Καθόλου τυχαία, μια μέρα πριν ο νέος πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς παρουσιάσει στη Βουλή τα νέα δώρα προς το γαλλικό κεφάλαιο, ο υπουργός Οικονομικών Μισέλ Σαπέν δήλωνε από το Βερολίνο ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να πάρει «δύσκολες» και «σκληρές» αποφάσεις.

Ετσι, διαψεύδοντας όσους εμφανίζουν τη γαλλική κυβέρνηση ως - δήθεν - «αντίπαλο δέος» στη γερμανική συνταγή «λιτότητας» και τον ευρωπαϊκό Νότο ως «πεδίο» συγκέντρωσης φιλολαϊκών προοπτικών, η ίδια η γαλλική κυβέρνηση ξεκαθάρισε πως οι προτάσεις της είναι ωφέλιμες μόνο για εκείνες τις μερίδες των μονοπωλίων που η ίδια εκπροσωπεί.

«Πρώτα απ' όλα, υπάρχει το κόστος εργασίας. Πρέπει να μειωθεί. Είναι ένας από τους μοχλούς της ανταγωνιστικότητας - όχι ο μόνος - που "βαραίνει" πολύ», σημείωσε ο Βαλς από το βήμα της γαλλικής Βουλής. Ετσι, εξειδικεύοντας και επεκτείνοντας τις εξαγγελίες που είχε κάνει το Γενάρη ο Φρανσουά Ολάντ, μεταξύ άλλων ξεκαθάρισε ότι στο στόχαστρο κυβέρνησης - μεγαλοεργοδοσίας θα μπει όλο το «πλέγμα» των κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων. «Οσον αφορά το επίπεδο του SMIC (σ.σ. Salaire Minimum Interprofessionnel de Croissance - πρόκειται για τον κατώτατο μισθό στη Γαλλία), οι εργοδοτικές εισφορές στο URSSAF (Union de Recouvrement des Cotisations de Securite Sociale et d'Allocations Familiales - ασφαλιστικός οργανισμός) θα καταργηθούν πλήρως την 1η Γενάρη 2015», ανέφερε ρητά ο Βαλς. Η μείωση του «κόστους εργασίας» κατά 30 δισ. μέχρι το 2016 φαίνεται όμως ότι δε θα περιοριστεί μόνο στην κατάργηση των εισφορών για τα οικογενειακά επιδόματα. Η URSSAF είναι ο οργανισμός που εισπράττει εισφορές μισθωτών και εργοδοτών, οι οποίες αφορούν την αποζημίωση της ιατρικής φροντίδας, δηλαδή επιδόματα που παρέχονται λόγω αναρρωτικής άδειας, άδειας μητρότητας, εργατικού «ατυχήματος», αλλά και τη «βασική» σύνταξη.

«Καμία επιβάρυνση για τον εργοδότη του μισθωτού που πληρώνεται με SMIC. Να μια πραγματική επανάσταση», αναφώνησε ο Βαλς, ο οποίος άρχισε μετά να αραδιάζει τα ποσά της «ανακούφισης» (όπως τα χαρακτήρισε) για τους εργοδότες. Αυξάνοντας μάλιστα την πρόκληση, συνέχισε αναλύοντας και το ποσό με το οποίο θα «ωφεληθούν» οι εργάτες μέσα από τη μείωση των «εισφορών» τους από 1/1/2015, η οποία - κατά τα λεγόμενά του - θα αυξήσει τον «καθαρό μισθό» των μισθωτών. Ομως, πώς θα καλυφθούν οι «τρύπες» που γεννά η μείωση και κατάργηση των εισφορών; Τι θα γίνει με τις παροχές; Και ποιες επιλογές θα έχουν όσοι έρθουν αντιμέτωποι με μία (καθόλου απίθανη) υποβάθμιση των «δημόσιων» υπηρεσιών Υγείας και Ασφάλισης; Οι «άλλες μόνιμες εισπράξεις» για τις οποίες κάτι ψέλλισε ο Βαλς δεν προσφέρουν καμία εξασφάλιση στους εργάτες. Καθόλου τυχαία, το Γενάρη ο Γάλλος Πρόεδρος τόνιζε όλο νόημα ότι πρέπει να αντιμετωπιστούν οι «υπερβολές και καταχρήσεις» που σήμερα χαρακτηρίζουν την Κοινωνική Ασφάλιση, «να μειώσουμε τον αυξανόμενο αριθμό φαρμακευτικών συνταγών και τις άφθονες θεραπευτικές πράξεις».

