Την παραπομπή στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών (Πρωτοβάθμιο Κακουργιοδικείο) των υπευθύνων της «Ρικομέξ» για «ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο κατά συρροή και κατά συναυτουργία» εισηγείται στο αρμόδιο Δικαστικό Συμβούλιο η εισαγγελέας Πρωτοδικών Γεωργία Αδειλίνη. Η κατηγορία αφορά τον άδικο και τραγικό θάνατο που είχαν βρει 39 άνθρωποι κάτω από τα ερείπια του εργοστασίου στο σεισμό της 7-9-1999.

Ειδικότερα, η εισαγγελέας ζητά να παραπεμφθούν σε δίκη ο Γεράσιμος Α. Τσάσης, 70 χρόνων, η σύζυγός του Ξένη, 68 χρόνων, η κόρη του Αικατερίνη, 36 χρόνων, ο Χαρίδημος Δ. Μαγιάκος, 47 χρόνων, η Ευγενία χήρα Χαριλάου Λάμπρου (όλοι μέλη του ΔΣ της «Ρικομέξ»), καθώς επίσης οι αρχιτέκτονες Νικόλαος Ε. Σχολίδης, 52 χρόνων και Αλέξανδρος Π. Δόβας, 56 χρόνων και οι πολιτικοί μηχανικοί Μιχαήλ Α. Τσάσης 57 χρόνων, Εμμανουήλ Ι. Κοτζαστράτης, 37 χρόνων, Αδαμάντιος Κ. Βασιλάκης, 46 χρόνων και Κωνσταντίνος Π. Αγαπίου, 54 χρόνων.

Σύμφωνα με την εισαγγελική πρόταση, που αριθμεί 54 σελίδες, οι Γερ. Τσάσης, Ξένη Τσάση και Χαρ. Μαγιάκος, υπό την ιδιότητα των μελών του ΔΣ της εταιρίας «Ρικομέξ», κατά το τελευταίο εξάμηνο του 1981 και αφού εκδόθηκαν οι άδειες για ανέγερση ισογείου με δύο υπόγεια, προσθήκη στο ύψος του α` και β` ορόφου και προσθήκη κατ' επέκταση του υπογείου, προχώρησαν στην ανέγερση εργοστασίου στην οδό Τατοΐου 1 στο Δήμο Αχαρνών, παραβαίνοντας τις άδειες στα εξής σημεία:

• Εμφάνισαν ελλείψεις στα υποστυλώματα.
• Εριξαν πλάκες χωρίς δοκούς κατ' ευθείαν στα υποστυλώματα και μάλιστα χωρίς διαπλάτυνση στις κεφαλές τους.
• Αφησαν υπόγεια ανοιχτά (χωρίς τοιχία) στο μισό περίπου μήκος της περιμέτρου, ενώ όπου υπήρχαν τοιχία αυτά ήταν ασύνδετα με το σκελετό και χωρίς καμιά θεμελίωση.
• Το κτίριο δε διέθετε τοιχώματα ακαμψίας και αντοχής κυρίως σε περίπτωση σεισμού. Είχε τοιχώματα με ελλιπή και πλημμελή όπλιση και σύνδεση με τις πλάκες, γύρω από τους δύο ανελκυστήρες και από το κύριο κλιμακοστάσιο. Είχε, ακόμα, «φυτευτό» τοίχωμα πάνω από το στέγαστρο και την είσοδό του. Ολα τα τοιχώματα είχαν χτιστεί με προβληματική συμπεριφορά και καθίσταντο επιβαρυντικά απέναντι στο σεισμό.
• Κατά την αρχιτεκτονική μελέτη δεν είχε ληφθεί υπόψη η στατική μελέτη.
• Λειτουργούσαν μηχανήματα με φορτίο μεγαλύτερο (και σε πολλές περιπτώσεις προσαυξημένο λόγω κραδασμών και δονήσεων) από αυτό που προβλεπόταν στη στατική μελέτη.
• Δεν εφαρμόστηκαν πλήρως οι προβλεπόμενες διατάξεις του αντισεισμικού κανονισμού.

«Συνεπεία των πιο πάνω πράξεών τους - επισημαίνει η εισαγγελέας - ήταν ενδεχόμενο να καταρρεύσει το κτίριο και να σκοτωθούν άνθρωποι, πράγμα που γνώριζαν και αποδέχτηκαν, είχαν δε οι πράξεις τους αυτές ως αποτέλεσμα να καταρρεύσει το κτίριο και να σκοτωθούν άνθρωποι».

Σε άλλο σημείο της εισαγγελικής πρότασης αναφέρεται ότι οι κατηγορούμενοι το 1992 προχώρησαν στη δημιουργία ενός πλήρους αυθαιρέτου ορόφου (ημιώροφος, πατάρι ισογείου) «επιβαρύνοντας ακόμη περισσότερο το κτίριο του εργοστασίου από άποψη στατικής και αντοχής, έδωσαν δε εντολή και για τη σύνταξη σχετικής τεχνικής έκθεσης και επίβλεψης στον αρχιτέκτονα Δόβα, χωρίς να λάβουν υπόψη, αν και τις γνώριζαν, τις αρχικές παραλείψεις που υπήρχαν στις προαναφερόμενες άδειες και είχαν ως αποτέλεσμα την πλημμελή κατασκευή του υπάρχοντος κτιρίου». Επίσης, προχώρησαν στην κατασκευή τρίτου υπογείου με οπλισμένο σκυρόδεμα, υπόστεγου ανοιχτού, αποθηκών αυθαιρέτων κατά παράβαση των πιο πάνω αδειών, με αποτέλεσμα να επεκταθεί το κτίριο σε έκταση 110,50 τ. μ. προς το ρέμα της Χελιδονούς, πράγμα που είχε δυσμενέστατη επιρροή στο κτίριο από άποψη στατικής και αντοχής.

Οι κατηγορούμενοι «δεν επιδίωκαν παρά μόνο τη μεγιστοποίηση του επιχειρηματικού κέρδους από τη λειτουργία του εργοστασίου τους», τονίζει εν κατακλείδι η εισαγγελέας. Για την παραπομπή τους ή όχι σε δίκη θα αποφασίσει τελικά το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών.