Με επιτυχία ολοκληρώθηκε το απόγευμα του Σαββάτου η συνεδρίαση της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΠΑΜΕ, που έγινε στο Αμφιθέατρο ΜΑΧ στην Αθήνα. Συμμετείχαν 370 συνδικαλιστές από Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, Σωματεία και Επιτροπές Αγώνα όλων των κλάδων, από τον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα. Οι εργασίες είχαν θέμα την ανασύνταξη του κινήματος και «άνοιξαν» με την εισήγηση της Εκτελεστικής Γραμματείας, που διάβασε ο Γιώργος Πέρρος.

Δεκάδες συνδικαλιστές πήραν το λόγο και συνέβαλαν με τον προβληματισμό και την πείρα που μετέφεραν στα τελικά συμπεράσματα της συζήτησης. Ο «Ριζοσπάστης», στο φύλλο της Κυριακής, παρουσίασε εκτενή αποσπάσματα από την εισήγηση της Εκτελεστικής Γραμματείας. Σήμερα, δίνει συνέχεια με αποσπάσματα από τις τοποθετήσεις των αντιπροσώπων και σημεία από την ομιλία του Γ. Πέρρου, στο τέλος των εργασιών. Θα ακολουθήσουν, σε επόμενο φύλλο, αποσπάσματα από τις τοποθετήσεις των υπολοίπων αντιπροσώπων.

Η Ευδοκία Σάπκα, μέλος του ΔΣ Ιδιωτικών Υπαλλήλων - Εμποροϋπαλλήλων Δυτικής Αττικής, μίλησε για τα προβλήματα των εργαζομένων στα 5μηνα του ΟΑΕΔ. Σημείωσε πως οι άνεργοι φτάνουν τα 1,5 εκατ. με την επίσημη ανεργία στους νέους να αγγίζει το 57%. Νέοι με πτυχίο, από σχολές κατάρτισης στέκονται στις ουρές του ΟΑΕΔ, δεν ψάχνουν πια για δουλειά, αλλά για πρόγραμμα, όπως επιβάλλει η στρατηγική της κυβέρνησης και της ΕΕ.

Οι νέοι διαπαιδαγωγούνται στη δουλειά χωρίς το παραμικρό δικαίωμα, είπε, και πρόσθεσε ότι τα προγράμματα δεν έχουν στόχο την αντιμετώπιση της ανεργίας, αλλά να δοθούν τσάμπα εργαζόμενοι στους επιχειρηματίες και για κάλυψη κενών στο Δημόσιο που θα προκύψουν και από τις απολύσεις. Οι επιδοτήσεις προς τους εργοδότες φτάνουν τα 517 εκ. ευρώ, την ώρα που οι μισθοί είναι 500 ευρώ.

Σημείωσε ότι το ΠΑΜΕ έχει πάρει σημαντικές πρωτοβουλίες για την οργάνωση των νέων στα συνδικάτα. Εχει οργανώσει συσκέψεις και κινητοποιήσεις και έχουν γίνει βήματα, όπως στο συνδικάτο ΟΤΑ και Επισιτισμού - Τουρισμού. «Οταν μπήκε στον προσανατολισμό μας, έγιναν θετικά βήματα, και στο ΜΑΣ και στις Λαϊκές Επιτροπές, με επανασυνδέσεις ρεύματος σε εργαζόμενους στα προγράμματα και άλλες παρεμβάσεις», σημείωσε μεταξύ άλλων.

Ο Βασίλης Αρτεμίου, πρόεδρος της ΠΟΕΕΠ και μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, σημείωσε ότι η ανάγκη που οδήγησε στην ίδρυση του ΠΑΜΕ δεν έχει εκλείψει. Αντίθετα, ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός είναι βαθιά ριζωμένος, όπως και η λογική της ανάθεσης στους συνδικαλιστές. Στον αντίποδα, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ καλούν τους εργαζόμενους να συμμετάσχουν, να διεκδικήσουν, να ανατρέψουν.

