Την έντονη δραστηριοποίηση του ιδιωτικού τομέα στο χώρο της υγείας και ειδικότερα στο χώρο της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) απ' τις αρχές της δεκαετίας πιστοποιούν τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν χτες σε ημερίδα της Πανελλήνιας Ενωσης Ιδιωτικής Περίθαλψης.

Ταυτόχρονα, η δραστηριοποίηση αυτή συνοδεύεται απ' τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, που τείνει να εξαφανίσει το μικρό ιδιωτικό τομέα, όπως σημείωσε ο καθηγητής των Οικονομικών της Υγείας Γ. Κυριόπουλος. Πρόκειται δηλαδή για μια εξέλιξη που ευνοεί τη μεγάλη επιχειρηματική δραστηριότητα είτε σε επίπεδο μεγάλων ιδιωτικών κλινικών είτε στην ΠΦΥ, όπου δραστηριοποιούνται «αλυσίδες» Διαγνωστικών Κέντρων (ΔΚ).(Μάλιστα τα ΔΚ πήραν παράταση λειτουργίας μέχρι και πέντε χρόνια με το Προεδρικό Διάταγμα (ΠΔ) 84/2001 παρότι το εγκεκριμένο απ' το Συμβούλιο της Επικρατείας σχέδιο προέβλεπε ότι εντός οχτώ μηνών θα έπρεπε να επιλέξουν μια μόνο μονάδα).

Η Πανελλήνια Ενωση Ιδιωτικής Περίθαλψης εκφράζει τις ιδιωτικές μονάδες με κρεβάτια που φτάνουν τα 100. Κυρίως δουλεύουν με συμβάσεις με το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία και το νοσήλιο είναι 7.000-8.000 δραχμές.

Σε υπομνήματά της προς τον υπουργό Υγείας η Ενωση δηλώνει αδυναμία προσαρμογής στο ΠΔ 235/2000 και ζητά την κατάργηση της προϋπόθεσης της πληρότητας των δημόσιων νοσοκομείων κατά 80% για να υπογραφεί σύμβαση με τις ιδιωτικές κλινικές. Ακόμα ζητά η υπογραφή συλλογικών συμβάσεων με τα ασφαλιστικά ταμεία να γίνεται με το κλειστό νοσήλιο των κρατικών νοσοκομείων, που προβλέπει η υπουργική απόφαση του 1993 (Α θέση 26.500 δρχ., Βα θέση 22.000, Ββ 18.500 και Γ 15.500).

Σύμφωνα με ένα σχέδιο απόφασης, ο Αλ. Παπαδόπουλος πρόκειται να ορίσει τα εξής νοσήλια για τις ιδιωτικές κλινικές: Α θέση 15.000 δραχμές, Βα θέση 13.000, Ββ θέση 11.000 και Γ θέση 10.000.

Ο κύκλος εργασιών του ιδιωτικού τομέα ανήλθε σε 188 δισ. δραχμές το 1998, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε ο Κυρ. Σουλιώτης, επιστημονικός συνεργάτης της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας, και κατανέμεται ως εξής: 99,6 δισ. δραχμές στις ιδιωτικές κλινικές, 30,1 δισ. στα ιδιωτικά μαιευτήρια και 58,3 δισ. στα διαγνωστικά κέντρα.

Ο ιδιωτικός τομέας, σύμφωνα με τον Γ. Κυριόπουλο, καλύπτει το 25-30% της νοσοκομειακής περίθαλψης, το 60% της εξωνοσοκομειακής και «έχει σχεδόν ολιγοπωλιακή ισχύ και στη νέα βιοϊατρική τεχνολογία».

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Κυρ. Σουλιώτη υπάρχουν 167 ιδιωτικές γενικές και ειδικές κλινικές και 38 ψυχιατρικές κλινικές. Το 61% του συνόλου των ιδιωτικών κλινικών βρίσκεται στην Αττική.

Οσον αφορά την ΠΦΥ υπάρχουν 400 Διαγνωστικά Κέντρα, εκ των οποίων το 67% βρίσκεται στην Αττική. Την περίοδο 1985-1999 παρουσιάστηκε αύξηση 35% των νέων Διαγνωστικών Κέντρων.

Οι εισηγητές στην ημερίδα υποστήριξαν ότι το χαμηλό νοσήλιο οδηγεί στην προκλητή ζήτηση και την ανάπτυξη παραοικονομικών συναλλαγών στις ιατρικές επισκέψεις και στις χειρουργικές πράξεις. Επίσης υποστήριξαν ότι το χαμηλό νοσήλιο είναι η αιτία για τη μείωση του προσωπικού και την απαξίωση, που οδηγεί στην απορρόφηση των μικρομεσαίων μονάδων από μεγάλα επιχειρηματικά σχήματα.

Πάντως, κεντρική φιλοσοφία της ημερίδας ήταν ότι ο ιδιωτικός τομέας λειτουργεί συμπληρωματικά με το δημόσιο και επομένως χρειάζονται ενιαίοι κανόνες λειτουργίας.