Εδώ και πάνω από ένα μήνα, μια σειρά Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, συνδικάτα, συνδικαλιστές δίνουν τη μάχη για την επιτυχία του πανελλαδικού - παλλαϊκού συλλαλητηρίου την 1η του Νοέμβρη στην Αθήνα και της δίμηνης αγωνιστικής καμπάνιας.

Στο πλαίσιο της παρέμβασης και με οδηγό το σύνθημα «ήρθε η ώρα ν' ακουστεί και η δική μας φωνή, η φωνή του λαού, η φωνή των χιλιάδων βασανισμένων, των απολυμένων, των ανέργων», οργανώθηκαν και οργανώνονται εκατοντάδες κινητοποιήσεις, παρεμβάσεις από εργατικά συνδικάτα, φορείς των αγροτών, των ΕΒΕ, της νεολαίας, να παρθούν εδώ και τώρα μέτρα που θα ανακουφίζουν το λαό από τα μεγάλα προβλήματα που τον πνίγουν.

Εργάτες - υπάλληλοι - άνεργοι - αυτοαπασχολούμενοι - αγρότες - γυναίκες - νέοι και νέες ενώνουν τη φωνή τους, για να δώσουν μια μεγάλη λαϊκή, εργατική απάντηση, για να δείξουν τη δύναμή τους.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ απευθύνθηκαν και απευθύνονται σε όλα τα συνδικάτα, χωρίς προκαταλήψεις και κάλεσαν όλους τους εργαζόμενους να δώσουν το «παρών», να πάρουν μέρος στη μεγάλη αυτή λαϊκή κινητοποίηση.

Η πρωτοβουλία αυτή βρήκε και βρίσκει σημαντική απήχηση.

Ηδη, μέχρι τώρα, έχουν πάρει αποφάσεις συμμετοχής και συνδιοργανώνουν το πανελλαδικό συλλαλητήριο πάνω από 400 συνδικαλιστικές οργανώσεις και φορείς του κινήματος. Ανάμεσά τους, 14 Εργατικά Κέντρα, 12 Ομοσπονδίες ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, εκατοντάδες σωματεία, ανάμεσά τους 70 από το Δημόσιο, μπλόκα των αγροτών, φορείς και ενώσεις αυτοαπασχολούμενων, γυναικών και νεολαίας. Μέρα με τη μέρα οργανώνονται, καταστρώνουν σχέδια, κουβεντιάζουν πρόσωπο με πρόσωπο με το συνάδελφο για την ανάγκη να κατέβει στο δρόμο την 1η του Νοέμβρη.

Είναι πολλές οι περιπτώσεις σωματείων που έχουν πάρει αποφάσεις συμμετοχής, μέσα από Γενικές Συνελεύσεις, κόντρα στην πλειοψηφία του ΔΣ. Είναι επίσης πολλές οι περιπτώσεις σωματείων που έχουν πάρει ομόφωνες αποφάσεις συμμετοχής, παρά το γεγονός ότι σε αυτά δεν έχουν πλειοψηφία οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ.

Αυτήν τη σημαντική προσπάθεια που κάνουν εκατοντάδες συνδικάτα, για να βγει ο λαός μας στο προσκήνιο, να πάρει την υπόθεση στα χέρια του, να σηκώσει το μπόι του, να βγει στην αντεπίθεση, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Δημόσιο και ειδικά στην εκπαίδευση την υπονομεύουν, την αντιπαλεύουν με τον πιο άθλιο τρόπο.

