Αποσπάσματα από τη χτεσινή παρέμβαση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΚΚΕ
Icon |
Οσο περνάει ο καιρός όλο και πιο πολύ ακούμε «εθνική συναίνεση» από διάφορες πλευρές, κι από δω κι από κει, για «συνεννόηση». Αρχίσανε τώρα κι ανοίξανε και τα χαρτιά λίγο, στο χρέος, μπορούμε να πάμε να το διεκδικήσουμε, πώς και τι, αυτά θα τα σχολιάσω μετά σε ποια βάση και με ποιες θέσεις θα διεκδικήσουμε το χρέος. Ακούγονται όλα αυτά εδώ αλλά όμως ταυτόχρονα υπάρχει όντως μια πόλωση, μια οξύτητα στην αντιπαράθεση. Και όσο στρατηγικά συγκλίνουν τα δύο κόμματα - το έχουμε ξαναδεί το έργο - τόσο θα γίνεται πιο σκληρή η αντιπαράθεση, πού όμως; Στα δευτερεύοντα και όχι στα πρωτεύοντα. Θα πετάμε ένα σκάνδαλο, θα απαντάνε οι άλλοι με τα σοβιέτ ή με τίποτε άλλο, δηλαδή ένα έργο ΠΑΣΟΚ - ΝΔ σε έκδοση 2014.
Ποιο είναι όμως το χειρότερο από όλα. Η όλη συζήτηση κάνει στο λαό μια μεγάλη ζημιά και αυτό θέλουμε να πούμε σαν ΚΚΕ, με ό,τι συμβολίζουμε σε όλη μας την Ιστορία και με τη δράση μας και σήμερα και χτες και προχτές και αύριο. Ρίχνουν το λαό και τις απαιτήσεις του στο κατώτατο επίπεδο. Αυτό είναι ντροπή. Κυριολεκτικά είναι ντροπή. Τι του λέτε; Μην απαιτείς ούτε καν αυτό που είχες πριν.
Και οι δύο, κι έχετε τεράστια ευθύνη και περισσότερη έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, το ότι κατεβάζει τις απαιτήσεις του λαού, το ότι του κόβει, κι αν θέλετε ακόμα περισσότερο ισχύει για τη νεολαία, την προοπτική και το όνειρο να αλλάξει τη ζωή του. Γιατί; Ιδιες είναι οι δυνατότητες της κοινωνίας σήμερα με αυτές που ήταν πριν από 20 και 30 χρόνια; Ιδια είναι η επιστημονική, τεχνολογική πρόοδος, η παραγωγικότητα της εργασίας, τα πάντα; Εχουν γίνει επιστημονικά θαύματα και ανατροπές. Και αντί ο λαός να τις απολαύσει, καταδικάζεται να ζήσει όπως πριν από 20 και 30 χρόνια. Και εσείς τι του λέτε; Οτι αυτός είναι ο μονόδρομος.
Δεν μπορούμε σήμερα, το λέει η ΝΔ, το είπε και ο κ. Δραγασάκης με επιστημονικοφανή τρόπο και το 'βαλε και στον Μαρξ μάλιστα, ότι η κοινωνία αυτά μπορεί να κάνει σήμερα. Αλήθεια; Αυτά μπορεί να κάνει η κοινωνία σήμερα με τέτοιο αμύθητο πλούτο που παράγει; Αυτό λοιπόν το μήνυμα, το να μάθει ο λαός να κοιτάει το χειρότερο και όχι το καλύτερο και το μπροστά, αυτό το μήνυμα δίνετε.
Και εδώ είμαστε, και δεν κατεβάζουμε τις σημαίες παρά τις δυσκολίες, ξέρουμε, παρά την αγωνία του κόσμου για άμεσες λύσεις, σαν ΚΚΕ να φωνάζουμε έστω και σε αυτούς που δεν ακούν σήμερα, ότι ο λαός δικαιούται τα πάντα. Οτι υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης, ότι υπάρχει η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Να καθίσουμε να τη συζητήσουμε. Πρόταση ανατροπής, πρόταση για ένα σύστημα όπου αυτοί που παράγουν τον πλούτο θα τον κατέχουν. Αυτό το μήνυμα θέλουμε να στείλουμε, να μην πέσει δηλαδή στην παγίδα που πολύς κόσμος έχει πέσει, να φοβάται το χειρότερο κι όχι να κοιτάει το καλύτερο.
Και μιας και μιλάμε για πόλωση, σύγκρουση και τα λοιπά. Αλήθεια να προσδιορίσουμε, ποια είναι η σύγκρουση στην αίθουσα, ποιο είναι το δίλημμα της εποχής. Για μας είναι ένα: Ανατροπή ή υποταγή και διαχείριση. Αυτό είναι το δίλημμα. Στην αίθουσα, ανάμεσα στα δύο κόμματα, στους δύο πόλους, αυτό το ερώτημα τίθεται; Οχι. Το δίλημμα λοιπόν που τίθεται, και που είναι ψεύτικο, είναι ποιος θα κάνει την καλύτερη διαχείριση του ίδιου συστήματος.
Η κυβέρνηση ζητάει ψήφο εμπιστοσύνης. Θέλει να συσπειρώσει τις δυνάμεις της και σου λέει μη με προλάβει και ο ΣΥΡΙΖΑ και μου κάνει πρόταση μομφής και έχει αυτός το πάνω χέρι. Ο λαός έχει μια εμπειρία. Πρέπει ψύχραιμα να θέσει αυτά τα ερωτήματα. Η κυβέρνηση με αυτά που λέει και με την πολιτική που εφαρμόζει και που εξαγγέλλει θα υπηρετήσει τα λαϊκά συμφέροντα ή θα στηρίξει τα συμφέροντα του κεφαλαίου σε αυτή τη φάση της ανάκαμψης, που έχει πολλά ερωτήματα αν θα υπάρξει; Και πρέπει να το θέσει και στην κυβέρνηση και στην αξιωματική αντιπολίτευση. Τι λέει η κυβέρνηση: Σώσαμε τη χώρα. Τι είναι η χώρα, η χώρα τι είναι; Οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, οι πολυεθνικές, γιατί αυτούς τους σώσατε μια χαρά, κερδίσανε κι από πάνω οι περισσότεροι. Σώσατε τη χώρα τσακίζοντας το λαό, βυθίζοντάς τον σε αδιέξοδα, να μην μπορεί να ζήσει το 2014. Και στην αξιωματική αντιπολίτευση, που οι μεγαλοστομίες περί σκισίματος μνημονίου, περί διαγραφής του χρέους τελειώσανε.