«Η πάλη των εργαζομένων, σημείωσε στην αρχή της ομιλίας του, βρίσκεται σε κρίσιμο σημείο. Θα εξαρτηθούν πολλά για την πορεία και την προοπτική της πάλης από το κατά πόσο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι θα οργανώσουν τον αγώνα τους, θα αναπτύξουν παραπέρα την πάλη τους, από το αν οι ταξικές δυνάμεις και τώρα σε αυτή την κρίσιμη φάση θα βρεθούν στην πρωτοπορία».

Στη συνέχεια έκανε μια εκτενή ανάλυση της κατάστασης όπως διαμορφώνεται μετά τις τρεις μεγάλες πανεργατικές κινητοποιήσεις και αναφέρθηκε ειδικότερα στους στόχους και την τακτική της κυβέρνησης, τονίζοντας ότι «κανείς δεν πρέπει να έχει αυταπάτες, τίποτα δεν άλλαξε στους στόχους κυβέρνησης και μεγάλου κεφαλαίου για την αφαίρεση δικαιωμάτων, για ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, με στόχο όλο και μεγαλύτερα κέρδη».

«Η πολιτική της κυβέρνησης, τόνισε, είναι σταθερή. Δεν υπάρχει έδαφος συζήτησης στα πλαίσια που αυστηρά καθορίζει με κριτήριο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, γιατί οδηγεί τους εργαζόμενους σε παραπέρα υποβάθμιση της συνολικής τους θέσης».

Αναφερόμενος στην κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, ανάμεσα σε άλλα σημείωσε πως οι εργαζόμενοι πέταξαν στα σκουπίδια τις προσπάθειες της κυβέρνησης να πείσει ότι πάγωσε τα μέτρα. Δεν υπέκυψαν στους εργοδοτικούς εκβιασμούς, παρά την τρομοκρατία που ασκήθηκε σε χώρους δουλιάς. Παρά την υπονομευτική τακτική των συνδικαλιστικών ηγεσιών (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ), που είναι ενταγμένη στη γραμμή εκτόνωσης, οι εργαζόμενοι συμμετείχαν στις απεργίες και στις συγκεντρώσεις. Η συμμετοχή στις κινητοποιήσεις των ΕΒΕ και εμπόρων αποτελεί ένα βήμα για παραπέρα ανάπτυξη της κοινής δράσης.

«Πολλοί εργαζόμενοι, συνέχισε, κατανοούν καλύτερα την αναγκαιότητα του δρόμου του αγώνα και εκφράζουν διαθέσεις συμμετοχής στα συνδικάτα, στην οργανωμένη δράση».

Ο συνδικαλιστής σημείωσε επίσης ότι: Μέσα από τις εξελίξεις, μέσα στους αγώνες αποδείχτηκε ο αποφασιστικός ρόλος του ΠΑΜΕ στην οργάνωσή της πάλης, στην επιτυχία των κινητοποιήσεων, αλλά και στη συνειδητοποίηση από εργαζόμενους ότι υπάρχει και ο δρόμος του αγώνα, κόντρα στο συμβιβασμό και την υποταγή, που χαρακτηρίζει τη στάση του εργοδοτικού, κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Ειδικότερα για τις ηγεσίες των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ ανέφερε:

«Οι πλειοψηφίες στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια την απαίτηση εκατομμυρίων απεργών για υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους και για οργάνωση και συνέχιση του αγώνα για κατάκτηση νέων δικαιωμάτων. Παραχαράσσουν το μήνυμα των κινητοποιήσεων και κυνικότατα ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ λέει πως "οι εργαζόμενοι δεν απαίτησαν μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης". Αποδέχονται σαν δεδομένη την εφαρμογή των νόμων της ΝΔ. Δεν απαιτούν την κατάργησή τους. Μιλούν τώρα για όρια ηλικίας συνταξιοδότησης μέχρι και τα 65. Αποπροσανατολιστικά εμφανίζονται δήθεν να διεκδικούν την τριμερή χρηματοδότηση, όταν οι ίδιοι είναι που έχουν αποδεχτεί τις ρυθμίσεις του πρόσφατου νόμου 2874/2000 για τις εργασιακές σχέσεις, που δίνει νέες εισφοροαπαλλαγές στους εργοδότες. Μιλούν για φορολογική μεταρρύθμιση γενικά και αόριστα, χωρίς να επιμένουν στη φορολόγηση των κερδών του κεφαλαίου. Αποδέχονται σαν θεμελιακό ζήτημα τη συμμετοχή τους στον κοινωνικό διάλογο της απάτης και κάνουν ελιγμούς για λόγους εντυπώσεων και απόκρυψης των πραγματικών τους προθέσεων.

