ΠΡΩΤΟ: Γιατί ο Δασκαλόπουλος, ο πρόεδρος του ΣΕΒ, να κάνει μια τόσο μεγάλη δωρεά; Σίγουρα θα ήταν αφελής κάποιος να υποθέσει ότι την κάνει λόγω φιλοτεχνίας. Ολη αυτή η ιστορία αποτελεί μια ακόμα επένδυση για τον βιομήχανο. Και φυσικά δε μιλάμε για μία συνηθισμένη επένδυση με άμεση μόνο ανταπόδοση. Μιλάμε για μια επένδυση που στοχεύει στο μυαλό του καθενός μας. Είναι σε όλους μας γνωστή η ελιτίστικη αντίληψη που κυριαρχεί στο χώρο μας και πλασάρεται σαν πρωτοπορία. Σαν ό,τι πιο προωθημένο στον τομέα των εικαστικών. Μιλάμε για τις θεωρίες τού «τέχνη για την τέχνη», «όλα είναι τέχνη» και «τέχνη εσωστρεφής με επίκεντρο τον καλλιτέχνη και μακριά από την κοινωνία». Τα παραπάνω κάνουν να παράγονται έργα τέχνης που αναπόφευκτα διδάσκουν τον ατομισμό, τη μεταφυσική σύγχυση, το αδιέξοδο και την αντικοινωνικότητα, διδάσκουν δηλαδή όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που βοηθάνε έναν εκμεταλλευτή να κρατά πιο εύκολα υπόδουλους τα θύματα της εκμετάλλευσης. Ετσι και ο κ. Δασκαλόπουλος, σαν προνοητικός εκμεταλλευτής, φροντίζει να εξασφαλίσει την ομαλότητα των κερδών του με τέτοιου είδους επενδύσεις. Φυσικά και δεν υπονοούμε ότι κάνοντας μια βόλτα στον Εθνικό Κήπο κάποιος θα κυριεύεται από «μαγικές δυνάμεις» και στο τέλος της βόλτας του θα είναι ένας πειθήνιος υποταγμένος ανθρωπάκος. Απλά, η συγκεκριμένη κίνηση είναι από αυτές που απευθύνονται στο πλατύ κοινό, ενώ συνήθως όλη αυτή η σχετική με την τέχνη δραστηριότητα είναι κλεισμένη σε μουσεία και γκαλερί και αφορά κάποιους λίγους.
Icon |
ΔΕΥΤΕΡΟ: Το κράτος ουδέποτε εφάρμοσε το νόμο για την Τέχνη στο Δημόσιο χώρο και τα δημόσια κτίρια και χώρους, που προβλέπουν το 1% της δαπάνης των δημόσιων κτιρίων και του γύρω χώρου να δίνεται για τη δημιουργία καλλιτεχνικών έργων από τους εικαστικούς, με ανοιχτή πρόσκληση στους καλλιτέχνες μέσα από δημόσιους καλλιτεχνικούς διαγωνισμούς ώστε να διασφαλίζεται η καλύτερη δυνατή πρόταση για το δημόσιο χώρο, αλλά και η ίση αντιμετώπιση των καλλιτεχνών από την πολιτεία, κρίνοντας το έργο και όχι το όνομα... Οι σχετικοί νόμοι δεν εφαρμόζονται από το 1989! Το ΕΕΤΕ, ο συλλογικός φορέας των εικαστικών καλλιτεχνών, έχει κατ' επανάληψη προτείνει τρόπους για τη λειτουργία του νόμου, καταθέτοντας αναλυτική επεξεργασία, ποτέ όμως δεν πήρε απάντηση. Μάλιστα, για το θέμα της τέχνης στο δημόσιο χώρο το 2012 δόθηκαν δύο αντίθετες μεταξύ τους απαντήσεις από τους συναρμόδιους υπουργούς (ΥΠΕΚΑ κ. Ευάγ. Λιβιεράτο και τότε Πολιτισμού κ. Κ. Τζαβάρα) στη Βουλή σε Ερώτηση για παράτυπη και παράνομη Υπουργική Απόφαση της άλλοτε υπουργού ΥΠΕΚΑ κας Μπιρμπίλη. Στις παρεμβάσεις του συλλογικού φορέα των εικαστικών καλλιτεχνών για το θέμα, το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 2013 ο νέος υπουργός Πολιτισμού αλλά και συνολικά η κυβέρνηση δεν έδωσε καμία απάντηση.