Αξίζει να σταθούμε στα «επιχειρήματα» που χρησιμοποιούν και που πρέπει να προβληματίσουν κάθε καλοπροαίρετο συνάδελφο:

• Λένε, ανάμεσα σε άλλα, ότι «το συλλαλητήριο στη 1 Νοέμβρη είναι κομματική - παραταξιακή πρωτοβουλία, κομματική παρέλαση, είναι καπέλο από τα πάνω, είναι κίνηση περιχαρακωμένη». Τι κι αν έχουν πάρει αποφάσεις εκατοντάδες Γενικές Συνελεύσεις, σωματεία, αγροτικά μπλόκα και τόσοι άλλοι φορείς; Τι κι αν κινητοποιούνται τόσοι και τόσοι κάτω από το βάρος των οξυμένων λαϊκών προβλημάτων; Είναι όλοι τους προφανώς κομματικά υποκινούμενοι. Είναι κομματικά ελεγχόμενοι και περιχαρακωμένοι οι απεργοί της Coca-Cola, οι εργαζόμενοι του Hilton, το σωματείο «Βοήθεια στο Σπίτι», 26 ΕΛΜΕ και Σύλλογοι Δασκάλων κ.ά. Είναι «καπέλο» και «κομματικές» οι αποφάσεις αυτών των συνδικάτων που θέλουν να μπουν μπροστά στην υπόθεση της λαϊκής αντεπίθεσης και δεν είναι «καπέλο» και «κομματική» η επιδίωξη των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, από κοινού με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να διαλέξει το κίνημα ποιο κόμμα (βλέπε ΣΥΡΙΖΑ) θα διαχειριστεί κυβερνητικά την καπιταλιστική βαρβαρότητα και την οικονομική κρίση. Τι να πει κανείς;
• Είπαν επίσης: «Λέμε "όχι" στο συλλαλητήριο στη 1 Νοέμβρη, επειδή δεν ήρθατε πρώτα να κουβεντιάσουμε το πλαίσιο». Δε χρειάζονται πολλά λόγια για να αποκαλυφθεί η εμπάθεια αυτών των δυνάμεων απέναντι σε κάθε σωματείο που διαλέγει το δρόμο της ταξικής πάλης, που δε θέλει να σκύψει το κεφάλι, να συμβιβαστεί με τη σημερινή αντιλαϊκή πραγματικότητα που διαμορφώνουν ΕΕ και μονοπώλια. Ας μας πουν λοιπόν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πού διαφωνούν σε όλα αυτά που προτείνουν και διεκδικούν αυτά τα σωματεία;
• Λένε οι ίδιοι: «Καλά, κάντε εσείς ό,τι σχεδιάζετε για τη 1 Νοέμβρη, εμείς θα κάνουμε άλλες κινητοποιήσεις στις 10/10, στις 20/10 με τη ΔΟΕ κ.ά.». Εμείς κι εσείς λοιπόν! Εδώ πραγματικά ξεπερνούν κάθε όριο. Διασπούν, τσακίζουν τους αγώνες, όταν αυτοί λένε τα πράγματα με τ' όνομά τους, όταν το περιεχόμενό τους αντιπαλεύει επί της ουσίας το σύστημα και την αντιλαϊκή ευρωενωσιακή πολιτική.

Και κάτι ακόμα: Προσπάθησαν οι ίδιες δυνάμεις στη συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ στις 16 Σεπτέμβρη να βάλουν θέμα γενικής απεργίας λίγο πριν τη 1 Νοέμβρη. Ο στόχος είναι προφανής: Να υπονομεύσουν την απόφαση εκατοντάδων σωματείων, κύρια του ιδιωτικού τομέα, για κάθοδο στην Αθήνα. Είναι κυριολεκτικά αδίστακτοι. Δε δίνουν δεκάρα για την επιτυχία των αγώνων, προτείνουν γενικές απεργίες λες και είναι καραμέλες, μόνο και μόνο για μικροκομματικούς - παραταξιακούς λόγους. Τον παλιό κυβερνητικό συνδικαλισμό τον γνωρίσαμε, τώρα γνωρίζουμε και το νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Είναι φανερό πως χρέος όλων των εργαζομένων είναι όχι μόνο ν' απαλλαγούμε από το σημερινό, αλλά και να προφυλαχτούμε από τον αυριανό κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Νίκος ΔΑΡΔΑΛΗΣ, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ και του ΔΣ της ΟΛΜΕ

Ηλίας ΠΑΤΙΔΗΣ, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ και του ΔΣ της ΟΛΜΕ