Την ίδια στιγμή, ο Βαλς επανέλαβε το στόχο μείωσης και κατάργησης φόρων για τις επιχειρήσεις, εμφανίζοντας τις νέες φοροαπαλλαγές ως αντάλλαγμα για τα όσα προσφέρουν οι εταιρείες μέσα από το «Σύμφωνο Ευθύνης» που θα εφαρμοστεί. Ως παράδειγμα προσφοράς, ανέφερε τη συμφωνία που οι «κοινωνικοί εταίροι» υπέγραψαν στις 5 Μάρτη 2014. Συμφωνία με «δεσμεύσεις» διατυπωμένες, έτσι ώστε να αναπροσαρμόζονται ανάλογα με τις ανάγκες των επιχειρήσεων. Μια τέτοια «δέσμευση» είναι ότι θα ανοίξουν «συζητήσεις» ή «διαπραγματεύσεις» «πάνω στους ποσοτικούς και ποιοτικούς στόχους για τους όρους απασχόλησης».

Στο ίδιο μήκος κύματος είναι, άλλωστε, και όλες οι «συμφωνίες» ή «διαπραγματεύσεις» των «εταίρων», για τις οποίες μάλιστα το τελευταίο διάστημα οι μεγαλοεργοδότες δηλώνουν με κάθε αφορμή ότι πρέπει να αναβαθμιστούν. Κατανοητό, αφού η ενίσχυση του «κοινωνικού εταιρισμού» και των «παζαριών» μέσα από τα οποία οι εργατοπατέρες συζητούν πόσα θα χάσουν οι εργάτες, εξασφαλίζει την πολυπόθητη «εργασιακή ειρήνη» που συμφέρει στην καθυπόταξη των εργαζομένων.

Οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης στρώνουν το έδαφος για νέα κλιμάκωση της επιθετικότητας των μεγαλοεπιχειρηματιών, που ήδη διαμορφώνουν νέες αντεργατικές απαιτήσεις.

Ετσι, στο σχέδιο που έδωσε η Ενωση των Γάλλων Βιομηχάνων (MEDEF) στα συνδικάτα λίγο πριν τη συμφωνία του περασμένου Μάρτη, αναφερόταν μεταξύ άλλων: «Κάθε επαγγελματικός κλάδος, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητές του, θα μπορέσει να καθορίσει πριν το 2014 τα κριτήρια, τους όρους για την παρακολούθηση και την αξιολόγηση των στόχων που έχει θέσει» (σ.σ. για τη δημιουργία θέσεων εργασίας). Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Οτι ανάλογα με το πώς εξελίσσεται ο ανταγωνισμός σε κάθε κλάδο και την πορεία του κάθε μονοπωλίου σε αυτόν, κάθε μεγαλοεργοδότης θα αποφασίζει πόσους (και αν) θα προσλαμβάνει ή απολύει, με τις προϋποθέσεις φυσικά που επιβάλλει η υπεράσπιση της κερδοφορίας του.

Ακόμα, οι εργοδότες επιβεβαίωσαν εξίσου την ανάγκη «να ανοίξει η διαπραγμάτευση για «εκσυγχρονισμό του κοινωνικού διαλόγου το 2ο τρίμηνο του 2014», με αντικείμενο «την απλοποίηση και τη βελτίωση της λειτουργίας των αντιπροσωπευτικών σωμάτων του προσωπικού», επιδιώκοντας όπως φαίνεται αλλαγές στη λειτουργία των συνδικάτων.

