Εγραφε πρόσφατα το «Bloomberg» πως ο κάτοχος Νόμπελ Πολ Κρούγκμαν «επιπλήττει ορισμένες κατηγορίες επιστημόνων ότι θεωρούν πως η ανάπτυξη είναι απλώς μια διαδικασία αύξησης της παραγωγής. Δεν είναι σε θέση να εκτιμήσουν πως η ανάπτυξη έχει σχέση με την καινοτομία και την επιλογή ποιων τεχνολογιών και πόρων θα χρησιμοποιηθούν. Οι οικονομολόγοι έχουν δίκιο να υποστηρίζουν ότι η ανάπτυξη δεν απαιτεί απαραιτήτως περισσότερη μόλυνση ή περισσότερη αποψίλωση των δασών, ακόμη και αν όλα αυτά ισχύουν σήμερα. Οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να μαθαίνουν και θα μπορούσαμε να ανακαλύψουμε τρόπους προκειμένου να έχουμε στο μέλλον διαφορετική ανάπτυξη. Ομως, αυτό δεν ισχύει για την Ενέργεια. Η ανάπτυξη αναπόφευκτα αφορά την αύξηση της παραγωγής, ή της μεταποίησης, ή των μεταφορών, ή της παροχής ηλεκτρικής ενέργειας. Αν η κατανάλωση Ενέργειας ακολουθήσει την ιστορική της πορεία, κάπου γύρω στο 2150 η θερμότητα που θα προκαλείται από αυτήν αναπόφευκτα θα ανεβάζει τη θερμοκρασία του πλανήτη τόσο όσο το κάνουν σήμερα οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Θα έχουμε ένα καινούργιο πρόβλημα φαινομένου του θερμοκηπίου». Σωστές διαπιστώσεις που όμως κρύβουν την ουσία. Η οποία είναι ότι ο καπιταλισμός είναι αδίστακτος, μπροστά στο κέρδος, με το περιβάλλον όπως είναι και με την ανθρώπινη ζωή. Η μείωση κατανάλωσης Ενέργειας είναι ουτοπία, όπως και η μείωση των ρυθμών παραγωγής, με εξαίρεση περιόδους κρίσης. Για να λυθούν αυτά σε όφελος των λαών χρειάζεται κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας. Αλλά αυτό δεν το λέει ο Κρούγκμαν ούτε το «Bloomberg».