Ουσιαστικά, οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, με τις θέσεις αυτές και την τακτική τους αντικειμενικά, οδηγούν τους εργαζόμενους και το συνδικαλιστικό κίνημα σε παροπλισμό, το παγιδεύουν στα πλαίσια των γενικότερων επιλογών της κυβέρνησης και του κεφαλαίου. Με τέτοιες θέσεις, με τέτοια τακτική, το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα θα βρεθεί ανίκανο να υπερασπιστεί τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων.

«Το βασικό συμπέρασμα από τους πρόσφατους αγώνες, αλλά και τη γενικότερη πείρα από την πάλη είναι ότι υπάρχει ανάγκη, αλλά και νέες δυνατότητες να ξεδιπλωθεί και αναπτυχθεί παραπέρα η πάλη των εργαζομένων» τόνισε ο Γ. Πέρρος. Χρειάζεται, είπε, να αξιοποιήσουμε αυτές τις δυνατότητες για να υπάρξουν θετικά αποτελέσματα.

Απ' τις βασικές προϋποθέσεις είναι να δυναμώσει ο ρόλος του ΠΑΜΕ, όλων των δυνάμεων που συσπειρώνονται μαζί του για να ανοίξει πιο αποφασιστικά ο δρόμος της αγωνιστικής ενότητας, της αντιπαράθεσης με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, με τις δυνάμεις του συμβιβασμού στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος.

Φιλοδοξούμε και παλεύουμε ώστε το ΠΑΜΕ να αναπτύξει παραπέρα τους δεσμούς του με τους εργαζόμενους ιδιαίτερα στους χώρους δουλιάς.

Να αναδειχτεί και να καταξιωθεί σαν ο αγωνιστικός πόλος συσπείρωσης που θα εκπροσωπεί τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Να διευρυνθούν οι γραμμές της ταξικής αγωνιστικής συσπείρωσης και στην Αθήνα με νέες δυνάμεις, με νέα σωματεία, με μεγάλο αριθμό επιτροπών αγώνα, με νέους συνδικαλιστές.

Η προσπάθεια αυτή πρέπει να πάρει μαζικό χαρακτήρα και γρήγορους ρυθμούς.

Μέσα από αυτή την πορεία, μέσα απ' την ανάπτυξη των αγώνων και την αντιπαράθεση με τη γραμμή και τους φορείς της ταξικής συνεργασίας θα κατακτιέται στην πράξη η ταξική ενότητα, η ενότητα δράσης των εργαζομένων, σε αντίθεση με τη διασπαστική πρακτική και στάση της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και του ΕΚΑ.

Στις σημερινές συνθήκες πιο έντονα, πιο συστηματικά από πριν, μαζί με την καταδίκη του "κοινωνικού διαλόγου" είναι ανάγκη να προβληθούν στόχοι πάλης και διεκδικήσεις που θα ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης.

Γι' αυτό βρισκόμαστε εδώ σήμερα. Γιατί έχουμε τη θέληση, αλλά και τη δύναμη να δουλέψουμε αποφασιστικά ώστε να γίνουν υπόθεση πλατιών στρωμάτων των εργαζομένων οι στόχοι πάλης που θα ανταποκρίνονται στα συμφέροντα και τις ανάγκες τους. Συνεχίζουμε και κλιμακώνουμε πολύμορφα τον αγώνα».

Με ειδική αναφορά στην κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα στο χώρο της Αθήνας, ο Γ. Πέρρος κατέθεσε την πρόταση της Γραμματείας του ΠΑΜΕ για συγκρότηση Συντονιστικού που θα αναλαμβάνει να συντονίζει την κοινή δράση των συνδικάτων, των επιτροπών αγώνα, μεμονωμένων συνδικαλιστών, πρωτοπόρων εργατών και υπαλλήλων στο χώρο της Αθήνας για όλα τα προβλήματα της εργατικής τάξης και του λαού της Αθήνας, ασφαλιστικό, υγεία απολύσεις, ανεργία, παιδεία, περιβάλλον.

