Επίσης παραβρέθηκαν εκπρόσωποι της Πανελλήνιας Ενωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης - ΔΣΕ, του Συνδέσμου Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αντιστασιακών περιόδου 1967-74, πολιτικών κομμάτων, του Γενικού Επιτελείου Στρατού, ενώ μεγάλη αντιπροσωπεία του Στρατού Ξηράς εξέφρασε τη θλίψη μέσα από τη μελωδία της φιλαρμονικής ορχήστρας του στρατού και τη λεβεντιά του εκλιπόντος με πυροβολισμούς.
Εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Θανάσης Παφίλης απηύθυνε τον τελευταίο χαιρετισμό:
«Με θλίψη αποχαιρετούμε: Τον θαρραλέο μαχητή του δίκιου και των δικαιωμάτων του λαού. Τον σεμνό και ασυμβίβαστο αντιστασιακό στην απριλιανή δικτατορία που έμεινε πιστός μέχρι τέλους σε ιδανικά και αξίες. Τον αγωνιστή που ασκούσε στον καθημερινό βίο το περιεχόμενο της ελευθερίας με μια υπευθυνότητα ασύγκριτη, με μια σεμνότητα υποδειγματική».
Ο Θ. Παφίλης θύμισε την αγωνιστική πορεία του Μ. Βαρδάνη την αντιδικτατορική του δράση την περίοδο 1967-1974, τις διώξεις, φυλακίσεις τους βασανισμούς. Οτι για 10 χρόνια από το 1995 έως το 2005 διετέλεσε πρόεδρος του ΣΦΕΑ.
«Ο Μιχάλης Βαρδάνης έκανε από νωρίς τις επιλογές του. Ετσι δεν είδε ποτέ ουδέτερα γενικά και αφηρημένα την κοινωνική πραγματικότητα. Με την ιδεολογία του και τους στόχους του, που ήθελε να πετύχει στη ζωή του εντάχθηκε χωρίς κανένα δισταγμό στο πλευρό του λαού. Σε αυτόν αναφερόταν η πολιτική και κοινωνική του δράση. Η τοποθέτησή του ήταν αποτέλεσμα συνειδητής επιλογής. Δεν επέλεξε με βάση τη συγκυρία και με όρους. Δεν ενήργησε από προσωπικό υπολογισμό. Απαίτησε, έκανε το αυτονόητο. Ο αγωνιστής να μην πατάει σε δυο βάρκες. Να αποδεικνύει πρωτίστως στον εαυτό του, ότι ο λόγος του και η πράξη του αναφέρονται στο λαό. Γι' αυτό μίλαγε απλά, λιτά, σταράτα και καθαρά...
Γι' αυτό με τα γραπτά του κείμενα έπαιρνε σαφή και καθαρή θέση στα θέματα των εργατών, των ανθρώπων του μόχθου.
Κι όλα αυτά, σε μια περίοδο σύγχυσης και συμβιβασμού. Σε μια εποχή που το διφορούμενο και η ασάφεια τείνουν να επικρατήσουν ως κυρίαρχος λόγος.
Η πολιτική και κοινωνική του επιλογή καθόρισαν την καθημερινή δράση και λειτουργία κατά τρόπο συνεπή και απόλυτο.
Εχοντας αυτές τις αρχές και τις αξίες απάντησε στο ερώτημα της πολιτικής ένταξης. Συναντήθηκε, συμπορεύθηκε και τοποθετήθηκε στο πλευρό του ΚΚΕ, στηρίζοντας την πολιτική και τις επιλογές του. Ο αγώνας του ήταν πάντοτε "επί της ουσίας".
Η ζωή του και η αγωνιστική διαδρομή του αποτελούν φωτεινό παράδειγμα και μέτρο σύγκρισης. Αποτελούν μια ώθηση και ένα ερέθισμα για ποιοτική άνοδο. Μια πρόταση για την καθημερινή λειτουργία του ανθρώπου, για την οργάνωση μιας άλλης κοινωνίας.
Ο Μιχάλης Βαρδάνης ήταν συνεπής στα λόγια και στα έργα, μέσα στο πλαίσιο μιας ηθικής που ενδιαφέρεται πρωτίστως για το κοινό καλό αλλά και για την εξύψωση της προσωπικότητας. Αποδεικνύοντας τη μεγαλοσύνη και τη λεβεντιά του, είπε καταθέτοντας στις δίκες των χουντικών: "Οχι, δεν τους μισώ, με πιάνει μια μελαγχολία μονάχα γιατί κατάντησαν να βασανίζουν ανθρώπους ανεξάρτητα αν φόραγαν κι αυτοί κι εμείς στολή"!
Θα σε θυμόμαστε για πάντα. Η αγωνιστική προσφορά σου, η αξιοπρέπεια και το παράδειγμά σου που μένουν,η αναγνώριση της δράσης σου, η αγάπη και η εκτίμηση όλων μας για σένα, ας είναι μικρή παρηγοριά για όλους τους συγγενείς και τους οικείους σου. Καλό ταξίδι, Στρατηγέ».
Εκπρόσωπος του Στρατού Ξηράς ανέφερε βιογραφικά στοιχεία του Μ. Βαρδάνη σχετικά με την πορεία του στο Στρατό, τις τιμές και τα μετάλλια που είχε λάβει. Ο πρόεδρος του ΣΦΕΑ '67-'74, Νίκος Τριανταφύλλου, λέγοντας για τον «κόκκινο ίλαρχο, όπως τον αποκαλούσαν στο στράτευμα» πως «λόγω των δημοκρατικών του φρονημάτων και της ακεραιότητας του χαρακτήρα του, υπέστη διακρίσεις και αδικίες και πριν τη δικτατορία και μετά την πτώση της». Αναφέρθηκε ακόμη στη σημαντική συμβολή του ως προέδρου του ΣΦΕΑ '67-'74.
Ανάμεσα σε άλλους μίλησαν η Ν. Βαλαβάνη εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, εκπρόσωποι των μελών της Κίνησης για την Εθνική Αμυνα, του Απεραθήτικου Συλλόγου Νάξου και των συγχωριανών του, ο Μ. Γλέζος, συγγενής και συγχωριανός του.