Αμφίσημη είναι η χτεσινή αντίδραση της διπλωματίας του Πακιστάν στην πρόταση της Ινδίας για σύνοδο κορυφής και έναρξη ενός διμερούς διαλόγου για το διαφιλονικούμενο κρατίδιο Κασμίρ, που είχε από πολλού επιδιωχτεί, αλλά ουδέποτε πραγματώθηκε.

Το «θετικό πνεύμα» για το οποίο κάνουν λόγο ανταποκρίσεις διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων και ΜΜΕ από το Ισλαμαμπάντ μετριάζει η δήλωση του υπουργού Εξωτερικών του Πακιστάν, Αμπντούλ Σατάρ, σχετικά με τον τερματισμό της μονομερούς εκεχειρίας στο Κασμίρ από την Ινδική κυβέρνηση, σύμφωνα με την οποία «δίνεται και πάλι το ελεύθερο στις ινδικές ένοπλες δυνάμεις να εφαρμόσουν μέτρα κρατικής τρομοκρατίας σε βάρος του λαού του Κασμίρ». Παρ' όλη όμως την επιθετική ρητορική του, ο Σατάρ είπε ότι ο «διευθύνων» το Πακιστάν, ο στρατηγός Περβέζ Μουσαράφ, θα «ανταποκριθεί θετικά στην πρόσκληση του Ινδού πρωθυπουργού» Αταλ Μπιχάρι Βάτζπαϊ για μια σύνοδο κορυφής στο Νέο Δελχί, που πάντως δεν είναι σαφές πότε θα γίνει.

Προχτές ο Ινδός υπουργός Εξωτερικών Τζασουάντ Σινχ είχε προσκαλέσει για συνομιλίες τον Μουσαράφ, ανακοινώνοντας ταυτόχρονα τον τερματισμό της 6μηνης εκεχειρίας. Ο Μουσαράφ έχει επανειλημμένως πει ότι θα συναντούσε τον Βάτζπαϊ «οποτεδήποτε, οπουδήποτε». Η ινδική διπλωματία όμως απαιτούσε προηγουμένως τη λήξη των «εισβολών» στο Ινδικό Κασμίρ από ενόπλους αυτονομιστές που «σπονσοράρει» το Πακιστάν, κάτι που το Ισλαμαμπάντ επιμένει να αρνείται.

Θετική ως προς το ενδεχόμενο ενός διαλόγου εμφανίζεται η αμερικανική διπλωματία, που εδώ και χρόνια καλεί τις δύο πλευρές να εμπλακούν σε αυτόν -- κάνοντας ταυτόχρονα σαφές ότι θα προσφέρουν τις «καλές υπηρεσίες» τους σε ρόλο διαμεσολαβητή, αν αυτό τους ζητηθεί. Η Ινδία αρνείται κάτι τέτοιο. Πάντως ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Φίλιπ Ρίκερ, δήλωσε ότι παρουσιάζεται μια ευκαιρία «για τις δύο χώρες να επιτύχουν αληθινή πρόοδο προς τη μείωση των εντάσεων και την επίλυση των διαφορών τους με ειρηνικά μέσα».

Ωστόσο δεν είναι καθόλου σαφές εάν οι (δεκάδες) αυτονομιστικές οργανώσεις του Κασμίρ θα κληθούν να εκφέρουν γνώμη στο διαγραφόμενο «διάλογο». Από το 1989, όταν ξεκίνησε ο νέος κύκλος συγκρούσεων στο Κασμίρ, έχουν σκοτωθεί (επισήμως) 30.000 άνθρωποι, αν και ανεπίσημες εκτιμήσεις ανεβάζουν τον αριθμό σε 60.000.

Σε ό,τι αφορά το χρονοδιάγραμμα, το Πακιστάν λέει ότι θα προσπαθήσει να αποφύγει «κάθε καθυστέρηση». Ωστόσο ισχύει πάντα η αμοιβαία δυσπιστία και επιφυλακτικότητα και, πέραν αυτού, όπως έχει προσφυώς δηλώσει ο διορισμένος «ειρηνοποιός» του Βάτζπαϊ για το Κασμίρ, ο έμπειρος διπλωμάτης Κρίσνα Τσάντρα Παντ, «ο διάλογος δεν είναι ένα γεγονός, είναι μια διαδικασία». Πολύ περισσότερο για μια σύγκρουση που διαρκεί 53 χρόνια...