Γι' αυτά τα προβλήματα, σημείωσε, το Συντονιστικό πρέπει να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων. Να συντονίζει τη δράση για οργάνωση της εργατικής τάξης στην Αθήνα π.χ. μαζικοποίηση σωματείων, ίδρυση νέων, δημιουργία επιτροπών αγώνα σε κλάδους και τόπους δουλιάς, δημιουργία συντονιστικού σε κλάδους.

Το Συντονιστικό, συνέχισε, δέχεται και λειτουργεί με τη γενική γραμμή και τις αποφάσεις του ΠΑΜΕ. Γενικότερα προωθεί την ταξική γραμμή στο συνδικαλιστικό κίνημα και τα σωματεία της Αθήνας. Στηρίζει αποφάσεις και πρωτοβουλίες του ΠΑΜΕ. Αναλαμβάνει τη διακίνηση ανακοινώσεων του ΠΑΜΕ, βοηθάει να οργανωθούν συλλαλητήρια, πορείες, περιοδείες κλπ. Αποτελεί στήριγμα για εργαζόμενους που διώκονται ή για συνδικαλιστές που αποσπώνται από τη γραμμή του συμβιβασμού (είναι και χώρος υποδοχής παρόμοιων δυνάμεων). Εκφράζει την αλληλεγγύη του και στηρίζει τους αγώνες όλων ανεξαίρετα των εργαζόμενων που αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους, στους μετανάστες. Εξασκεί πίεση στις συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ και του ΕΚΑ, των Οοσπονδιών και αξιοποιεί αποφάσεις για κινητοποιήσεις για να εκφράζεται με μαζικότητα και σωστό προσανατολισμό η πάλη των εργαζομένων. Βοηθάει στην αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων. Προωθεί την κοινή δράση με άλλα λαϊκά στρώματα και αντίστοιχους φορείς π.χ. ΟΒΣΑ, ΟΕΒΑ, Εμπορικός Σύλλογος κλπ.

Για την οργάνωση των ίδιων των εργαζομένων, ο συνδικαλιστής σημείωσε ότι υπάρχουν πάρα πολλοί χώροι δουλιάς όπου δουλεύουν εκατοντάδες εργαζόμενοι και είναι ανοργάνωτοι, δε γνωρίζουν τι σημαίνει Σωματείο, συλλογική δράση. Υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες. «Κύριο καθήκον μας, είπε, πρέπει να είναι η οργάνωση των εργαζομένων, και το επαναλαμβάνουμε, να ηγηθούμε του κινήματος, και να μη βολευόμαστε στην κριτική και την καταγγελία των άλλων δυνάμεων. Να δυναμώσουν οι πολύμορφες δραστηριότητες. Να γίνουν μαζικές γενικές συνελεύσεις. Τα σωματεία με τις θέσεις τους και τη δράση τους να εμπνέουν εμπιστοσύνη στους εργαζόμενους».

Μετά από συζήτηση στη Γραμματεία του ΠΑΜΕ προτείνονται τα παρακάτω, που σίγουρα πρέπει να εμπλουτιστούν μέσα από τη συζήτηση και με άλλες προτάσεις.

Συλλαλητήριο στις 5/7. Να συνεχιστεί η ενημέρωση των εργαζομένων και μαζί και με τις επιτροπές αγώνα να γίνει προετοιμασία και οργάνωση της εργατικής τάξης για νέες πιο μεγάλες μάχες που έρχονται.

Να παρέμβουμε και να δράσουμε στα ζητήματα της υγείας και του ΙΚΑ, που ως γνωστόν γίνονται απεργιακές κινητοποιήσεις εργαζομένων, γιατρών κλπ. Καθώς επίσης και στα ζητήματα ιδιωτικοποιήσεων π.χ. ΟΑ, ΟΤΕ.

Επίσης να συνεχίσουμε την πάλη ενάντια στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων (επισιτισμός, τουρισμός, εμπόριο), στις απολύσεις, τις διώξεις, την τρομοκρατία και τα εργατικά ατυχήματα. Ακόμα να ασχοληθούμε ιδιαίτερα με τις συνθήκες δουλιάς, ιδιαίτερα σε κλάδους όπως οικοδόμοι, μέταλλο κλπ.

Αν έτσι προχωρήσουμε, πιστεύουμε ότι το επόμενο διάστημα από καλύτερες θέσεις θα εκφραστεί η απάντηση της εργατικής τάξης, η άνοδος του ΠΑΜΕ και η δύναμή του να συσπειρώνει και άλλες δυνάμεις.