«Το τρίτο κατά σειρά εμπόδιο στην επενδυτική δραστηριότητα, ύστερα από εκείνα της χωροταξικής και πολεοδομικής νομοθεσίας, αίρει το υπουργείο Περιβάλλοντος. Το σχέδιο νόμου, που πρόκειται να καταθέσει στη Βουλή, περιλαμβάνει πλήθος γενικών και σημειακών τροποποιήσεων της δασικής νομοθεσίας υπέρ της διευκόλυνσης των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων -και ιδίως των τουριστικών χωριών- μέσα σε δάση. Παράλληλα, "τακτοποιεί" υφιστάμενα προβλήματα μέσω της αναγνώρισης της υφιστάμενης κατάστασης (λ.χ., ημιπαράνομοι οικισμοί, καταπατήσεις, αποψιλώσεις). Στο ίδιο νομοθέτημα περιλαμβάνονται ρυθμίσεις υπέρ των οικοδομικών συνεταιρισμών» («Καθημερινή», 18/7/2014).

Το ουσιαστικό ζήτημα βρίσκεται στην αλλαγή χρήσης της δημόσια γης και της παράδοσής της στο κεφάλαιο για κέρδη. Γι' αυτό και ο αστικός Τύπος σύσσωμος χειροκροτεί το συγκεκριμένο νομοσχέδιο. Δεν αποκλείεται, βεβαίως, μέσα στις επιμέρους διατάξεις να ωφελούνται και μικρά τμήματα των λαϊκών στρωμάτων που έχουν γη ή έχουν χτίσει εκτός σχεδίου, αλλά αυτό είναι το τυρί στη φάκα για να αποδεχτεί ο λαός να χάσει οριστικά το δικαίωμά του για αναψυχή στο δάσος, αφού θα αξιοποιείται καπιταλιστικά, επομένως, θα χρειάζεται να πληρώνει αδρά αν θέλει να το χαρεί.