Αυτές οι χειρονομίες σταδιακής αναδιαμόρφωσης της εικόνας του Ιράν ως προς το Ισραήλ έχουν προφανώς προπαγανδιστικό χαρακτήρα με ακροατήριο εντός και εκτός Ισλαμικής Δημοκρατίας. Συμπληρώνονται δε από την απόφαση του Ρουχανί να αναθέσει στο υπουργείο Εξωτερικών την ευθύνη για τη διεξαγωγή των διαπραγματεύσεων για το πυρηνικό πρόγραμμα, αφαιρώντας την από το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας. Με τον τρόπο αυτό, ο ίδιος αποκτά άμεση επίβλεψη των εξελίξεων αν και τον τελικό λόγο διατηρεί ο Αγιατολάχ Χαμενεΐ.
Ο Ρουχανί, γνήσιο τέκνο του ισλαμικού καθεστώτος και πολύπειρος διαπραγματευτής, δίνει, με τις κινήσεις αυτές, το στίγμα ότι η Τεχεράνη, με δεδομένη τόσο την υπεράσπιση του δικαιώματός της για πυρηνικό πρόγραμμα όσο και τις ολοένα πιο κρίσιμες εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, προσανατολίζεται σε πιο «ήπιους» τόνους και σε διπλωματικούς ελιγμούς τέτοιους, που εμφανή σκοπό, τουλάχιστον, έχουν να στερήσουν από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις μια σειρά εύκολων προσχημάτων. Κατά ορισμένες αναλύσεις, δε, δεν θα πρέπει ν' αποκλείεται ακόμη και κάποιο πιο «εντυπωσιακό άνοιγμα». Η τακτική αυτή φαίνεται, εκ πρώτης, να ενοχλεί την ισραηλινή ηγεσία με τον πρωθυπουργό Νετανιάχου να επαναλαμβάνει ότι «δεν πρέπει κανείς να ξεγελιέται από το Ρουχανί γιατί το Ιράν παραμένει η μεγαλύτερη απειλή».