Στάθηκε στις μεγάλες απώλειες στον όμιλο της «Κόκα Κόλα» με πάνω από 700 χαμένες θέσεις εργασίας τον τελευταίο χρόνο στον όμιλο. Εκανε εκτενή αναφορά στον απεργιακό αγώνα που δίνουν στη Θεσσαλονίκη εδώ και περίπου 170 μέρες οι εργαζόμενοι ενάντια στο κλείσιμο και τις απολύσεις, παρά τα δελεαστικά «πακέτα αποχώρησης» που πρόσφερε η πολυεθνική.

«Αυτοί οι εργαζόμενοι είπαν "όχι". Είπαν "ναι" στον αγώνα για διατήρηση των θέσεων εργασίας και πρέπει να είμαστε περήφανοι γι' αυτούς, γιατί συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ όπως και πολλοί άλλοι που καθημερινά τους στηρίζουν. Καλούμε σε στήριξη με κάθε τρόπο στον αγώνα των εργαζομένων της "Κόκα Κόλα". Η νίκη των απεργών απέναντι στην πολυεθνική θα είναι νίκη όλης της εργατικής τάξης», υπογράμμισε.

Ο Παναγιώτης Κυρτσάς, εκ μέρους του Εργατικού Κέντρου Αρτας, υπογράμμισε πως χάνονται χρόνων κατακτήσεις και παράλληλα υπάρχει κερδοφορία του κεφαλαίου. Σημείωσε πως είναι τρομακτικός ο αριθμός της ανεργίας, με κατάργηση ουσιαστικά θέσεων εργασίας, αφού κλείνουν εργοστάσια και επιχειρήσεις.

Ο Σωτήρης Πουλικόγιαννης, εκ μέρους του συνδικάτου Μετάλλου Αττικής, ανέφερε ότι ο κλάδος του Μετάλλου έχει χτυπηθεί άγρια από την κρίση. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, όπου η ανεργία ξεπερνά το 90%, τα ναυπηγεία, που βρίσκονται στα πρόθυρα λουκέτου, η αμυντική βιομηχανία, που συρρικνώνεται και οι χαλυβουργίες το ίδιο.

Σχετικά με τη διαπάλη των δύο γραμμών στο κίνημα, ανέφερε το παράδειγμα με τις χαλυβουργίες. Οπως είπε, από τη μια βρίσκεται το ταξικό κίνημα, με τον ηρωικό 9μηνο αγώνα των απεργών της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», τη μεγαλειώδη αλληλεγγύη που εκφράστηκε, ενάντια στον εργοδοτικό συνδικαλισμό που έβαζε τους εργάτες να βλέπουν μόνο το δικό τους εργοστάσιο, όπως στη «Χαλυβουργική» και στην «Ελληνική Χαλυβουργία» στο Βόλο, και να αναπαράγουν τα ιδεολογήματα ότι οι αγώνες για τα δικαιώματα των εργαζομένων κλείνουν τα εργοστάσια.

Υπενθύμισε ότι οι εργοδοτικοί συνδικαλιστές στην «Ελληνική Χαλυβουργία» κάλεσαν τους εργάτες να δεχτούν τις απολύσεις, τις μειώσεις μισθών. Οτι το σωματείο της «Χαλυβουργικής» και η ηγεσία της ΠΟΕΜ «μπήκαν μπροστά» για τους εργοδότες, λέγοντας πως, για να σωθούν τα εργοστάσια πρέπει να παλέψουν οι εργάτες για φτηνή Ενέργεια για τους βιομήχανους.

«Χωρίς μάσκα εκφράζονται οι διαφορές στο κίνημα. Ούτε μια ανακοίνωση δεν έχουν βγάλει για τους εργαζόμενους που έχουν κομμένο ρεύμα, αλλά παλεύουν με όλες τους τις δυνάμεις για φθηνό ρεύμα στους βιομήχανους, που θα σημάνει αύξηση του κόστους για τις οικογένειες», σημείωσε μεταξύ άλλων.

Ο Βασίλης Σταμούλης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος Ελλάδας, στάθηκε στην αναγκαιότητα να δυναμώσει η κοινωνική συμμαχία και τις δυσκολίες που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Το κοινό πλαίσιο πάλης της συμμαχίας, είπε, ήταν ένα σημαντικό βήμα που πρέπει να αξιοποιηθεί καλύτερα, σταθερά και ανά κλάδο.

