Τον πατέρα μου ΝΙΚΟΛΑΟ ΖΙΑΝΝΗ (Κόλια) αποχαιρέτησα στις 17 Νοέμβρη 2014, αφού πάλεψε παλικαρίσια με την επάρατο νόσο. Γεννήθηκε το 1955 στο Τσιρτσίκ της Τασκένδης από γονείς πολιτικούς πρόσφυγες, μαχητές του ΔΣΕ από την περιοχή του Πωγωνίου Ιωαννίνων. Επαναπατρίστηκε στο Ωραιόκαστρο Πωγωνίου το 1965, σε ηλικία 10 ετών. Από το 1981 εργάστηκε ως μεταλλεργάτης στην Μεταλλουργική Βιομηχανία Ηπείρου έως το 2012, όπου και νόσησε.Υπήρξε μέλος της ΚΟΒ Μεταλλουργικής Βιομηχανίας Ηπείρου. Καθ' όλη τη διάρκεια της ασθένειάς του στάθηκε δυνατός μαχητής, όπως και σε όλη του τη ζωή, πάλεψε με στωϊκότητα, αισιοδοξία και αξιοπρέπεια.

«Πατέρα,

γιε των βουνών και των ποταμιών,

τίμιε και σεμνέ εργάτη

που με τα τίμια χέρια σου σμίλεψες τόσες φορές το μέταλλο αλλά και την καρδιά μας,

μου άφησες την μεγαλύτερη κληρονομιά:

το πώς είναι να βαδίζει κανείς πάντα όρθιος.

Σήμερα 21 Δεκέμβρη 2014 γίνεται το 40 ήμερο μνημόσυνο στο Ωραιόκαστρο Πωγωνίου.

Στη μνήμη του, η κόρη του Αφροδίτη Ζιάννη προσφέρει για την Οικονομική Εξόρμηση του ΚΚΕ 100 ευρώ, μέσω Τ.Ε Κεφαλονιάς -Ιθάκης του ΚΚΕ.