Την Παρασκευή 3 Οκτώβρη, μια μέρα πριν τις συγκεντρώσεις που έγιναν σε όλη τη χώρα, στο πλαίσιο της δίμηνης καμπάνιας, το ΠΑΜΕ ανακοίνωνε ότι 418 συνδικάτα και άλλοι φορείς του κινήματος είχαν αποφασίσει μέχρι τότε να συμμετέχουν στη διοργάνωση το συλλαλητηρίου την 1η του Νοέμβρη στην Αθήνα, στις 12 μ. στο Σύνταγμα. Μέσα σε λιγότερο από 15 μέρες, προστέθηκαν σχεδόν 250 νέες αποφάσεις σωματείων και φορέων, ύστερα από συνεδριάσεις ΔΣ ή Γενικές Συνελεύσεις.

Από τις συνολικά 654 αποφάσεις που έχουν παρθεί μέχρι σήμερα, σχεδόν 70 αφορούν σε σωματεία που δεν είχαν προηγούμενη δράση με το ΠΑΜΕ, όπως και 6 Ομοσπονδίες. Ολα τα παραπάνω στοιχεία, δείχνουν τη δυναμική που αποκτά μέρα με τη μέρα η πρωτοβουλία του ΠΑΜΕ να καλέσει στις αρχές του περασμένου Σεπτέμβρη τα εργατικά συνδικάτα και τους άλλους φορείς του κινήματος να οργανώσουν μια μαζική λαϊκή πανελλαδική διαδήλωση την 1η Νοέμβρη στην Αθήνα, με αιχμή τα ζητήματα των ανέργων, των απλήρωτων, αυτών που απασχολούνται με ελαστικές σχέσεις εργασίας, το Ασφαλιστικό, τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.

Η δυναμική αυτή και η δουλειά για το πανελλαδικό συλλαλητήριο είναι το έδαφος πάνω στο οποίο μπορεί και πρέπει να πατήσει η κλιμάκωση το επόμενο διάστημα, με την κήρυξη πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας στο τρίτο δεκαήμερο του Νοέμβρη, μπροστά και στη συζήτηση για τον αντιλαϊκό προϋπολογισμό του 2015.

Η μάχη του πανελλαδικού συλλαλητηρίου μπαίνει τώρα στην τελική ευθεία. Η επιτυχία της θα κριθεί από το κατά πόσο τις μέρες που απομένουν η δουλειά θα στοχεύσει στο κύριο: Να διασφαλιστεί η συμμετοχή όσο γίνεται περισσότερων εργαζόμενων, ΕΒΕ, αγροτών, νεολαίων και γυναικών στο συλλαλητήριο, να οργανωθεί η μετακίνηση των χιλιάδων διαδηλωτών από την επαρχία, από στεριά και θάλασσα. Αυτό προϋποθέτει προσωποποιημένη δουλειά άτομο το άτομο, πρώτα και κύρια στον κλάδο και στην επιχείρηση.

Σε ό,τι αφορά τη μετακίνηση, το οικονομικό κόστος δεν πρέπει να αποτελέσει εμπόδιο για κανέναν που θέλει να συμμετάσχει. Μ' αυτόν το σκοπό, οι Ομοσπονδίες, τα σωματεία και οι άλλοι φορείς παίρνουν μέτρα, όπως η οργάνωση λαχειοφόρων για την κάλυψη των εξόδων μετακίνησης, η διοργάνωση γλεντιών για να συγκεντρωθούν τα εισιτήρια των ανέργων κ.ά. Οπως όλα δείχνουν, σημαντική θα είναι στο συλλαλητήριο η παρουσία των συνταξιούχων, καθώς οι Συνεργαζόμενες Ομοσπονδίες, ολοκληρώνοντας τις περιφερειακές συσκέψεις, έχουν ήδη ναυλώσει 60 πούλμαν από την επαρχία για την Αθήνα.

Στην τελική ευθεία, οργανώνονται ενημερωτικές δράσεις σε τοπικό επίπεδο, όπως συνεντεύξεις, έκδοση αφισών και φυλλαδίων, που να συνδέουν το γενικό πλαίσιο με τα ειδικά τοπικά και κλαδικά αιτήματα. Στην προπαγάνδιση του συλλαλητηρίου στην Αττική, πέρα από τις αφίσες και τα «κινέζικά» που έχουν αναρτηθεί σε κεντρικά σημεία και στις συνοικίες, σημαντικό ρόλο παίζουν και τα περίπτερα που έχει στήσει το ΠΑΜΕ, όπως αυτό στο Σύνταγμα.

Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει σε κλάδους και χώρους δουλειάς, τα σωματεία των οποίων συμμετέχουν στο συλλαλητήριο με απεργία ή στάση εργασίας, «δένοντας» τις ιδιαίτερες διεκδικήσεις τους με το πλαίσιο της πανελλαδικής διαδήλωσης. Ενδεικτικά, τέτοιοι χώροι είναι οι Ξενοδοχοϋπάλληλοι της Αττικής, το Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων και οι εργαζόμενοι της επιχείρησης ΖΑΒΕΛ στη Χαλκίδα, που αποφάσισαν απεργία.

Μέχρι και την τελευταία ώρα, σε εξέλιξη βρίσκονται οι παρεμβάσεις και οι πρωτοβουλίες συνδικάτων, φορέων και Λαϊκών Επιτροπών σε όλη τη χώρα, στο πλαίσιο της δίμηνης καμπάνιας που ξεκίνησε το Σεπτέμβρη και κορυφώνεται με το πανελλαδικό συλλαλητήριο. Εκατοντάδες είναι μέχρι σήμερα οι δράσεις με τις οποίες αναδείχτηκαν σοβαρά ζητήματα και διεκδικήσεις, ιδιαίτερα σε χώρους όπου τα προβλήματα της ανεργίας και της απληρωσιάς είναι οξυμένα.

Η δουλειά αυτή, πέρα από το ότι σε πολλές περιπτώσεις είχε άμεσα αποτελέσματα (πληρωμή δεδουλευμένων, αποτροπή απολύσεων κ.ά.), αφήνει παρακαταθήκη για την επόμενη μέρα. Οπως παρακαταθήκη αφήνει και η αντιπαράθεση που οξύνθηκε το διάστημα αυτό της προετοιμασίας του συλλαλητηρίου με τις δυνάμεις του παλιού και νέου εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Το μένος τους για το συλλαλητήριο και τη δυναμική του, που εκφράστηκε με ανοιχτή πολεμική και με συκοφαντίες σε συνεδριάσεις των ΔΣ και σε Γενικές Συνελεύσεις σωματείων, είναι μια επιπλέον επιβεβαίωση ότι αποτελούν τροχοπέδη στην οργάνωση της πάλης των εργαζόμενων, στην έμπνευση και στην έκφραση αγωνιστικών διαθέσεων.

Η στάση τους και η γραμμή τους στο κίνημα εξυπηρετεί την κυβέρνηση και την εργοδοσία. Είναι φορείς της κοινωνικής συναίνεσης, της ταξικής συνεργασίας, οπαδοί των λύσεων από τα πάνω, της λογικής της ανάθεσης, που είναι δηλητήριο για την εργατική τάξη και το λαό. Οσο περισσότερο οι εργαζόμενοι τους βάζουν στη γωνία, όσο τους παρακάμπτουν στην οργάνωση της πάλης τους, τόσο θα προχωράει η ανασυγκρότηση του κινήματος, θα ανοίγει καινούργιος δρόμος για τους αγώνες και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων και του λαού.