Εφερε σαν παράδειγμα τους κλάδους που καλύπτει συνδικαλιστικά η Ομοσπονδία, όπου η ανεργία τσακίζει κόκαλα, την ίδια ώρα που η κατάσταση επιδεινώνεται για τους αυτοαπασχολούμενους, αλλά και τους φτωχομεσαίους βαμβακοπαραγωγούς και κτηνοτρόφους, που παράγουν την πρώτη ύλη. Οπως είπε στη συνέχεια, οι άλλες δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα προσπάθησαν να κρύψουν το βασικό ένοχο, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και την προσαρμογή στις κατευθύνσεις της ΕΕ, που οδήγησαν στη συρρίκνωση των κλάδων και σε μαζική ανεργία.

Σημείωσε ακόμα: «Εκαναν ό,τι μπορούσαν για να κρατούν τους εργαζόμενους μακριά από τους αγώνες. Λένε ότι οι κυβερνήσεις δεν υποστήριξαν τους κλάδους - με την "Αυτόνομη Παρέμβαση" να πρωτοστατεί - και εννοούν τη στήριξη των βιομηχάνων. Θεωρούν αναντικατάστατο το ρόλο των Λαναράδων για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και ότι επιβίωση του εργάτη εξαρτάται από την στήριξη του κεφαλαιοκράτη. Ετσι πέτυχαν να πάρει εκατομμύρια ο Λαναράς στηρίζοντας τα επιχειρηματικά σχέδια που συνδυάζονταν με εκατοντάδες απολύσεις και τώρα είναι όλοι άνεργοι».

Ο Ηλίας Κολιόπουλος, πρόεδρος του σωματείου στο ξενοδοχείο «Κάραβελ», αναφέρθηκε στις τακτικές της εργοδοσίας που προσπαθεί να πείσει τους εργαζόμενους ότι έχουν κοινά συμφέροντα. Για παράδειγμα, προσλαμβάνει συγγενείς εργαζομένων, τους χορηγεί μικρά δάνεια, που τα παρακρατάει από τους μισθούς, προσπαθώντας να ελέγξει τις αγωνιστικές τους διαθέσεις.

Παρατήρησε κι αυτός ότι κυριαρχεί η νοοτροπία της ανάθεσης, προκειμένου να λυθούν τα προβλήματα των εργαζομένων. Είπε, μεταξύ άλλων: «Πρέπει να πείσουμε ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Θέλει προσέγγιση στους εργαζόμενους, να νοιαστούμε για τα προβλήματά τους, με υπομονή, να τους ακούμε, να κουβεντιάζουμε μαζί τους για το όραμά μας για άλλη κοινωνία χωρίς να απογοητευόμαστε. Είναι σημαντικό να τους φέρνουμε σε επαφή μέσω συσκέψεων και εκδηλώσεων με άλλους χώρους δουλειάς και κλάδους για να δουν ότι είμαστε πολλοί».

Ο Βασίλης Πετρόπουλος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, είπε ότι υπάρχει οργανωτικό και ιδεολογικό πρόβλημα στο εργατικό κίνημα. Οτι καλλιεργήθηκε για χρόνια μια λογική της διαμεσολάβησης, του «διαλόγου», του εταιρισμού, του συνδικαλιστική - παράγοντα, χωρίς τις έννοιες του αγώνα και της διεκδίκησης, με κύρια ευθύνη του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Πρόσθεσε ότι το ιδεολογικό είναι κυρίως θέμα περιεχομένου, πλαισίου και στρατηγικής της μάχης και μέσα από εκεί πρέπει να κατανοηθεί η επιφύλαξη της πλειοψηφία της εργατικής τάξης για την αναποτελεσματικότητα των αγώνων και για το αν η συμμετοχή θα φέρει αποτελέσματα.

