Στο πλαίσιο των κατευθύνσεων της ΕΕ, μεθοδεύουν την εφαρμογή μόνιμων αξιώσεων της εργοδοσίας
Πέρα από τα ζητήματα που εντατικά μεθοδεύονται τις προηγούμενες βδομάδες και μήνες, όπως η ολοκληρωτική απελευθέρωση των απολύσεων και η μείωση των εργοδοτικών εισφορών κατά 3,9 μονάδες επιπλέον, στις συνεννοήσεις κυβέρνησης - τρόικας επανέρχονται τα εξής:
Συγκεκριμένα:
Ενδεικτικά, θυμίζουμε ότι το Φλεβάρη του 2013, το υπουργείο Εργασίας, με διαρροές στον Τύπο, προανήγγειλε αλλαγές προς αυτήν την κατεύθυνση. Ο «Ριζοσπάστης» σημείωνε στο σχετικό ρεπορτάζ (12/2/2013): «Τα επιτελεία του υπουργείου ετοιμάζουν σχέδιο με το οποίο θα ανατρέπεται ο τρόπος λήψης απόφασης για την προκήρυξη απεργίας, όπως ισχύει σήμερα με τον ν.1264/1982, ενώ θα δίνεται η δυνατότητα στις επιχειρήσεις, σε περίπτωση απεργίας των εργαζομένων, να απαντούν με ανταπεργία (λοκ-άουτ).
Συγκεκριμένα, η προκήρυξη απεργίας που σήμερα στις πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις γίνεται με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης, από την πλειοψηφία των παρόντων μελών του σωματείου και αφού πρώτα έχει διαπιστωθεί απαρτία, να αντικατασταθεί με απόφαση όλων των εργαζομένων της επιχείρησης, αναβιώνοντας έτσι το περίφημο "άρθρο 4" για τις ΔΕΚΟ το 1983.
Ενας τέτοιος, όμως, όρος οδηγεί πρακτικά στην παρεμπόδιση κάθε απόφασης για απεργία. Το ίδιο προκλητική είναι και η ρύθμιση που επεξεργάζεται το υπουργείο για να επαναφέρει τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις για προκήρυξη ανταπεργίας (δηλαδή κλείσιμο της επιχείρησης) και ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη απεργιακή κινητοποίηση των εργαζομένων. Δυνατότητα που υπήρχε πριν από το 1982 με το νόμο 330/1976 του τότε υπουργού Εργασίας Λάσκαρη και καταργήθηκε με το νόμο 1264.
Στην ίδια αντεργατική κατεύθυνση κινούνται και οι σχεδιασμοί - σύμφωνα πάντα με τις ίδιες διαρροές - για παρεμπόδιση της συνδικαλιστικής δράσης με τον περιορισμό ή την κατάργηση των συνδικαλιστικών αδειών, αλλά και την αλλαγή της δομής του συνδικαλιστικού κινήματος, όπως είναι η ύπαρξη και λειτουργία των Εργατικών Κέντρων, και κυρίως το δικαίωμά τους να κηρύσσουν απεργία σε επίπεδο νομού.
Σύμφωνα με τις ίδιες διαρροές, στελέχη του υπουργείου Εργασίας ισχυρίζονται ότι "δεν μπορεί... να διατηρούμε τη δυνατότητα ολιγομελών σωματείων να ακινητοποιούν δημόσιες επιχειρήσεις", ενώ ο ίδιος ο υπουργός Εργασίας, Γ. Βρούτσης, δήλωνε στο "Βήμα" πως "έχουν περάσει 30 χρόνια από τη θέσπιση του υφιστάμενου νόμου και οι εποχές και οι συνθήκες αλλά και οι ανάγκες του συνδικαλιστικού κινήματος επιβάλλουν - τουλάχιστον - να ανοίξει η συζήτηση"!»
Αυτοί οι σχεδιασμοί γίνονται τη στιγμή, που, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της «Εργάνης» (βλέπε πίνακα), τον περασμένο Σεπτέμβρη σε σύνολο 1.371.450 εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, οι 277.532, δηλαδή το 20,4% παίρνουν μηνιαίο μισθό μέχρι 500 ευρώ μικτά, που σημαίνει ότι τα καθαρά φτάνουν μέχρι 400 ευρώ, ενώ υπάρχουν μισθωτοί που ο μισθός τους δεν ξεπερνά τα 200 και 300 ευρώ! Ταυτόχρονα, 272.816 εργαζόμενοι απασχολούνται το πολύ μέχρι 20 ώρες τη βδομάδα.
Επιπλέον, εκτός απ' αυτούς που βρίσκονται στον «πάτο του βαρελιού», με μισθούς που δεν εξασφαλίζουν ούτε τα βασικά μέσα επιβίωσης, έχουμε 105.401 εργαζόμενους (7,69%) με μηνιαίο μισθό 501 έως 600 ευρώ μεικτά, άλλους 105.523 (7,69) με μισθό από 601 έως 700 ευρώ μεικτά και ακόμα 106.271 εργαζόμενους με μισθό από 701 έως 800 ευρώ μεικτά. Ετσι μέχρι 800 ευρώ μεικτά λαμβάνουν 594.727 εργαζόμενοι, δηλαδή το 43,37% των μισθωτών!
Μετά το τέλος της Σύμβασης, οι εργαζόμενοι θα απολύονται χωρίς την παραμικρή αποζημίωση, ακόμα και στην περίπτωση που η εργασία τους είχε διαρκέσει τρία ολόκληρα χρόνια. Με τον τρόπο αυτό, δημιουργείται ακόμη μία στρατιά με φθηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό που δε θα διαθέτει την παραμικρή προστασία.