Δύο μέρες στη Νέα Υόρκη | ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Στο σινεμά της Ντελπί, που σκύβει πάνω στη μικροαστική γυναικεία ύπαρξη, κυριαρχεί το εκκεντρικό και το ελαφρύ. Το τραβηγμένο από τα μαλλιά καρικατουρίστικο sequel της Ν. Υόρκης - εκεί ζει πια η φωτογράφος Μαριόν με το σύντροφό της δημοσιογράφο Μίνγκους όταν απρόσμενα καταφτάνουν για ένα διήμερο οι δικοί της από τη Γαλλία - δεν είναι παρά μια σαπουνόφουσκα άνευ λόγου ύπαρξης, που θα γαργαλίσει κάποιους. Αναμφισβήτητα, η Ντελπί φέρνει ένα κομμάτι της ζωής στο σινεμά και αποζητά ισορροπίες, ανάμεσα στη βαρύτητα του θέματος και την ελαφράδα στην παρουσίασή του. Πολλά τα κοινά «υλικά» της ταινίας με κωμωδίες του Γούντι Αλεν, τεράστια όμως και ουσιαστικότατη η απόσταση που τις χωρίζει. Γιατί ο Αλεν είναι η απύθμενου βάθους προσωποποίηση της Ν. Υ., ενώ η Ντελπί μια τουρίστρια που βλέπει μόνο την επιφάνεια...

Αποτυχημένη η επιλογή του «ξύλινου», «μυξιάρικου» Κρις Ροκ, του διαδόχου του Ανταμ Γκόλντμπεργκ. Κακόγουστες οι υπερποσότητες φάρσας, γκροτέσκου, σάτιρας και γελοιογραφικής διάθεσης που εκχυδαΐζουν κι εξαφανίζουν κάθε ίχνος πιθανής γοητείας, αποσκοπώντας στο ρηχό και χονδροειδές γέλιο, παρά τους κάποιους μελαγχολικούς τόνους. Η ταινία υποφέρει από έλλειμμα φαντασίας, έλλειμμα αλχημείας, έλλειμμα μυστηρίου και περίσσευμα εύκολων λύσεων και χαλάρωσης. Υποφέρει από την ίδια την Ντελπί που περιφέρει το αναγεννησιακό της κεφάλι, σαν έγκυρη ευρωπαϊκή απάντηση στις αμερικανικές κωμωδίες του είδους. Η ταινία χάνει στην πορεία από την αρχική της ενέργεια και, βυθισμένη βαθιά σε στερεότυπα και κλισέ, δεν είναι παρά μια μπανάλ κωμωδία καταστάσεων όπου όλα και όλοι υπερβάλλουν ασύστολα...

Παίζουν: Ζιλί Ντελπί, Κρις Ροκ, Βενσάντ Γκαλό, Αλεξιά Λαντό, Αλμπέρ Ντελπί κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2012)

--------------------------