Ακόμα, έθεσαν στο τραπέζι τη συζήτηση για «μια νέα περίοδο στη βελτίωση της αγοράς εργασίας», ενάμιση περίπου χρόνο μετά τις αντεργατικές ρυθμίσεις που εγκρίθηκαν το Γενάρη του 2013. Μεταρρύθμιση, ενδεικτική κι αυτή της αποφασιστικότητας με την οποία συμπιέζεται η τιμή της εργατικής δύναμης και στη Γαλλία.

Ετσι, σύμφωνα με τη Συμφωνία που υπέγραψαν οι «εταίροι» στις 11 Γενάρη του 2013, οι εταιρείες εξασφάλισαν τη δυνατότητα να προσαρμόζονται στα «οικονομικά προβλήματά» τους και να διασφαλίζουν αύξηση του χρόνου εργασίας χωρίς αλλαγή στο μισθό, διατήρηση του χρόνου εργασίας και μείωση του μισθού, ή ταυτόχρονα μείωση του χρόνου εργασίας και του μισθού. Οι υπέρμαχοι της συμφωνίας επιχειρηματολογούσαν τότε πως έτσι οι εργάτες αποσπούσαν δέσμευση ότι δε θα απολύονται και ανάγκαζαν τους εργοδότες να περιγράφουν ακριβώς τα «προβλήματα» που επιβάλλουν τις αλλαγές των συνθηκών εργασίας. Θυμίζουμε ότι τη συμφωνία αυτή υπέγραψαν τρία εκ των πέντε μεγάλων συνδικάτων της χώρας, η CFTC (Γαλλική Συνομοσπονδία Χριστιανών Εργατών, από το χώρο της Δεξιάς), η σοσιαλδημοκρατική CFTD (Γαλλική Δημοκρατική Συνομοσπονδία Εργατών) και η CFE-CGC (Γαλλική Συνομοσπονδία Στελεχών, πλήρως εργοδοτική από μεσαία και ανώτερα στελέχη του ιδιωτικού τομέα) και δεν την υπέγραψαν η CGT (Γενική Συνομοσπονδία Εργατών, που στηρίζει και το οπορτουνιστικό Γαλλικό ΚΚ) και η FO («Εργατική Δύναμη», στο χώρο των τροτσκιστών).

Ο νέος γύρος αντεργατικής επέλασης θα διεξαχθεί μαζί με μια σειρά άλλα μέτρα που απαιτούν οι σύγχρονες ανάγκες του γαλλικού κεφαλαίου. Ετσι, ο Βαλς προσδιόρισε ξανά ως προτεραιότητα την περικοπή των δημόσιων δαπανών κατά 50 δισ. ευρώ, διευκρινίζοντας πως τα 10 θα «εξοικονομηθούν» από τις παροχές ασθενείας του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλειας, τα 10 από τις τοπικές κοινότητες και τα υπόλοιπα από το κράτος και τις υπηρεσίες του.

Στο ίδιο πλαίσιο, αυτό του αναγκαίου εκσυγχρονισμού του αστικού κράτους και των μηχανισμών του, εντάσσεται και η εξαγγελία για μείωση στο μισό των διοικητικών περιφερειών, η επισήμανση ότι πρέπει να «διασαφηνιστούν οι αρμοδιότητές» τους. Επίσης, κεφάλαια που φαίνεται ότι η κυβέρνηση θα ανοίξει ξανά το επόμενο διάστημα, όπως το εκπαιδευτικό σύστημα, η ενεργειακή πολιτική (με κατεύθυνση τις «εναλλακτικές μορφές» που θα μειώσουν - όπως είπε ο Βαλς - την ενεργειακή εξάρτηση της Γαλλίας και θα ανοίξουν νέα πεδία για τις μπίζνες των μονοπωλίων) κ.τ.λ.