».
Ακόμα, η ΟΓΕ αναφέρεται στις πολιτικές δυνάμεις εκείνες που αποπροσανατολίζουν τις λαϊκές μάζες από την κύρια αιτία και τον ένοχο για τον πόλεμο: «Ταυτίζουν τον ιμπεριαλισμό με την ηγετική δύναμη των ΗΠΑ, που σήμερα γίνονται επιθετικότερες για να διασφαλίσουν την ηγεμονική θέση τους έναντι ανερχόμενων παγκόσμιων και περιφερειακών δυνάμεων», επισημαίνει, ενώ «δεν έχουν κανένα μέτωπο απέναντι στην εξίσου ιμπεριαλιστική ΕΕ, στις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις». Αναλυτικότερα, προσθέτει: «Η ΕΕ, άλλες ανερχόμενες σήμερα οικονομίες, κι άλλες περιφερειακές διακρατικές ενώσεις που συγκροτούνται, από τη στιγμή που αναπτύσσονται στο έδαφος του καπιταλισμού, είναι φυσικό να μην μπορούν να παίξουν θετικό ρόλο στις παγκόσμιες υποθέσεις, για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα και τα λαϊκά συμφέροντα.
Ο λεγόμενος "πολυ-πολικός κόσμος", της λεγόμενης "νέας αρχιτεκτονικής των διεθνών σχέσεων", δεν είναι ο κόσμος της ειρήνης και της ασφάλειας για τους λαούς, αλλά ο κόσμος των οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων ανάμεσα σε περισσότερα ιμπεριαλιστικά κέντρα σε σύγκριση με το παρελθόν που ήταν 3: ΕΕ, ΗΠΑ, Ιαπωνία. Στον κόσμο αυτό το Διεθνές Δίκαιο διαμορφώνεται και υλοποιείται ως αποτέλεσμα του συσχετισμού μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών».
Οσον αφορά στη Συρία, σημειώνει πως «ανεξάρτητα από την κριτική στάση που κρατάει το αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα απέναντι στην πολιτική της συριακής κυβέρνησης και της κυβέρνησης του Ιράν, εναντιώνεται σε κάθε είδους ιμπεριαλιστική επέμβαση και απειλή, και υποστηρίζει πως οι εξελίξεις στη Συρία, στο Ιράν και τις άλλες χώρες της περιοχής είναι υπόθεση των λαών τους». Δίπλα στα παραπάνω, υπογραμμίζει την ευθύνη της κυβέρνησης που εμπλέκει τη χώρα στον πόλεμο: «Σαν γυναικείο ριζοσπαστικό κίνημα, καταγγέλλουμε τη σημερινή συγκυβέρνηση, όπως και τις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις, γιατί μέσω της συμμετοχής στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, υπηρετώντας τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης, ενέπλεξαν τη χώρα και το λαό μας σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των τελευταίων χρόνων και τώρα μας εμπλέκουν σε νέους πολέμους, είτε με στρατιωτικές δυνάμεις, είτε με συμφωνία για πολεμικές επιχειρήσεις, είτε μέσω της βάσης στη Σούδα».
Η ΟΓΕ επιδιώκει να γίνει ξεκάθαρο στις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων ότι οι ίδιες δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από τον πόλεμο, σε αντίθεση με τα μονοπώλια που προσδοκούν σημαντικά οφέλη: «Οι εργαζόμενοι σε όλα τα Βαλκάνια, σε όλον τον καπιταλιστικό κόσμο δεν έχουν κανένα συμφέρον από τις αιματοχυσίες που σχεδιάζουν τα μονοπώλια, οι καπιταλιστές! Δεν πρέπει να αφήσουν να χυθεί το αίμα τους και το αίμα των παιδιών τους για τα συμφέροντα του ενός ή του άλλου καπιταλιστή! Της μιας ή της άλλης αστικής τάξης! Εμείς, οι εργαζόμενες, δεν έχουμε κανένα κοινό συμφέρον με την πλουτοκρατία! Αντίθετα, έχουμε τα πιο κοινά, τα πιο στενά συμφέροντα από την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου σε κάθε χώρα, στην περιοχή μας και γενικότερα!
Να γιατί, όσο κι αν ο πόλεμος στις συνθήκες του καπιταλισμού είναι αναπόφευκτος, όπως και οι οικονομικές κρίσεις, η ανεργία, η φτώχεια κ.λπ., την ίδια ώρα δεν είναι ένα φυσικό φαινόμενο! Είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, αφού συνδέεται με τη φύση της κοινωνίας στην οποία ζούμε: Την κοινωνία που βάζει ως "ακρογωνιαίο λίθο" της την ατομική ιδιοκτησία, την εκμετάλλευση και την κερδοφορία εκείνων που κατέχουν τα μέσα παραγωγής. Τα μονοπώλια και η εξουσία τους γεννούν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο!».
Οι δυνάμεις της ΟΓΕ δίνουν καθημερινά τη μάχη της ενημέρωσης, της κινητοποίησης των γυναικών, της διαφώτισης για τη φύση του ιμπεριαλιστικού πολέμου, για την ανάγκη διεθνιστικής αλληλεγγύης των λαών, κατά του εθνικισμού - σοβινισμού, για να αποκαλύπτεται ο σκοπός του πολέμου: «Απευθυνόμαστε σε όλους τους εργαζόμενους, γυναίκες και άνδρες, στην εργατική τάξη της χώρας, στους λαούς της περιοχής μας για να τονίζουμε πως τα συμφέροντά τους ταυτίζονται με τον κοινό αντικαπιταλιστικό - αντιμονοπωλιακό αγώνα, για την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την απομάκρυνση των ξένων στρατιωτικών βάσεων και των πυρηνικών, την επιστροφή των στρατιωτικών δυνάμεων από τις ιμπεριαλιστικές αποστολές, την εκδήλωση της αλληλεγγύης σε κάθε λαό που αγωνίζεται και επιδιώκει να χαράξει το δικό του δρόμο ανάπτυξης. Για να απεμπλακεί η χώρα μας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους. Για να γίνει πράξη το σύνθημα: "Ούτε γη, ούτε νερό, στους φονιάδες των λαών!". Αυτός είναι ένας καθημερινός αγώνας!», αναφέρει χαρακτηριστικά το κείμενο του προεδρείου.
«Δεν είναι εύκολο να αποτρέψεις έναν πόλεμο όταν προετοιμάζεται και ξεκινάει», υπογραμμίζει η ΟΓΕ και συμπληρώνει: «Αν είμαστε όμως ως λαοί αποφασισμένοι μπορούμε να τον αντιμετωπίσουμε συμβάλλοντας στη λαϊκή νίκη κατά των εσωτερικών και εξωτερικών δυνάμεων του κεφαλαίου, του ιμπεριαλισμού, που βάζουν τους λαούς να σκοτώνονται για τα δικά τους συμφέροντα».