ΜΑΚΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Να στοχεύσουμε τον πραγματικό αντίπαλο και του ΙΓΜΕ
Παρασκευή 9 Μάη 2014

Σε ημερίδα του ΙΓΜΕ απηύθυνε χαιρετισμό ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος ευρωβουλευτής, τον οποίο και παραθέτουμε:

«Εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ θα ήθελα πρώτα απ' όλα να συγχαρώ τους διοργανωτές, ειδικά το σωματείο, γιατί επιμένετε αγωνιστικά. Η δική μας στήριξη, φίλες και φίλοι, για να μην ακυρωθεί η ερευνητική προσπάθεια του ΙΓΜΕ δεν είναι ευκαιριακή, δεν είναι προεκλογική, είναι συνεχής, είναι διαρκής. Αυτό που θα ήθελα, εκμεταλλευόμενος το χρόνο, να θέσω σαν ερώτημα και νομίζω πρέπει να προβληματίσει, είναι πώς αυτός ο αγώνας θα έχει συνέχεια, θα έχει διάρκεια, θα έχει νικηφόρα προοπτική και για να το πετύχει αυτό πιστεύω ότι πρέπει να προσδιορίσει και να στοχεύσει τον πραγματικό αντίπαλο. Είναι μόνο η σημερινή κυβέρνηση και τα σχέδιά της, η αντιλαϊκή πολιτική της ο πραγματικός αντίπαλος; Αρκεί να την ανατρέψουμε; Δυστυχώς, ο πραγματικός αντίπαλος δεν χρειάζεται να βάλει υποψηφιότητα στις εκλογές, κρατά στα χέρια του τα κλειδιά της οικονομίας, αποφασίζει για τις επενδύσεις, για τους μισθούς, για την έρευνα, για τις εργασιακές σχέσεις, είναι η άρχουσα τάξη και το κράτος της, είναι η ΕΕ που τη στηρίζει αποφασιστικά.

Τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης και τις στρατηγικές επιλογές της ΕΕ υπηρετούν όλες οι μεταρρυθμίσεις της κρατικής λειτουργίας, όλες οι αλλαγές στον ευρύτερο δημόσιο τομέα που αφορούν και το ΙΓΜΕ, και πρέπει να δούμε ποιες είναι αυτές οι στρατηγικές επιλογές για τον ορυκτό πλούτο σήμερα.

Ας σκεφτούμε λοιπόν. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το παράδειγμα της εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων. Στην ουσία ο κρατικός φορέας και το κρατικό πλαίσιο που δημιουργείται το μόνο που διασφαλίζει είναι διανομή των κοιτασμάτων, απλή διανομή σε ελάχιστους ομίλους που θα κερδίσουν στη συνέχεια τη μερίδα του λέοντος. Με τους σημερινούς όρους όχι μόνο δεν διασφαλίζεται η συμμετοχή του κράτους στις έρευνες αλλά και η μεταφορά τεχνογνωσίας, αλλά δεν δημιουργείται ούτε καν η δυνατότητα ουσιαστικού κρατικού ελέγχου της συνολικής δραστηριότητας των ομίλων και την ίδια ώρα η κυβέρνηση προχωρά τις έρευνες χωρίς να έχει καν κατοχυρώσει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη σε διεθνές επίπεδο. Μπορεί σε ένα τέτοιο περιβάλλον να ανθίσει το ΙΓΜΕ; Μπορεί με τη συγκεκριμένη κρατική στρατηγική να αναβαθμιστεί ο ρόλος του ΙΓΜΕ στη σχετική θεματολογία; Η απάντηση είναι προφανής. Σε μια τέτοια στρατηγική η ουσιαστική δράση του ΙΓΜΕ είναι εμπόδιο, δεν είναι όπλο.

Ας σκεφτούμε επίσης τη λιγνιτική παραγωγή που συρρικνώνεται κι έχει πέσει θύμα του ανταγωνισμού των ομίλων στο πλαίσιο της απελευθερωμένης αγοράς, που προχωρά σύμφωνα με τις δεσμευτικές κατευθύνσεις της ΕΕ.

Γιατί χρησιμοποιούμε ακριβό εισαγόμενο φυσικό αέριο για ηλεκτροπαραγωγή, με σπατάλη Ενέργειας, αν σκεφτούμε και τις απώλειες των μετατροπών, αντί του φτηνού εγχώριου λιγνίτη; Η απάντηση βρίσκεται στα συμφέροντα των ιδιωτικών επενδυτών στην Ενέργεια. Προφανής είναι η επίπτωση και αυτής της κοινοτικής στρατηγικής επιλογής για το έργο του ΙΓΜΕ.

Στην ίδια απάντηση θα καταλήξουμε όποιο τομέα κι αν εξετάσουμε. Οταν, για παράδειγμα, ήδη μεθοδεύεται η κλοπή του χρυσού στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης χωρίς κανένα όφελος για τον ελληνικό λαό και η καθήλωση της έρευνας για τα υλικά στρατηγικής σημασίας, η βαθύτερη έρευνα για τον ορυκτό πλούτο της Θράκης, που φτάνει πλέον και ανοίγει και θέματα ακόμα και σχιστολιθικού αερίου, για ποια αναβάθμιση του ΙΓΜΕ να συζητάμε;

Οποια πλευρά κι αν εξετάσουμε στο ίδιο συμπέρασμα θα καταλήξουμε. Δεν υπάρχει τελικά ουδέτερη ανάπτυξη για όλους ούτε και επιστημονική έρευνα ουδέτερη. Αρα πρέπει να επιλέξουμε. Με το δρόμο του καπιταλιστικού κέρδους ή με το δρόμο της ικανοποίησης των αναγκών της κοινωνίας; Για να ανοίξει ο δεύτερος δρόμος δεν αρκεί να αλλάξει η κυβέρνηση, πρέπει να σημαδέψουμε τον πραγματικό αντίπαλο, να βαδίσουμε στην κατεύθυνση της αποδέσμευσης απ' την ΕΕ, της κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων. Μέσα σ' αυτό το δρόμο το ΙΓΜΕ θα εκπληρώσει πραγματικά την αποστολή του προς όφελος της κοινωνίας. Φυσικά δεν περιμένουμε με σταυρωμένα τα χέρια να 'ρθει αυτή η προοπτική. Αμεσα δίνουμε τη μάχη για να μην περάσει το σχέδιο υποβάθμισης του Ινστιτούτου και το ΚΚΕ έχει δώσει δείγματα αγωνιστικής γραφής και στο δρόμο και στη Βουλή σ' αυτό το πεδίο. Για άλλη μια φορά σας δηλώνουμε ότι είμαστε και θα είμαστε δίπλα σας, συνεχίστε την αγωνιστική σας προσπάθεια».