«Οι αναλύσεις και λοιπές αναφορές στο θέμα της ανάγκης μεταρρύθμισης του ΣΚΑ (Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης) της χώρας μας που κατακλύζουν, τελευταία, τον ελληνικό Τύπο, έχουν ένα κύριο χαρακτηριστικό: ασχολούνται, κατ' επιλογήν, με το θέμα του οικονομικού ελλείμματος που παρουσιάζει το ΣΚΑ και αγνοούν την κύρια έλλειψή του, δηλαδή την υστέρηση και ανεπάρκεια των κοινωνικών του καλύψεων.

Φαινόμενα, όπως:

• Ο συνωστισμός του 70% των συντάξεων του ΙΚΑ στα κατώτατα όρια.
• Η διαπίστωση ότι ο μέσος πραγματικός δείκτης αναπλήρωσης του συντάξιμου μισθού, από τη σύνταξη, βρίσκεται, σήμερα στην Ελλάδα, στο 44% (ενώ ο αντίστοιχος δείκτης βρίσκεται, κατά το χρόνο συνταξιοδότησης, στο 80%) και ότι η απομείωση της πραγματικής αξίας των συντάξεων οφείλεται στην ανεπαρκή ετήσια στήριξη της αγοραστικής τους δύναμης από την εισοδηματική πολιτική.
• Η διαπίστωση ότι το μέσο, προ φόρων, ύψος των κύριων και επικουρικών συντάξεων του ιδιωτικού τομέα (1.191.000 άτομα) με συμψηφισμό και των συντάξεων των Τραπεζών και των ΔΕΚΟ, φθάνει στις 180.000 δραχμές περίπου, δηλαδή πολύ κοντά σαν όρια φτώχειας στην Ελλάδα (170.000 δραχμές περίπου)
• Αλλά και πληθώρα άλλων ανάλογων διαπιστώσεων,

οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το ΣΚΑ παρουσιάζει εμφανέστατες κοινωνικο-ασφαλιστικές ανεπάρκειες, ώστε να επιβάλλεται η αντιμετώπιση και εξάλειψη των ανεπαρκειών αυτών, πριν από οποιαδήποτε συζήτηση των οικονομικών παραμέτρων του θέματος».

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από τη μελέτη, που έδωσαν προχτές στη δημοσιότητα η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ. Και, μάλιστα, με αυτό ξεκινά το κεφάλαιο που έχει τίτλο «Δέσμη προτάσεων». Ακούσατε εσείς, μήπως, τις ηγεσίες των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, να διεκδικούν αύξηση των συντάξεων, ενίσχυση των παροχών, κλπ., και, μάλιστα, ως προϋπόθεση της οποιασδήποτε συζήτησης του ασφαλιστικού;