Σε άλλο σημείο, είπε: Θα πρέπει να κάνουμε διακριτή τη διαφοροποίησή μας με το χρεοκοπημένο συνδικαλισμό του χτες. Το 1999 έγινε το πρώτο βήμα, σήμερα αυτό δε φτάνει. Θα πρέπει να πάμε παραπέρα, να κάνουμε ένα νέο σχέδιο, να δημιουργήσουμε μια νέα δυναμική ρήξης και ανασυγκρότησης. Καλούμαστε να υπερασπιστούμε έννοιες όπως το σωματείο, οι αγώνες, η απεργία. Να βαθύνουμε τη συζήτηση και να την προσαρμόσουμε στα σημερινά δεδομένα με την υψηλή ανεργία, τη απληρωσιά τις διαφορετικές εργασιακές σχέσεις, χωρίς ΣΣΕ. 15 χρόνια μετά, οι ταξικές δυνάμεις πρέπει να διεκδικήσουν την ηγεμονία στην ανάγκη αντεπίθεσης της εργατικής τάξης, διακριτά, ανοίγοντας νέους δρόμους.

Ο Θόδωρος Κυριακίδης, πρόεδρος του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Χημικής Βιομηχανίας Β. Ελλάδας, αναφέρθηκε στην ιδρυτική Συνδιάσκεψη του ΠΑΜΕ το 1999 και στην άμεση αντίδραση των ταξικών δυνάμεων στον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, την αλληλεγγύη που εκφράστηκε. Τόνισε πως χρειάζεται ιδιαίτερη πάλη ενάντια στα ιδεολογήματα της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας, όπως και μελέτη του κάθε κλάδου.

Σχολίασε, επίσης, την περίπτωση της ΒΙΟΜΕ στη Θεσσαλονίκη και ανέφερε επιστολή του Συνδικάτου Χημικής Βιομηχανίας που σημειώνει πως μέσα στον καπιταλισμό δεν μπορεί να υπάρξει εργατικός έλεγχος της παραγωγής. Αυτό προϋποθέτει την εργατική - λαϊκή εξουσία και κοινωνικοποιημένη παραγωγή.

Ο Δήμος Κουμπούρης, πρόεδρος Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΙΚΑ, σημείωσε ότι αναπόσπαστο κομμάτι του εργατικού κινήματος είναι οι συνταξιούχοι, οι οποίοι, μαζί με τις αδυναμίες, έχουν κάνει και πολλά θετικά βήματα στην οργάνωση, με νέα δυναμικά σωματεία, με μαζικοποίηση των παλιών και με αγώνες του συνταξιουχικού κινήματος. Ενδεικτικά, ανέφερε το Σωματείο συνταξιούχων της ΔΕΗ που ανασυγκροτήθηκε με σχεδόν 3.000 πανελλαδικά και το σωματείο των ΔΕΚΟ - Τραπεζών, που έχει εκατοντάδες μέλη και βάζει ψηλά τον πήχη.

Οπως σημείωσε, πρέπει να δοθεί μεγάλη μάχη με τις δυσκολίες και το βάρος να πέσει στην εγγραφή νέων μελών στα συνταξιουχικά σωματεία. Στάθηκε στη σημασία που έχει η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα των Συνταξιουχικών Οργανώσεων και στην προσπάθεια του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού να ελέγξει το συνταξιουχικό κίνημα, μέσω της «Συνομοσπονδίας» των συνταξιούχων, για την οποία υπάρχει πολιτική απόφαση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ να τη στηρίξει.

Ο Γιάννης Τζαβάρας, πρόεδρος του Συνδικάτου Εργαζομένων στα Τρόφιμα - Ποτά Εύβοιας, στάθηκε στο θέμα των ΣΣΕ σαν εργαλείο για την ενότητα της εργατικής τάξης. Οπως είπε, δυσκολίες βάζει ο μικρός βαθμός οργάνωσης, η άγνοια για την ύπαρξη ΣΣΕ, τι προβλέπουν και πώς κατακτήθηκαν. Επίσης, ο κατακερματισμός των ΣΣΕ που ήδη υπάρχουν όπως π.χ. στον κλάδο Τροφίμων - Ποτών, όπου υπογράφονται περίπου 18 ΣΣΕ από 11 Ομοσπονδίες.

