Πρέπει να αναφέρουμε ότι τα συγκεκριμένα μέτρα έχουν ανακοινωθεί και σε παλαιότερες περιπτώσεις σεισμών και στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν έδωσαν ολοκληρωμένες λύσεις στα προβλήματα αλλά οδήγησαν μεγάλο μέρος σεισμοπλήκτων να μην ξαναφτιάξουν τα σπίτια τους.

Για παράδειγμα:

• Για την κάλυψη για δύο χρόνια του ενοικίου όσων τα σπίτια κρίθηκαν ακατάλληλα, έχει αποδειχτεί στο παρελθόν ότι δε φτάνει. Θυμίζουμε ότι δύο χρόνια μετά το σεισμό της Αθήνας, το 1999, η συντριπτική πλειοψηφία των σεισμοπαθών δεν είχε προλάβει να ολοκληρώσει τις επισκευές ή ανακατασκευές των σπιτιών, εξαιτίας μιας σειράς δυσκολιών, που αφορούσαν την εξασφάλιση χρημάτων για να συμπληρώσουν την περιβόητη στεγαστική συνδρομή από το κράτος, που δεν έφτανε για όσους κατάφερναν να την εξασφαλίσουν. Το ΚΚΕ το 2001, το 2002 και στη συνέχεια διεκδικούσε με παρεμβάσεις στη Βουλή να δοθεί παράταση στην επιδότηση ενοικίου. Θυμίζουμε επίσης ότι αρκετές ήταν οι περιπτώσεις που, επειδή δε δόθηκε παράταση στην επιδότηση ενοικίου, οι άνθρωποι παρέμειναν και πλήρωναν νοίκι από την τσέπη τους, ενώ ποτέ δεν προχώρησαν στην επισκευή των σπιτιών τους.
• Η χρηματοδότηση της αποκατάστασης των σπιτιών που επλήγησαν με χρηματοδοτικά προγράμματα ή χαμηλότοκα δάνεια έχει, επίσης, αποδειχτεί ανεπαρκής. Στην ουσία, λόγω των τιμολογίων που έχουν καθορίσει οι κυβερνήσεις σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν, οι σεισμόπληκτοι χρειάζεται να καλύψουν από την τσέπη τους το μεγαλύτερο μέρος του ποσού, ενώ τα δάνεια που θα πάρουν από τις τράπεζες θα προστεθούν σε άλλα δάνεια που ήδη τούς βαραίνουν. Ετσι, πολύ συχνά οι διαδικασίες «παγώνουν». Θυμίζουμε ότι το 2001, δύο χρόνια μετά το σεισμό της Αθήνας (5,9 Ρίχτερ), μόλις ένας στους τρεις (25%) των ιδιοκτητών των 45.000 κτιρίων που είχαν πληγεί σοβαρά, είχαν πάει στους Τομείς Αποκατάστασης Σεισμοπλήκτων για να πάρουν άδειες επισκευής ή ανακατασκευής! Ιδια ήταν η κατάσταση και μετά το σεισμό σε Αχαϊα - Ηλεία (6,5 Ρίχτερ).