«Ηταν έθιμο των Μάγια ν' αποκόβουν τον ομφάλιο λώρο των νεογέννητων μ' ένα μαχαίρι από οψιδιανό. Το αίμα που ανάβλυζε αφηνόταν να πέσει πάνω σε μια κουτσούνα καλαμποκιού που τους κόκκους της σπέρνανε σταδιακά, συνάμα με το μεγάλωμα του παιδιού. Η ζωή του καλαμποκιού σιγούρεψε τη ζωή του Μικρούλη Μάγια σ' ένα μυστικό ζωτικό παραλληλισμό. Ακόμη ο Μάγια, σαν πέθαινε, ετοιμαζόταν για τον άλλο κόσμο με καλαμπόκι, αφού του παραγεμίζανε το στόμα με το κίτρινο δημητριακό με τέτοιο τρόπο ώστε να μην του λείψει η τροφή εκεί πέρα...».

Το καλαμπόκι, λοιπόν, συνοδεύει τους ανθρώπους της Κεντρικής Αμερικής από τη γέννηση μέχρι το θάνατό τους. Αποτέλεσε το βασικό οικονομικό στήριγμά τους και γύρω απ' αυτό αναπτύχθηκαν πολλοί μύθοι και έθιμα των λαών που ζουν στην Κεντρική Αμερική. Γύρω από το καλαμπόκι και τις «μαγικές» ιδιότητές του περιστρέφεται και το μυθιστόρημα του νομπελίστα Μινγκέλ Ανχελ Αστούριας (1899-1974) «Οι άνθρωποι από καλαμπόκι» (Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή), το βιβλίο που αποφασίσαμε σήμερα να διαβάσουμε για να... αποτοξινωθούμε από το κρέας και από όλα όσα... βλάπτουν σοβαρά την υγεία μας.