Η δράση του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού δυσκολεύει, γιατί συνεχώς στέκεται στην ιδιομορφία, στο ξεχωριστό, διασπώντας την ενότητα, είπε, και έφερε σαν παράδειγμα την Ομοσπονδία Τροφίμων και Ποτών, όπου «ξεκινήσαμε μια διαδικασία να φτιάξουμε τις ΣΣΕ με τέτοιον τρόπο, που να αφορούν το σύνολο των εργαζομένων, συμπεριλαμβάνοντας όλες τις Συμβάσεις με τις οποίες πληρώνονταν οι εργαζόμενοι σε ένα χώρο. Να αφορά π.χ. και τον ηλεκτρολόγο και άλλες ειδικότητες σε ένα εργοστάσιο γάλακτος.

Τις δώσαμε στα σωματεία να κάνουν παρατηρήσεις, τις οποίες ενσωματώσαμε και είμαστε σε φάση να πάμε για συζήτηση στον ΣΕΒ. Στη Σύμβαση των αναψυκτικών συμπεριλάβαμε και την Ομοσπονδία εμφιαλωμένων ποτών ενισχύοντας έτσι την ενότητα του κλάδου και στην ίδια διαδικασία είμαστε και με άλλες Ομοσπονδίες».

Ο Γιάννης Πάσουλας, από την Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ, στάθηκε στη δουλειά στα Εργατικά Κέντρα, εκεί που οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είναι πλειοψηφία, αλλά και όπου είναι μειοψηφία. Οπως είπε, δίνονται σοβαρές μάχες και έχουν γίνει βήματα. Ανέβηκε η ποιότητα της δουλειάς, αλλά δεν είναι ταυτόσημη με την απόφαση και την ανάγκη ανασύνταξης του εργατικού κινήματος.

Συνέχισε, λέγοντας ότι δε θα γίνει δουλειά σε βάθος, αν δε συζητιόνται τα προβλήματα του κλάδου, αν δε γίνεται επεξεργασία των ζητημάτων σε κάθε νομό. Πρόσθεσε ότι τα Εργατικά Κέντρα πρέπει να αποτελούν τη βάση της κοινωνικής συμμαχίας, να αναδεικνύουν π.χ. και ζητήματα που αφορούν τους αγρότες, να δρουν με σχεδιασμό παρέμβασης σε κλάδους στρατηγικής σημασίας, στη νεολαία, στον πολιτισμό. Ετσι θα βοηθήσουν τα συνδικάτα να γίνουν ζωντανά κύτταρα, να αποκτήσουν πείρα, να πολιτικοποιήσουν την καθημερινή πάλη.

Αλλά και εκεί που οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ μειοψηφούν, η αντιπαράθεση δεν πρέπει να εξαντλείται στα ΔΣ, αλλά να δουλεύουν σαν να είναι πλειοψηφία, να δουλεύουν στον κλάδο, να παρεμβαίνουν για τα προβλήματα των εργαζομένων, να κινητοποιούν τα ψηφοδέλτια, αλλιώς τα αποτελέσματα θα είναι πενιχρά.

Η Ολγα Σιάντου, εκ μέρους του ΠΑΜΕ Υγείας - Πρόνοιας μίλησε για τη σαρωτική αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις με την άρση της μονιμότητας των γιατρών, την αξιολόγηση, τη διεύρυνση του αριθμού εργαζομένων μέσα από προγράμματα, πρακτικές, ΕΠΑΣ, εργολάβους. «Ακόμη και γιατρούς με μαύρη εργασία έχουμε σήμερα», είπε και πρόσθεσε ότι τα σωματεία τείνουν να γίνουν μια μειοψηφία μονίμων και η πλειοψηφία των εργαζομένων θα είναι έξω. Γι' αυτό χρειάζονται πρωτοβουλίες για να γραφτούν όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από σχέση εργασίας όπως έγινε στον «Ευαγγελισμό».

Επίσης, αναφέρθηκε στους εργαζόμενους στην Ιδιωτική Υγεία όπου έχει καθιερωθεί η τσάμπα δουλειά και είναι για πολλούς μήνες απλήρωτοι. Τέλος, σημείωσε τη θετική πείρα από τους κοινούς αγώνες ασθενών κα εργαζομένων για την Υγεία, αλλά και στις κοινές πρωτοβουλίες συνδικάτων και υγειονομικών για μέτρα προστασίας της Υγείας στην εργασία.