Η «περιήγηση» στο αρχείο του Επιμορφωτικού Κέντρου, ξεκινάει με την εφημερίδα «Σοσιαλιστής - Οργανον των Κοινοκτημονικών Κοσμοπολίτικων Αρχών» του Σταύρου Καλλέργη, που δημοσίευσε την Πρωτομαγιά του 1902 το «Πρόγραμμα Σοσιαλιστικόν Κοινοκτημονικόν», θέτοντας ουσιαστικά τις πρώτες βάσεις, στρατηγικούς και άμεσους στόχους πάλης για τη βελτίωση της ζωής της εργατικής τάξης, όπως η καθιέρωση του 8ώρου. Στις 2/5/1908, συναντάμε την εφημερίδα «Εργάτης», που γράφει για τις κινητοποιήσεις στο Βόλο. Τις χρονιές 1922 - 1923 υπάρχουν αναφορές στα τεύχη της εφημερίδας των Ελλήνων εργατών της Αμερικής, «Η Φωνή του Εργάτου».
«Με την ίδρυση του ΣΕΚΕ η εργατική τάξη στην Ελλάδα αποκτάει μια συνειδητή πρωτοπορία της ταξικής πάλης. Και μέσα από τον "Ριζοσπάστη" φαίνεται πως η Πρωτομαγιά παραμένει ως κορυφαία στιγμή, όπου συγκεντρώνονται όλες οι διεκδικήσεις της εργατικής τάξης», σημειώνει ο Νίκος Παπαγεωργάκης, υπεύθυνος του Επιμορφωτικού Κέντρου «Χαρίλαος Φλωράκης».
«Τη δεκαετία του 1930, όπου το ΚΚΕ δυναμώνει, καταφέρνει και οι πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις να είναι πραγματικά απεργιακές», τονίζει. Η «Εφημερίδα Εργοστασίων», χειρόγραφη εφημερίδα του '30, όργανο του Κομμουνιστικού Πυρήνα Μεταξουργείου, καλεί σε 24ωρη απεργία την Πρωτομαγιά.
Ολα αυτά τα συναντά κανείς στα φύλλα του «Ριζοσπάστη», στο περιοδικό της ΟΚΝΕ «Νέος Λενινιστής». Αρθρα που όχι μόνο καλούν στις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις, αλλά περιλαμβάνουν εκτιμήσεις, αδυναμίες στην οργάνωση των κινητοποιήσεων της Πρωτομαγιάς, στη συμβολή της νεολαίας, σε κάθε περιοχή της χώρας κ.λπ.
Στην κατοχή, «οι διαδηλώσεις της Πρωτομαγιάς μπορεί να μην είναι αρχικά τεράστιες, είναι τοπικές, αλλά έχουν το ρόλο της ανάτασης, να δώσουν κουράγιο στην εργατική τάξη και ευρύτερα στις λαϊκές μάζες», σημειώνει ο Ν. Παπαγεωργάκης.
Για τον Μάη του 1942 - 43 υπάρχουν πολλές αναφορές σε εφημερίδες του ΕΑΜ και του ΚΚΕ για την Αττική, τα μεγάλα αστικά κέντρα και άλλες περιοχές της χώρας. Και φυσικά για την Πρωτομαγιά του '44 και την εκτέλεση των 200 κομμουνιστών στην Καισαριανή. Η Πρωτομαγιά του '45 είναι κάτι ξεχωριστό και αυτό φαίνεται τόσο στον κομματικό, όσο και στον ΕΑΜικό Τύπο. Εχει μεσολαβήσει ο «Δεκέμβρης» και άρα οι στόχοι της εργατικής τάξης της περιόδου είναι να μην χάσει τα ηνία του αγώνα, αλλά και να διαλυθούν οι αυταπάτες για «εθνική» ενότητα με την αστική τάξη. Η αστική τάξη, άλλωστε, προσπαθεί να τσακίσει το εργατικό κίνημα με όλα τα μέσα.
Επίσης, στο Επιμορφωτικό Κέντρο συναντάμε εφημερίδες πολιτικών εξορίστων και φυλακισμένων, όπως η εφημερίδα «Πυρσός Λευτεριάς», όργανο της Ομάδας Συμβίωσης Πολιτικών Εξόριστων Ραχών Ικαρίας, «Φυλακισμένη Αγωνίστρια», όργανο Ομάδας Φυλακισμένων Γυναικών του κινήματος Εθνικής Αντίστασης, «Η φωνή του εξόριστου», εφημερίδα της Ομάδας Συμβίωσης Πολιτικών Εξόριστων Αϊ - Στράτη.
Για τη δεκαετία 1950 - 60, υπάρχουν αναφορές στην Εργατική Πρωτομαγιά μέσα από τον παράνομο ραδιοφωνικό σταθμό του Κόμματος, «Ελεύθερη Ελλάδα» - μέχρι το 1955 - αλλά και μέσα από εφημερίδες των πολιτικών προσφύγων. Επίσης, μπορεί να παρακολουθήσει κανείς τις εξελίξεις του εργατικού κινήματος στα τεύχη του θεωρητικού περιοδικού «Νέος Κόσμος».
Την Πρωτομαγιά του 1967, λίγες μέρες μετά την επιβολή της χούντας, η ΚΕ του ΚΚΕ στην Πρωτομαγιάτικη Διακήρυξή της δίνει το σήμα της πάλης για ανατροπή της χούντας. Εκείνη την περίοδο, 1967 - 74, το ΚΚΕ μέσα σε παρανομία περνάει σοβαρή κρίση και διάσπαση κατά τη 12η Ολομέλεια το 1968. «Γι' αυτό έχει μεγάλη αξία το χαιρετιστήριο μήνυμα που στέλνουν οι εξόριστοι συνδικαλιστές - κομμουνιστές από το Παρθένι της Λέρου προς την εργατική τάξη την 1η Μάη 1970, υποδηλώνοντας παράλληλα πως στηρίζουν τις αποφάσεις της 12ης Ολομέλειας», υπογραμμίζει ο Ν. Παπαγεωργάκης.
Στο Επιμορφωτικό Κέντρο εκτίθενται επίσης ορισμένα υλικά για την Πρωτομαγιά όπως: «Λεύτερος Μωρηάς», όργανο της Κομματικής Επιτροπής Περιοχής Πελοποννήσου του ΚΚΕ (1/5/1944), Προκήρυξη της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΕΑΜ Νομού Πέλλης (1/5/48), «Ελεύθερη Ηπειρος», όργανο του Αρχηγείου Ηπείρου του ΔΣΕ (1/5/48), «Εμπρός», όργανο Περιφερειακής Επιτροπής Χίου του ΚΚΕ (1/5/1946).